Alle inzendingen van Menno

Een terp van dode dingen tergt de lucht. Niets is zichzelf. Veel jichtig huisraad. Vocht, zwart vocht dat uit een koelkast welt. Voorgoed kapot, versjacherd, mensenhanden moe tijgt me een stad van afval tegemoet. En ik kijk en ik kijk. En als ik loop verlies ik haar, ik voel een baard, mijn jas verrafelt waar ik sta en alle wolken jagen Greenwich…

de schouwer in de wind ment licht zijn klei en kim…

de open deuren wijd open dwazen schuiven prater de praat mijn klasje in kriskras kouten over goden die ons invallen tot we stilvallen in een meditatie die eindigt eer zij begon dan tijd wederom voor open deuren lege dwazen loos gekout over de hoge god van gister en de godin die morgen komt tot we stilvallen in een meditatie die…

god en godin zoeken de goden niet verzoeken geweten laten spreken bidden zonder bedelen jezelf niet bedriegen anderen niet beliegen trots en wraak trotseren de liefde honoreren waar van vals scheiden veinzen van oprecht met acht lopen op de middenweg…

dood als ik ben doolt daar in toekomstig onbestemd verleden die dame die mij met haar oog moordde mij woordloos doorboorde en dovend spoorloos wegsloot in verdoken oorden: geen botje bloot geen smsje geen flesje meer geen troost…

Je vroeg: wordt dat nog wat dat universum van ons dat uitdijende gevaarte dat wassende gevaar waar ik in jou zit en jij in mij dat ons telen en tanen is die kosmos die ons als een joker uitvond en verborg aandeed en uittrok dat ding dat al 13,7 miljarden rondtolt Die ballon is vandaag nul geworden en feliciteert ons met een kind een…

Vertrek van Schiphol voor vakantie Naar verre en exotische landen Was gedoemd om te stranden In strijdgeweld om Russische macht Een land rest vol tranen en emotie Herdenkt met gevouwen handen Solidair met andere landen Gedenkt hen, wenst hen: slaap zacht Maar van rust is hier geen sprake Geweld en schieten gaat steeds door Delen blijven…

Hoeveel boeken moest ik lezen, hoeveel harten moest ik breken om het licht te zien dat vrolijk en pervers mijn ziel bevrijdt? Ik zag met eigen ogen wat mijn handen deden en hoe ik ook mijn spijt met inkt beklaag: geen hond die twee keer om een klaaglied vraagt. Ik hang vijf zomermaanden voor mijn raam. Ik verf mijn haar en leef zoveel ik…

Eb en vloed, deining Wij: Liefde, Woede, Vriendschap Ons leven, zo kort…

hij zou haar er ergens een verlaten straat een rotonde een parkeerkelder er ergens uit lazeren en draaide elegant met twee lange vingers aan het leren stuur zij zweeg verbeten moe van woede zat van donderpreek dan laat hij zijn hand verzachten en in haar nek rusten, een elegante hand, haar lieve man hij neemt haar hand, troost,…

muisstil komen stemmen de cirkel binnen geslopen van de man en de vrouw die chillen in zomerloomte geen bod op hun bloed niet op hun blauwe kont signorita van de nacht, seigneur van de morgenstond timbre parlevinkt langs drift en hart, het is als vier mei acht uur in de avond, alleen een merel zingt zacht…

Hún papa had een bluspakket hij was hen goed gezind zij voelden zich veilig Hij had sinds kort een blusdeken een nablusdoek een dooflapje en een Gebrauchsanweisung die hij aan tafel voorlas (hun eerste duitse woordjes: 'farbe' en 'grau') Alle papa's doden risico was het zelfgesneden imago dat ons mensen van goede wil aankleefde…

Ik eigen niets dan dit lijf uit 10x10x10 seconden losgewrongen Ik eigen niets dan deze geest uit 10x10x10 neveljaren losgezongen Ik heb niets dan moment monument van bleek bestek iets dat in stil water zwemt Deze eenheid mijn schepping deze godin mijn slet van ster tot stof mijn goudoutlet deze tweeheid mijn vleugels…

wat een kleine tijd kijkt over mijn schouder heen naar de ellendeling de sadistische angsthaas naar mijn grote broer in het donker die ik op zijn zijn aanspreek op zijn vaderschap op het gerucht dat hij de stratenmaker is van het barre kwaad waarmee ik mezelf kwel te laf voor groter leven weet ik hoe laat het is het is kleine…

De schrijver met zijn ongeschoren woede, de dichter van drie doodgeboren boeken: daar staan ze met hun doos vol slome woorden. Sterk spul of niet: de uitvaart van het boek, we naderen de uitvaart van het boek. Vannacht, ik was nog op, stond de literatuur dronken aan mijn deur. Rot op, riep ik, rot op, je hebt je kans gehad. Toen droop ze af…

De domme avond, doordeweeks, doorweekt en dierlijk als een potloodventer. De grijze jongens in de avondbus. Iets verderop een moeder met een snor. En elke halte weer twee levensgrote, neonrode vrouwenlippen die vertellen wat er aan het leven schort. Het einde van de regenboog! Ambrosia, verlicht en wel, wijst ons de weg. En wij, met onze…

Een kroeg bezoeken en naar glazen grijpen, je geest, een luchtballon, van zandzakken bevrijden, steeds hoger stijgen en blijmoedig verder hijsen, de hoogste tijd, een nieuwe kroeg, je geld, je jas, zo dweil je door de koude voorjaarsnacht en pist, je bent een man of niet, schuimkringen in de gracht. Ik las dat de politie bij elk waterlijk…

De held kan niet bewegen zonder zijn infuus maar hij heeft zin in roken, dus hij stapt uit bed en hij beweegt zijn lichaam richting het toilet: voorlopig heeft hij een excuus. Pas bij de lift wordt het gevaarlijk. In zijn blauwe kamerjas heeft hij om drie uur 's nachts hier niets te zoeken dus nu begint het avontuur. Zijn vingers tasten met…

Beelden, beelden, zo helder en geheim dat ik op slag verstijfde - elke boom, het hele bos keek mee. Ik schrok niet eens, ik viel meteen twee dijen in toen ik het vond. Pas later kreeg het een verhaal. Zoals vandaag. Wie graaft mijn glimlach op? Wie engelt me het bed in? De meisjes onder mijn matras, die zijn zo snel, die bliksemen op mijn…

stel je zou zelf kunnen kiezen wat te stoppen in 't verschiet zelf bepalen wat er in komt en bovenal wat niet vooraf al bepalen hoe je levensloop zal zijn geen verdriet geen tegenslagen geen ziekte en geen pijn geen fout om van te leren geen keuze meer verkeerd weg met zorgen weg met twijfel weg met alles wat je deert weg met…

Vandaag is de dag die mij morgen vertelt wat ik gisteren had moeten doen…

Sommigen hebben zwart anderen hebben wit sommigen zeggen geel is beter dan rood Maar hoe wordt het na de dood? Is het dan niet allemaal gelijk, de kleur van het stinkend, rottend lijk? Grauw, grijs, met gaten gevuld, al die jaren voor niets over kleur geluld. Het sterft af, groeit ook weer aan. Pas na de dood zal het echt vergaan In feite…

Van waar komt die gedachte die kwelt, verwart, frustreert? Die mijn zorgvuldig geplande en verwachte toekomst de rug toekeert. Mij laat hangen in 't verleden, de blik gericht op toen. Daar had ik het moeten laten! Daar, daar had ik 't moeten doen! De reden daar gebleven excuses over tijd rest mij dan die gedachte vrij vertaald: Spijt.…

Ik ken de droefenis van copyrettes, van holle mannen met vergeelde kranten, bebrilde moeders met verhuisberichten, de geur van briefpapieren, bankafschriften, belastingformulieren, huurcontracten, die inkt van niks die zegt dat we bestaan. En ik zag Vinexwijken, pril en doods, waar mensen roemloos mensen willen lijken, de straat haast vlekkeloos…

Tweeduizendzoveel. Nacht. Krant. Lamp. Zolang je letters leest werkt je verstand. Mijn tv - die niet weet dat ik besta - bewoont een kamer waar ik alles zie. Zag laatst een leeszaal waar een meisje sliep en droomde later van bibliotheken waar ieder boek een boekwerk zat te lezen, Proust om Lenin, Hitler om Warhol geeuwde. Tweeduizendzoveel…

Na alles dit. Een vreemde, afgeleefde blik in een beslagen ruit. Dat afgehakte hoofd, die Hitler zonder snor: ben ik dat echt? Heeft daar, in die verwaande iezegrim, heeft daar een moeder in geloofd? Mijn god, waar is die plunderaar die met Walküren sliep, de dichter die op vogels en violen reed? Ik ben zo moe, zo vastgevroren in een vloek,…

Nu sluit jij je deuren daar waar de wachtenden zo vaak stonden en de reizigers ontspoorden jij voldeed niet meer ze slopen je om je te ruilen voor wat nieuws nu nog zie ik mijn stappen door jouw fundamenten en voel ik de leegte met gesloten deuren het is goed ik zal niet klagen een stad als dit verdient nou eenmaal…

Voor bijna alles heb ik mij geschaamd. Mijn nek, mijn haar, mijn handschrift en mijn naam, de schooltas die ik van mijn moeder kreeg, mijn vader die zich in een blazer hees, het huis waar ik voor vriendschap heb bedankt. Maar nu mijn vader aan vijf slangen hangt, zijn mond steeds heser over afscheid spreekt, nu hurkt mijn schaamte in een…

Fantasie gevonden, Realiteit verdwenen, In je kop duizend verschillende wonden, Iemands gedachten willen lenen. Leven in een andere realiteit, Heerlijk en toch ook niet, Verdwijnen als iemand iets naar je hoofd smijt, Afwezig zijn als iemand je hart aan gruzelementen schiet. Eeuwig verdoofd, Niet meer van deze tijd Bescherming zoeken in…

Gedachten kolkend waarvan water zwart gekleurd, Je bootje oncontroleerbaar meegesleurd, Een stem die klinkt, je van je keuze beroofd, Stoppen met denken, tijdelijk onthoofd. Met je hoofd de pijn teruggevonden, Opnieuw zorgen dat je bootje niet in het water wordt verslonden, Duizend gemeen fluisterende monden, Doen zorgen dat je aan de riemen…