Alle inzendingen van Martin valk

Champagne bruist en kaviaar blinkt op zilveren schalen. Verguld is iedere zin, elk gesproken woord. Rokkostuums, avondjurken gaan in het rond. Gouden colliers en bloedkoralen kettingen vullen decolletés. De wals, de tango, maar ook rock en roll in een uitgelaten sfeer van feestvierende lieden. Kostbare drank wordt geschonken in een dampende…

Regen, droefgeestig het straatbeeld. Paraplu's waaronder mensen verscholen In de kraag van hun jas zouden willen Dat het anders was. Een fietser op de dijk, eenzaam, Door en door nat. Uitgestorven lijkt de stad, harde regen, De natuur doet zijn werk, planten, Bomen en ook mensen zij hebben het nodig. Ook al zouden zij anders wensen...…

Vertrouwelijke oude eik langs het grintpad. Ik kijk, de takken nog kaal. Zijn kolossale stam, hij staat er Verlaten bij. Diep geworteld in de aarde Waarop de zon schijnt. Rust, vrede heerst hier onder een Zachtblauw hemeldek. Terwijl moeder natuur waakt en ik een zucht van verlichting slaak.…

Te veel zaken, geen rust meer. Verdwaald lijkt alle gelijkmoedigheid. En de dingen zijn de mensen de baas. Eenvoud is iets wat blijkbaar niet Meer bestaat. Dag in dag uit heeft men het druk. En voor een gemoedelijk samen zijn Is het vaak te laat... De tijd die spoort ons aan en Het is de weelde die velen het hoofd Op hol doet slaan.…

Zon, zonneschijn, de tafel is gedekt. Lachende gezichten, niemand die van de honger verrekt. We eten onze buik weer helemaal vol. Wij hebben het allen zo goed hier op deze aardbol. Van 's morgens vroeg tot 's avonds laat eten, drinken en werken aan onze toekomst. Vragen aan elkaar hoe het met ons gaat. En weten voor velen is het reeds te…

Door een gordijn van liefde En valse hoop kijk ik naar Buiten en weet bijna alles Is te koop. Maar niet datgene wat je zo Dierbaar is, het verlangen naar Het ware, de waarheid zo puur. Wat je leidt iedere dag, ieder uur. Bij tijd en wijle kijk ik naar de Sterren, omringd door duisternis, die Mij al is het maar voor even Een beetje inzicht…

De weg tussen boomstronken, reis in vergetelheid en in diepe treurnis verzonken. Een mistroostig beeld, ziel en gedachten verward in maan- licht aldaar. Het geheim van geluk achter de sterren verborgen. De ruïnes, de puinhopen die ik zie... Eerst alles stuk voor het geluk van morgen. En wie ben ik, oh wie?…

Nacht vol leegte, kaarsen branden. Het hart lijkt verstomd, ieder gevoel vergeten en gedachten vervagen met de minuut. Verdwaasd kijk ik in het rond en weet dat deze herinnering alles overstijgt. Hij is echt alsof jij er bent. Maar de regen op het zolderraam verraadt de kille werkelijkheid. En al wat er over blijft is jouw naam. Ik ga…

Woorden verliezen hun betekenis, Mensen hun gezicht... Zij klampen zich aan elkaar vast Aan een laatste strohalm en hebben Hun valse hoop op de toekomst gericht. Het leven heeft haar glans verloren. Men verliest elkander uit het oog En zijn nog bij elkaar als Zon en regen, maar dan zonder regenboog.…

De stilte buiten op straat, in huis. Slechts het zachtjes tikken van de klok. Overpeinzend, beschouwend, doch niet wetend wat komen gaat... Telkens dat ene moment dat telt en steeds die rust, niets dat wordt verondersteld. Geen verwachtingen, noch het pogen naar wat dan ook. Dat is geheel uitgeblust, als ware het opgegaan in rook…

Gejaagde blikken in de ogen van mensen. De straat bezoedeld met sporen die nooit Hun doel bereiken. Want zoals zal blijken zijn zij slechts Bestemd voor de vergetelheid. Nooit is het hoogste doel bereikt Wanneer men vlak voor de dood Terugkijkt en ziet dat alles niets Meer is dan een in alle kleuren van de Regenboog geblazen zeepbel.…

Lichten dimmen in de nacht. Een stille kracht ontwaakt. Jouw blauwe ogen zo zacht. Jij bent het die mij nog Steeds raakt. Niets is mooier dan jij... Geen purperen hei onder de hoge Zomerzon of het witte zand van Een tropisch palmenstrand. Noch de adelaar zwevend boven hoge Bergen zo vrij! Niets is mooier dan jij!…

Slaap schone slaapster, slaap Onder jouw sterrenhemel verzonken In mysterie. Terwijl het scheepje van halve maan Haar licht werpt op jouw bleek gelaat. Slaap schone slaapster, slaap Jij die alleen liefde kent en Geen haat.…

Tussen de seconden ligt het geluk, tussen woorden de waarheid... en niemand weet waar de weg toe leidt. Maar eeuwigheid blijft tijd der tijden waarin wij onze eindigheid niet kunnen vermijden.…

Stille avondlucht, lege woorden Het leven heeft zo zijn eigen Ritme met vaak valse akkoorden... Men breekt de stilte door wat vertier. Een kilte, een leemte omrand soms Door champagne en veel bier. Drank vloeit rijkelijk tussen zinnen Die ongezegd zijn gebleven en een Hunkering, een diep verlangen blijft In het leven.…

Daar waar de dagen zich aaneenrijgen en de nachten zich losweken van het licht, Daar wordt het leven geleefd. Woorden gesproken, gelachen, gehuild en gedicht. De letters op papier gezet vertellen zichzelf. Het verhaal over het leven, over waarheden en leugens, over goed en slecht. Belichaamd door gevoelens en verstand, dit alles door het…

Zij lacht in haar spiegel van het leven. En ziet dat zij daar niet alleen maar staat. Zij kijkt hoe ze door het leven gaat. Houdt ervan te reizen op haar manier dan zoals alleen zij dat kan. Van dikdoenerij wil zij niets weten. En gekrakeel is zij heel gauw weer vergeten. Zij gaat met goede moed ergens naar toe en komt er evenzo weer…

Het kind in de dichter, maar met bangheid in zijn ogen ziet hij zwanen in de vijver en is ongerust over de bedreiging van de schoonheid in het leven dat zo kil is, onverbiddelijk en waarin men wordt gekastijd. Hij voelt de pijn, het verdriet, terwijl hij in de ogen van een kind vreugde ziet en luistert naar een merel en zijn lied. Ogen…

Het huis verlaten, het hart op slot. Gedachten begrensd en geen taal om mee te spreken... Toch is daar een sprankje vuur in de ogen dat leeft van moment tot moment. De straten vol met verlaten zielen waar lust een taal is die ieder kent. En waar leed nog verder moet rijpen tot ook dat went. Op zoek naar nieuwe kansen met de wil als…

In een grassprietje of iets groter het madeliefje zit al een poëzietje. In een blad de nerf of in de zon de glinstering van een glasscherf, ook daarbij is sprake van poëzie. En woorden veel of weinig gesproken of is er niets gezegd... een paar geschreven slechts, zelfs dan is er poëzie, echt! Of 's morgens bij het ontwaken met een…

Glazen stad onder ijsblauwe hemel. Helder licht in de schaduw. En met grote gele ogen als die van een uil kijkt men naar fonkelende sterren in de nacht. Alles als kristal, glazen stad met open hart. Voor iedereen toegankelijk, geen angsten, vrees, noch pijn. Men baadt in het zuiverste water en alles voelt zacht als satijn.…

De stad die nog slaapt onder volle maan. Lichten op de Zwaan en langs de kade, terwijl nu en dan schepen voorbij gaan. Rondom de Laurenskerk en daken van huizen hangt een serene stilte. Later weer aan het werk in kantoren van beton en glas afgewisseld met monumentale gebouwen. Moderne architectuur en nostalgie. En zie de havens met…

Flauw zonlicht, ogen vol weemoed. In de bijna lege kamer voelt het kil. Verloren liefde, verscheurde herinneringen. Maar de tijd is onverbiddelijk.…

Een stem die fluistert zegt zoveel, bekoort. Een die zich verheft weinig tot niets. En die schreeuwt wordt niet gehoord...…

Deze dag is als een rivier zonder oevers. En ik laat mij gaan op de stroming. Telkens een andere stad, een verrassing, een beloning. De wereld is een bron van zaligheid die naar de zon en liefde leidt, ons verwarmt van binnen. Deze dag is eigenlijk als iedere dag, een om opnieuw te beginnen.…

Een droom die spreekt, een mooi verhaal waar je naar luistert. Een gezicht vol begrip en een gelaat vol mededogen. Maar de werkelijkheid is anders... Want daar word je met een lach alles voor gelogen. Je wordt geleerd hoe te manipuleren en je tegen kwetsbaarheid af te keren. Je wordt geleerd hoe slim en doortrapt te zijn om zo alles voor…

Een landschap met kerktoren en boerderij. Een beeld pittoresk van aard en alles is daar bedaard. Daar waar vrede heerst en rust. De zon op de weiden door sloten omrand. Veel groen en af en toe rode en rieten daken. Een gehucht ergens langs een rivier waar je in de winter het vriezen hoort kraken. In de verbeelding spreekt Anton Pieck en…

Daar, ver weg de einder voorbij. Boven de sterren, achter de zon, buiten het heelal om. Daar waar lucht ledig en alles vredig is.…

In de nacht tikt de klok de tijd door. Dooft de adem als een kaars. Het zwart hemeldak oneindig met daarin verzonken sterren en maan. Ongrijpbaar en niet te vatten het ontstaan van dit heelal. Waar tussen hemel en aard ieder zich vast houdt tijdens een vrije val.…

Ik kijk omhoog naar de hemel waar mijn vader is en blijft. Verder dan de verste ster. Mocht hij terug komen, leven na de dood, dan zal ik hem nog niet zien, want het heelal is zo groot. En ik heb te weinig tijd, ik ben hem voor Eeuwig kwijt.…