het is lente in Groningen
waarom volgt de wereld niet
wat is het leven zonder het zijn
en het zijn zonder dat het gelukkig is
de liefde
wat een rariteitenkabinet
jij bent weg
achter de wolken of verdwenen
somber, bang en onbegrepen wacht ik hier
ik heb het koud zonder jou
de angst van verschijnen zonder warmte
ze heeft mij in haar macht…
mijn muze
ik dicht een beminning
tot mijn schaamte
en verlangen
verlangen
door dromen gedreven
bedwelmend, de spanning gonst
onze lichamen die bevend liefhebben
druppels vormen op jouw huid
parels, als dauw op blad
fonkelend
je ogen, ze schreeuwen passie
vingertoppen glijden
verkennen naakte huid
maken kleiner wordende contouren…
als een struisvogel, bedreigd
zie ik alles beter, mooier
zinspelende vlinders maken zich meester
van een onontgonnen gebied
betoverd blijf ik zwijgend naar je kijken
in strijd tussen schaamte en verlangen
liefde van mijn leven
ik wil niet kwijtraken wat we niet mogen vinden
de onzichtbare brug
twee mensen, uniek verbonden
wij zijn elkaar…