Alle inzendingen over spiritueel

Ik verzin het allemaal zelf Alles fantasie, illusie Mijn eigen verbeeldingskracht Ik ben er zo goed in Mezelf overtuigen Dat het zich om mij heen manifesteert Fysiek.. in 3D Tastbaar ervaar ik een lichaam Vlees, bloed Een wereld om mij heen Maar Ik verzin het allemaal zelf Want waar begint het immers Als ik het niet zelf bedenk Zonder…

Hoog op de maagdelijk nog niet verweerde boeg van spanten sparrebomenhout wordt nectar uit de offerschaal geplengd alwaar scharlaken vocht neerwaarts zich mengt met indigo van 't donker watervlak bij zienerslofspraak en priestergebeden opdat de wrake van de god der zeeën Poseidon afgewend wordt en de toorn van Nereus achterwege moge…

Een e.t. loze ufo draait aardewaarts ons iron dome binnen het hitteschild dat buitenaardse krachten moet weren astronomisch gezien zou het ons moeten beschermen twenty four seven rond twee uur hangt een parachute gelijk een mammon in de midzomernacht met helblauwe ribben doordringend transparant argeloze aardgebondenen…

soms denk ik de wereld zou mooier zijn als ik het voor het zeggen had Ik zou geen bommen kopen voor dat geld zou ik water kunnen leveren aan de mensen die verdorsten ik denk de mensen laten het denken aan iemand anders over aan politici, generaals en denk dat ik slimmer ben, alles anders zou doen en ik, ik denk dat ik het wel allemaal weet…

Ik kan er niet genoeg van krijgen: de geur van de linde, het rood van de papavers, het groen van de velden, het rijpen van oogst... Alles is teken van een groot geheim, iets achter en over de dingen dat telkens weer juichen doet en dieper zoeken naar de bron en de bestemming; dat doet vergeven en hunkeren, dromen en beminnen; dat leven…

"Et in Arcadia ego," sprak Quercus de eik in zijn solitude "Ik berust in hetgeen mijn bladerkroon kan dragen alvorens mij mettertijd en met mij talloos veel miljoenen in mijn twijgenrijk bladerstruif moederziel ten lange leste in antieke kasten word begraven ook hetgeen in mij werd gesneden, opdat geen nimf of godenzoon wie zij…

Stil eindeloos wiegend dompelen in omhelzing luisterend naar bladmuziek kijken met gesloten ogen naar schilderenden lentekleuren berust in de eenvoud van het leven, dat ik veranker in een rustige plek, een ligplaats in een wereld op hol. Ik laat mijn woorden ijl en teer deinen op luchtbellen terwijl zonlicht regenbogen kleurt dauwdruppels…

De Zee van Zijn rees uit de diepste duisternis het hoe blijft steeds een parel die verborgen is Waarom werd zij zo fraai verbeeld: als tijdverdrijf haar rozezacht gelaat en haar cipressenlijf? Welk doel had Hij, de Schilder van nog vóór de Tijden met haar in dit Genotsgewelf, dit aards verblijf? Beheerste ik, Khayyâm, de sterren en…

Telkenmale na Diana's jacht in 't duister en de sluimer van Selène altoos schierend aan de kieren van de dauw, de draad der dagen spinrag van de stukgeslagen muizenresten vleermuisnesten daar waar 's nachts de uilen schuilen voor de angst en weerzin wekkend schrikaanjagende maenaden schuimend in hun luipaardvellen…

Allez, mijn schone aquarel toon mij jouw solarplexuslicht de zonnevlek en zonnebaan ellips der aequatoriale vederlichtheid der humaine condition van 't tien dizaines onderzonse ondermaanse broos en vluchtig mensbestaan wijl phaëton zijn paarden ment doorheen diana's ozonlaag in ijle luchten atmosferisch volg ik jouw aura ademloos…

Ge zult werken des aanschijns Pauselijke encyclieken het slot toe klikken. Ruimtevaart de boot die niet kapseist, de Free enterprise paradijselijk binnen strijkt. Moedertaal de grond bewerkt grondbeginselen rechten uitgelegd. Het schip, de ark van Noë de duif ontdekt nieuw land vluchtwegen hemels beleven in niemandsland Onze vaderen…

Het gaat des anderendaags gelijk voorheen maar vormt zich anders in metamorfosen gedachten die ik zelf niet heb gekozen wat eerst echt leek is toch niet wat het scheen En vraag je wat het is dan is het weg nog voor het zich aan mij laat openbaren in meditatie noch in navelstaren een vlindervleugelvlucht achter de heg Onzichtbaar…

Soms toef ik in het land Passaggio, een drekkig en onzalig tijdsgewricht waarvan ik graag de ins en outs belicht ten voeten uit, op mons Parnassio Dan wijl ik starend in een ouverture, het zijnsgambiet met kans op een miljoen daar valt voor ons gevoel niets aan te doen Ideeën die voor 'n mens te lang gaan duren ik sta in Plato's grot en…

Waar liggen de oevers der elyseese geneugten in wiens handen ligt des mensen lot? Een antwoord op deze binnen rijm gebedde, oorverdovende overvloed aan klankwoorden van duivels prangende vragen laat zich na tienduizend jaar wijsgerige wijsheid lastig in één puntige plooi van een kristalhelder oogverblindende solarplexus voor eeuwig vastpinnen…

In de woeste wildernis, de volheid van de leegte, is er, si lux exivit, geenszins in vino veritas, doch wel de ledigheid des duivels zijn oorkussen laat evenwel zich nooit het zwijgen of de wil opleggen door wemelende sterren van het hemelfirmament het hiernamaals heeft zich als onwennige viator karmatisch in edens heden genesteld…

ach de een houdt van blauw haar betrouwbare helderheid en haar waarheid een ander houdt van rood van de warmte en kracht en van liefde krijgen en geven velen zijn weg van oranje dat je vrolijkheid en veiligheid en pit laat beleven en er zijn die geel prefereren ze geeft het energieke licht van de zon en schenkt creativiteit sommige die…

zij waren ieder apart naar het graf gekomen om zijn gezicht en lichaam te verschonen met witte doeken de tombe en rotsruimte van de hof van Eeden voelde al zijn aanwezigheid in zijn geschonden huid de vrouwen wisten dat hij er tijdelijk zou zijn de heroiek van lijden en dood en de voorspelling van het feest der verrijzenis…

Begraven zijn ze al mijn metgezellen mijn vedervrienden van het vroege uur beleefden met mij menig avontuur en ik met hen, ze zijn haast niet te tellen Geen wist welk leven elk van mijn kompanen geleid heeft in de strijd om mijn bestaan maar van hun schepper kon ieder op aan Apollo's zonen, Muze's onderdanen Zijn zij ontheven van…

Gedenk te sterven, nee niet gij, dagenplukkers van ontluikende geluiden der nieuwe tijd vaag weg uw herinneringen in de schaduw van posttraumatisch wegterend hellevegenvuur doch aan u, dovemansoren der rechtvaardigen kruisvaarders schuttersputgravers dodenmarslopers aan de keerzijde van het ondermaanse alwaar zarathustra het…

Ergens in de schaduw van het Al Vertoeft het amoregoloze Niets Ontsnapt aan het moment dat nimf Pandora Haar brainbox opent en bloemgodin Flora Het firmament bestrijkt met asterisken in nucleo sterren planetoïden Egoloos doorschijnend als het Iets Dat voor het mensdom achterblijft als Hoop Op de verlossing in hun Wederdoop…

Met zijn gedoofde toorts achter groene muren van gouden cypressen daalt Daedalus' zoon Icarus in een eenmalige niet voor herhaling vatbare teugelloze vlucht aardewaarts als helios' stand-in vol elan en hete daad hominidae verterend neanderthalers sparend in een door jeugdige overmoed tot mislukken gedoemd faliekant uit de…

Aan boord van Fragile op weg naar haar tweelingzus gaia, het moederschip der blauwe planeet ontwaart het eye in the sky een wit konijn, moederziel alleen en van zijn god verlaten die de hele bliksemse heksenketel met een welgemikte worp smeet in het zwarte gat in de rok van het almaar slinkende terugplooiende heelal het multicolor…

Licht, lichtheid noch ledigheid, geen geluid. Niets...niets dan volkomen ledige, volledige, alles absorberende alles doordringende penetrante impermeabele nonkleurige betekenisloze in zichzelf besloten coherente uv-loze nietsheid: leegte. Bewegingloze uitgebreidheid.. Geen licht of andersoortige uv-stralen in de stratosfeer,…

De maan is vol zon en sterren staan in de juiste stand het is de derde maand. De dag is goed vertellen de lichte tonen van de gamelan versterkt door de zware slagen van de trommels. Op weg naar de doodstempel wordt in de rijstvelden de dode teder rondgedraaid in de toren heen en weer gewiegd.…

Ik hoorde de fluit van Pan en mijn bloed ging sneller stromen, mijn huid begon te tintelen, en ik kreeg vreemde, duistere dromen, een intens verlangen naar een Gehoornde God die mij de zijne maken zou, zijn wilde dans mijn levenslot; Ik opende mijn armen, mijn hart, ik opende mijn hele wezen, wie zich vol overgave aan Hem geeft hoeft liefde…

Was het enkel omwille van het ware goede en schone dat de god der goden de ziel schiep uit een deel van zijn zelf was het goede ware schoon als het ware goede, was het schone waar en het ware goed ware het goed dat het schone niet minder waar was dan goed schoon het goede waar is en meer schoon dan goed dan nog is het waar…

Mag ik onder Uw mantel kruipen Als een klein onschuldig kind Dat bij moeder schuilen wil Tegen storm, regen en wind Mag ik stilletjes daar zitten Op mijn knietjes, biddend zacht Luistert U dan naar mijn beden Overdag en in de nacht Mag ik delen in Uw liefde Met allen die Uw kinderen zijn Mogen wij bescherming vinden Ook al…

De storm ging, net als ik, liggen. De nacht viel, net als ik, in slaap.…

Overdag zal de zon u niet steken en de maan evenmin in de nacht mij was dit niet eerder bekend Zo staat het in Psalm 121 ik hoorde het bij Monteverdi Laetatus sum: ik ben verheugd Licht reflecteert in het water van bergstromen vloeiend en snel wat ergens als gletsjer begon wordt een Mondscheinsonate en later een langzame brede rivier…

Rivieren worden wilde waters Een weiland wordt een woeste woestijn Dode dieren, een enkel nog even dolend Dat denkt, dat het niet lang meer zal zijn Maar het blijft bestaan, het beest Maar mens, arme van geest Jij, bent er nooit geweest…