Alle inzendingen van Marjo

Je bent boos en gekwetst, ik zie het aan je gezicht. Ik weet, ik begrijp en 't valt niet licht. Je praat, je huilt, gooit alles voor me neer. Ik luister en voel en begrijp je zeer. Niet eerlijk, niet rechtvaardig, of liever: mensonwaardig. Ik wil je helpen, maar ik kan het niet. Alles is kapot, alles is verdriet. Hoe innig…

En ik zweefde dicht bij de bron van al het leven. LICHT eindeloosheid, puurheid, zelfheid. Hier woont mijn geluk, want hier ben ik geboren. En al mijn kracht heeft op dit moment gewacht. Dit is mijn zijn, dit ben ik en dat wat was, was maar een beetje....…

Wat is de liefde zacht als ik je zo voel, als ik naar je kijk tersluiks, vanuit mijn stoel. Wat is de liefde zacht, als je niet meer hoeft te strijden. Niet meer vechten om de macht ja, dan is de liefde zacht. Wat is de liefde zacht als de tijd z'n spoor heeft nagelaten, met allemaal rimpeltjes in je huid en een geheugen vol met gaten…

Misschien een hoop verloren van wat verkregen is. Misschien iets nieuws geboren in bange duisternis. Misschien samen verder al doen we dat alleen. Misschien een goede herder al is het er maar één.…

Bespiegeling rijst achter het denkend wezen klaarder dan morgen.…

Als je bang bent kom dan naar mij, want samen is beter dan alleen jij. Angst die valt lastig, is gemeen en kwaad. Angst is zo machtig, ook als het nergens op slaat. Als je bang bent kom dan naar mij. Al je gevoelens: 't lijkt één grote brij. Van goed en slecht, leugens en echt. Het juiste is zo moeilijk te kiezen, zo vaak lijk je je grip…

Mijn lichaam is toch ontspannen ik schrijf alsof het een veertje is licht en gemakkelijk ik probeer te voelen wat ik voel ik baal want ik heb keelpijn dus slikken gaat wat moeilijker en ik heb het gevoel dat mijn neus weer begint er komt geen einde aan…

steeds denk ik aan jou, zie je in gedachten voor me. Jouw mooie spekende ogen, ik zoek jouw blik, voor mij een gestolen moment. steeds denk ik aan jou, vraag me af of het goed met je gaat, besef dat ik jou mijn liefde niet kan en mag geven. steeds denk ik aan jou, hoop dat je altijd die lieve zachte man blijft die je volgens mij bent. stees…

Toen ik jou voor het eerst zag begon de lente Toen ik jou beter leerde kennen werd het zomer Toen ik afstand van jou moest nemen begon de herfst Toen ik je niet meer zag begon de winter Was het maar weer zomer…

Een nieuw leven is geboren Niet geheel zoals verwacht, van te voren Vreugde, blijdschap maar ook verdriet Dat ligt nu voor jullie in het verschiet Zo teer, zo klein en afhankelijk Maar toch ook nu al zo aanhankelijk Onzekerheid, angst en hoop is wat jullie nu wacht Maar ook hieruit putten jullie kracht Wij zullen aan jullie denken En…

snerpende vrieskou sneeuwvlokjes op de ramen prachtig winterland…

een brug gebouwd door tranen voor de weg die leidt naar het licht wie kan ik nog vertrouwen steeds zie ik jouw gezicht de sterren namen je mee op hun reis langs zon en maan in de regenboog met al zijn kleuren daar woon jij nu voortaan…

wanneer de nacht de dag weer kust de ochtendgloed gaat komen dan dringt de werkelijkheid zich op vervagen alle dromen wanneer de dag de nacht weer kust de duisternis gaat komen vervaagt de hele werkelijkheid door nachtelijke dromen…

zomerse stormen de natuur in rep en roer vallende takken…

zongebleekte lucht vervagende regenboog bewolkte kleuren…

ik moet je nu toch laten gaan al ben je een deel van mij mijn leven zal heel anders zijn ik laat je geest nu vrij ik heb teveel aan jou gedacht vergaf mezelf niet meer het afscheid komt nu naderbij dat is echt hartezeer ik ga nu verder zonder jou dat baart me best veel zorgen mijn levenscyclus zet zich voort de jouwe blijft verborgen…

malse grassprietjes zwaaiende boterbloemen in gele jasjes…

als ik wandel door de straten van mijn jeugd komen de herinneringen terug helder als water ik ben weer een kind tussen de grote mensen onbevangen vrij en blij loop en spring ik door het gras dat groener lijkt dan het ooit was mijn gedachten worden wreed verstoord door het geluid van teveel verkeer ik loop door de straten van mijn jeugd…

mijn schaduw gaat altijd voor me uit hij brengt me waar ik wezen moet bang hoef ik nergens voor te zijn hij vangt de eerste klappen op…

blauw geweven lucht goud gesponnen horizon ontwaakte natuur…

dansende wolken wind raast over de duinen zee in beroering…

roosje in de knop omringd door lentebloemen bedwelmende geur…

prachtige ochtend dauwdruppels op het gras verdampende zon…

ze zaten op een bankje in het park oud grijs en getekend door het leven zij keek naar links hij naar rechts toen hun blikken elkaar kruisten was het liefde voor de eeuwigheid…

kijk eens een keertje door mijn ogen zie hoe ik de wereld beleef met je vragen mag je bij me komen onze wereld behoeft dan geen uitleg meer…

dag prachtige vogel heel alleen op die tak ik zie je wel zitten fijn op je gemak je fluit mooi en hard kijkt mij daarbij aan toch is het nu beter om huiswaarts te gaan zal ik je wat geven of heb je geen nood ik kan het best missen zo'n klein sneetje brood dag prachtige vogel met je vleugels startklaar ga snel naar je vriendjes…

mijn blik laat jullie niet meer los de hebberigheid slaat toe ik weet niet wie ik nemen zal dat maakt me nu al moe neem ik nu hem of kies ik jou ik weet het nog niet zeker de rij wordt nu wel erg lang mijn benen steeds maar weker het water loopt me in de mond mijn lijf begint te zweten dit ziet er ook zo lekker uit ik moet het zeker weten…

ontluikende rozen in de knop stelen bedekt met een waas van groene blaadjes hun scherpe doornen als stille getuigen van mijn stekende pijn…

Je leerde me te leven op eigen benen te gaan staan mijn weg te bewandelen die vrijheid kon ik aan ook was er veel vertrouwen het leven leek een feest nu moet ik constateren dat dit een farce is geweest mijn levensweg gaat verder niet langer meer die pijn de liefde zal me leren dat het ook anders nog kan zijn…

als ik iets had te zeggen niet steeds moest overleggen dan zou ik het wel weten en niemand meer vergeten als ik zou mogen kiezen van jou te houden of te verliezen dan schreef ik een gedicht met een spetterend bericht maar ik heb niets te zeggen moet heel vaak overleggen ben gewoon een mens met een hele grote wens…