Alle inzendingen van Martin

Je hoeft nergens meer aan te voldoen Je bent gewoon wie je bent Als je dat maar lang genoeg doet Raakt men er wel aan gewend Je van alle schaamte ontdoen Dat is tegenwoordig de trend Het gaat om de roem en om de poen Veel belangrijker dan talent…

het begon al met verlaten en werd dan later eerst traag en dan steeds vlugger vluchten…

Lange tijd niet meer gezien, mijn broer. Waar was jij al die tijd? Het was zeker al een jaar of twee, toch was ik jou niet kwijt. En nu ik jou na al die jaren toch weer even tegenkom. Weet ik niet wat ik moet zeggen. 'K weet het, het klinkt misschien wat stom. Maar iemand die je amper kent die mis je niet. Da's wat ik ervoer. Toen ik…

Sjakie was een lieve pony stond naast ons huisje in de wei. "Een lievere pony? O nee, dat kon niet". Dat was wat onze dochter zei. Hij werd geknuffeld en geaaid. Hij werd gevoerd met gras en hooi. Zijn manen door de wind verwaaid. Sjakie was zo lief en mooi. Sjakie had heimwee en moest terug. 'K zie onze kinderen voor het weiland staan…

Vader Rino had een pedagogisch onderhoud met zoonlief, een neushoorn schattebout. Hij zei: "Zal ik jou eens even zeggen dat wij als eersten de grens gingen verleggen? Opa werd, om de aarde te promoten, als eerste het luchtruim ingeschoten". "Dus", sprak zijn zoon, "Als ik het goed heb paps bedoelen ze dat met een Rino-caps!"…

De verkeersveiligheid gaat vaak ten gronde door verkeerslichten die om wat dan ook voor reden niet op elkaar zijn afgestemd. Temidden van walmende uitlaatrook raak je geïrriteerd, een gevoel dat beklemd. Je wil wel wegrijden door rood licht. Er wordt opgetrokken, gas gegeven en geremd. Jeukende handen grijpen naar de versnellingspook. Ziehier…

Het hoofd nog zwaar van de vele indrukken heb ik mij dit jaar voorgenomen om dat te gaan doen wat maar steeds niet wil lukken. Al weet ik niet hoe of dat goed moet komen. Zo probeer ik steevast elk jaar weer mijn mopperfrequentie te reduceren. En dat mislukt mij keer op keer. Maar goed, ik blijf hardnekkig proberen. En als het niet lukt,…

Dat ik er niet zal zijn wanneer je sterft - mijn hand niet over je gezicht gegleden - is een gedachte die mijn wezen kerft. Als eens mijn geest boven je doodsbed zwerft, Zal ik je vangen in mijn witste kleden. - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - uit: De Veltman-verzameling (1996)…

Het fietspad slingert rustig en ziet, tussen bos en duinen door ontmoet ik mij in een open veld. Menselijk rumoer gaat hier teloor. Genietend sta ik zo versteld van de eindeloosheid en de rust. Ik heb er al velen over verteld en gezegd: ík heb God gekust.' Ik was alleen en toch ook weer niet.…

hoelang ben ik nog te beleven hoever is ons streven waartoe kan ik mij wenden zonder mijn liefde te schenden elke strategie verliest voor mij zijn waarde als ik kijk naar wat er is op deze aarde hoe ver kan een mens zijn hoe lang kan een hart kloppen als je weet dat je op alles kunt gokken elk ander idee is mij vreemd als een nachtegaal…

Het knersen van de korrels zand over het schelpenpad. De haren wapperend in de wind. In de rugdrager ons jongste kind, bruin koppie, rode wangen door de zon gevangen. Wat een fijn gevoel geeft dat. Wij, samen, de zon, de zee, het strand. De kinderen een lekker ijsje. Wij koffie met gebak. In de luwte van het paviljoen. Uitrustend van…

De windmolens boven op de dijk steken af tegen een strakblauwe lucht. Een plaatje te ver buiten mijn bereik. Als ik de foto met een zucht terug leg in de la, zie ik mijzelf weer in Den Burg op een zonnig terras met een kop chocola. Terwijl de kinderen zich vermaken met een draaiorgel om de hoek laten ze zich een ijsje smaken en de orgelman…

waarin je droomnacht smelt tot kwik zwaar naar je navel lik het lood tot in je schoenen strompel 's nachts als schaduw van een gordeldier de grachten rond en rond rondom de borsten van de stegen stad als zilver zwijgen stappen steen en staal. liever carrilion vol koper liever horend doof dan zien en snuiven aan het net van kopen kopen…

In de tijd van de boerderij met beppe aan het raam omringd door groen, kei en wei het jongleren met tast en mimiek rituelen van een warm Kat'lyk daar ontwaarde zij mijn parelig slijm, mijn drebbe mondelinge, ritmische vermaken gelukzalige ledigheid hoor 't jong eens kwaken.…

De wind voert mij mee naar de rustigste plek. Ik zet mijn fiets tegen een boom en beklim een heuvel. Ik hoor het ruisen van de zee totdat een recreant mij wekt uit een zoete droom. Het is niet meer als voorheen. Ik probeer mijn rust te vinden. en toch, het tijdstip nadert van ongekende drukte. Ik ben met de rust niet langer alleen en hoor…

eet geroosterd brood kauw met m'n mond dicht het is alsof ik niet echt proef wat ik doorslik…

Zie,die tedere hand nù dik geaderd trillend het album bladert…

Het licht maakt geen schijn in doffe holten de duisternis vloeit in schaduwen van adem waar ritme klanken vormt haar woorden afglijden van gekreukte lippen verkalkte nagels bekrassen de treeplank…

Verdomme waarom ontmoet ik je nu pas op dat scherm, dat koude glas Jij bent 't de tekst die ik las op dat scherm dat koude glas trillend tast ik de toetsen kneet iedere zin dat scherm dat koude glas 'n begin…

Commotie persisteren niet accepteren blijf communiceren elkaar respecteren 'n mening kan keren…

Ik droomde van wapens die van gruwelen vreemd uit bloemen opgetrokken in mijn landschap dromden nu lig ik hier met vezels van verval in een diffuse stroom van sluimering en ontwaken gebutst doch zichtbaar aan jouw levensboom…