Alle inzendingen van marije kooij

Mijn gevoelens gedijen (verzinken, dompelen onder en worden gebruikt als garnituur bij een zalmbuffet) op de kleur van aubergine hoop. De pastoor luistert, hij poetst zijn gouden bril in de biechtstoel. Ja! stikte ze mijn mond staat op huilen! (Bij sommigen gelijk aan een opengesperde oester, bleek en glinsterend druipt het vochtvlees…

Ik heb zo'n groot stuk hout, (de bast vliegt langs mijn minirok en hoge laarzen) als ik erin snijd denk ik aan jou: de nerven in het hout zijn je rimpels. De wind draait langs de glooiing van je armen en je benen, terwijl je hoogstwaarschijnlijk schreeuwt als ik je edele delen scalpeer. De bijtel, hard als mijn tand, ontvelt…

Ik keek uit het raam vannacht ik zag allemaal vlekken (noir et noir) In mijn tas zat een fles rode wijn (vin rouge) en een gebroken peuk (cigarette caché) Vol as zaten mijn vingers, het was een keer of tien dat ik aan je dacht met mijn wimpers knipogend in de wind. Ik deed mijn haren voor mijn gezicht, maar dat kon niet (het was…

Slakkenslijmsporen; Ik betegel je huid met mijn adem, ik roep om je reactie. Je geur is als mijn hartslag; ik verlang naar je geur. Je ziet me als een souvenir, als een tweedehands auto met een ratel. Je geeft me veel te weinig inspiratie; Te weinig om van te leven. Ik kus je op je wang van prikkels; Jij zegt: Je hebt zo'n mooie…

De sneeuw omarmt me met stilte. Ik geef je mijn bevroren handen, laat je smelten in mijn borst. Adem krult als wolkjes langs je hals. Ik huil om de wereld zo wit, grijp me vast aan je doorweekte jas. Ik zeg dat ik nooit zou willen sterven. Je knikt en tikt een sneeuwvlok van mijn schouder.…

De maïsvelden zwijgen in de avondnevel. Het zand knerpt onder mijn tenen, ik voel het lauwe water langs mijn lichaam sijpelen. Naakt en onschuldig draai ik mijn voet door de stromingen, dans ik met de likkende vlammen, geef ik mijn heupen aan de djembees. Ochtenddauw kietelt zacht mijn benen, ontspannen adem ik de sferen in. Het…

Tranentrekkers vullen de zaal met mensen die als haatobject zijn geprojecteerd op een wit doek vol met vlekken in de bioscoopzaal letten ze niet op je onschuld. Zeg vooral geen ‘boe’ of ‘bah’ maar laat het allemaal zijn gangetje gaan als de speler zijn been er dan toch weer afvalt maakt het niet uit, the show must go on.…

Ze strengelt haar benen in elkaar kijkt verwonderd door de straten die overwoekerd worden door sterke thee en dure winkels met etalages vol macht. Ze slaat haar omslagdoek om haar schouders loopt door het schouwspel van goud en geur denkend dat niemand haar ziet terwijl ze ontdeugend op je tenen stapt.…

Troosteloos wiegt de wind de veren in slaap de laatste seconde van hun waaien voelen ze die zucht en hun doel was even zichtbaar in de weerspiegeling van het ijs. Rustig laat de zon zijn stralen reflecteren in mijn ogen, ze sprankelen je straks helemaal plat want je kunt me nu toch echt niet meer omzeilen je gevoelens zullen barsten…

Schuif de raampjes open maar schrik de vleermuis niet uit zijn vel die sukkelig zijn zware vleugels ontdeugend de wind insteekt. Gooi de deuren open maar trap die slak niet plat die slijmerig sluipt over zachte tenen zijn spoor achterlaat. Doe dan het rolgordijn omhoog en voel de maan rustig op je schouders rusten wat ben je…

de passievrucht sluipt, onder haar jurk, zonder te weten dat zij de mango aanbidt veel vuile stofjes op haar geweten. Het sap druipt exotisch langs haar wang en haar vinger dept hem bij het begin haar huid begint spontaan te trillen. De mango en zij zijn één zonder te weten, trekt zij plots haar schone velletje eraf, samen…

dauwdruppeldouche de vruchtbaarheid geschonken witte jurken dansen in het ochtendgloren de meidans is geboren.…