inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 4.260):

de tijd zal vliegen

Troosteloos wiegt de wind de veren in slaap
de laatste seconde van hun waaien
voelen ze die zucht en hun doel was even
zichtbaar in de weerspiegeling van het ijs.

Rustig laat de zon zijn stralen reflecteren
in mijn ogen, ze sprankelen je straks helemaal plat
want je kunt me nu toch echt niet meer omzeilen
je gevoelens zullen barsten van liefde.

Ik ben een pop die jij mag hanteren
breng me waar je wilt maar doe het nu want
ik droog snel op en verander van gedachten en
dan loop je me mis, het zal zonde zijn.

Schrijver: marije kooij, 16 maart 2004


Geplaatst in de categorie: emoties

3.6 met 8 stemmen aantal keer bekeken 751

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)