Netgedichten

netgedicht (nr. 56.213):

als voor de vloed

onvermoed eiland
verdwijnt me uit
de smoor tegemoet
hof van symbolen
naar ik vermoed
er lopen loze beesten

zienderogen in
de geest verdwenen
koers ik snelvoetig
naar mijn kluis

groet opgetogen
mijn huis alwaar
amper later het Zelf
alleen is alles leeg
één op één Eén is
als voor de vloed