Sterven te Antwerpen
gedicht
De stenen engel aan de Kathedraal
heft zijn balans te middernacht voor die bezwijken.
Het heir der luizen kraakt. De katten zeiken
in kromme gangen waar geen tocht door jaagt.
Gelegerd op de terpen van het zwijgen,
ten voeten uit onder een schors van slaap,
het strottenbloed gestremd, de schedel kaal
geplukt, stinken de Hanen van het…