Netgedichten

netgedicht (nr. 7.307):

sneeuwstil

De sneeuw omarmt me met stilte.
Ik geef je mijn bevroren handen,
laat je smelten in mijn borst.

Adem krult als wolkjes langs je hals.
Ik huil om de wereld zo wit,
grijp me vast aan je doorweekte jas.

Ik zeg dat ik nooit zou willen sterven.
Je knikt en tikt
een sneeuwvlok
van mijn schouder.

Schrijver: marije kooij, 22 mei 2005