I
de sneeuwpop wilt niet meer
parelwit leven en verkommert
de dagen met zwartepieten
over daken wil hij
pepernoten strooien in ogen
van kinderen die lief pitten
en peen in zijn ijshoofd
staken zonder pardon of vraag naar
balt hij boos en smelt bij elkaar
II
condens reist over landen
en een spat meer glinstert vriendelijk…
er loopt wel eens iemand langs
het weiland en werpt een blik
over gerafelde veren
gestoken in het strohoofd
en ziet misschien twee knopen
ronddraaien in zijn maag van stof
als grassprieten kriebelen
aan tenen omwikkeld met
sokken vol rot nieuwspapier
en wind kleren vies blaast in
de regen denkt hij vaak me
taak hier is flink door…