Paal 12
De wind voert mij mee
naar de rustigste plek.
Ik zet mijn fiets tegen een boom
en beklim een heuvel.
Ik hoor het ruisen van de zee
totdat een recreant mij wekt
uit een zoete droom.
Het is niet meer als voorheen.
Ik probeer mijn rust te vinden.
en toch, het tijdstip nadert
van ongekende drukte.
Ik ben met de rust niet langer alleen
en hoor op de achtergrond de winden
waaien door het gebladerte,
en weet dat niet lukt wat eerst wel lukte.
Zo verlaat ik mijn vertrouwde plekje
waar de rust mijn grootste vriend was.
Mij zo vaak omarmde
als een zeebries, mild en zacht.
Nu zoek ik tevergeefs een ander stekje.
't Is vreemd, maar nu bemerk ik pas
hoe deze plek mijn hart verwarmde,
meer nog dan ik had verwacht.
Geplaatst in de categorie: vrijheid
Proficiat!!!