Hartverscheurend
netgedicht
rouw bij lucht
kwelling bij zucht
verschrompelde kern
alarmbellen intern
warmte verdrongen
stikkende longen
wat was jij toch een fantastische jongen
leegte vult
verlangen brult
hersens die temmen
feiten die remmen
wil om te rennen
maar het moet wennen
wat ben ik blij dat ik jou heb leren kennen
wij verbonden
parels ontstonden…