Alle inzendingen van Namasté

ik deed mezelf zeer vandaag om te zien of ik nog steeds voel ik fixeer me op de pijn het enige dat echt is de naald prikt een gat de oude bekende steek probeer het weg te moorden maar ik herinner me alles wat is er van me geworden, mijn beste vriend iedereen die ik ken loopt weg, aan het eind en jij kon het allemaal krijgen mijn imperium…

een pyroclastische wolk blaast de spinnewebben uit mijn hart brandt jouw aanwezigheid diep in mijn netvlies en mijn ogen rollen in tranen van geluk…

mijn rechterhand rouwt omdat hij jouw linkerhand niet meer vasthoudt…

Het is een koude oorlog De wolf huilt, de wind schreeuwt Bomen, van hun blad ontdaan Staan naakt in lijdende rijen opgesteld Ingesneeuwd Massieve nevel bevriest op boomschors Takken hangen verlamd in het ochtendgrauw Het gekras van koukleumende kraaien Weerklinkt in de harteloze winterkou Omgeven door seizoensgebonden gebreken Smult een…

In een winterse laan staat een stoere hoge boom wit besneeuwd verheft hij zich, onopvallend voor zich uit knarsend, boven het luidruchtige verkeer uit niet zwichtend voor de kou en de last alsof bomen aanvoelen dat de lente alles zal herstellen Onder die boom rust een doelloze zwerver die ooit ergens liefde gaf en kreeg, onopvallend onder…

De winter heeft voor vannacht Flink wat vorst begroot Het maanlicht weerspiegelt in de ijspegels hangend aan de getarte dakgoot De wind deelt sneeuwvlokken Op tot grote scholen Met elke voetstap kermt het ijs Onder mijn schoenzolen Maar… Op het voetpad naar de voordeur Krijg ik een vrolijk humeur Binnen wacht mijn vrouw op mij Met…

Oktober, wat jaren geleden de bomen begonnen zich uit te kleden de bladeren vielen voor je ook ik viel voor jou er zou geen blad aan de bomen blijven er zou er niet één de winter overleven maar voor ons begon toen een lente die tot de dag van vandaag is gebleven…

Brechtje, de tijd staat stil val in mijn slapeloze rede en de klok zal verder lopen als je je openlaten wil geef me de tijd terug geef me de tijd de wijzers Brechtje, waar is de geur gebleven de tremolo van jouw harp verdisconteer de noot de snaren ontbolsterd verweven twee pedalen diepgang twee diepe dalengangen keuze in tijd en…

Een mast en eigen baas arbiter op een botter in een gevecht met de zeeboezem Onverwondbaar en hoogbouwend sla jij jouw golven om mijn oren in het vaarwater van mijn hart Eenmaal staande op vaste bodem hoor ik nog steeds de golfslag ruisen maar de herinnering verwatert Ga voor me staan, nog een keer en overspoel me met jouw liefde laat…

op een afstandje kijken ze elkaar aan wilskrachtige lippen willen zich laten gaan onder vier ogen onder vier lippen suikerzoete gezichtsensoren die in gedachte strippen de afstand wordt kleiner de lust wordt wordt groter de aanraking geschiedt ze versmelten als boter…

Jouw verbitterde blik snijdt dwars door mijn zere hart je draait je een laatste keer om maar ik kijk niet meer het doek is gevallen De vuurpijl is verschoten de donderslag niet geslaagd het lontje van mijn hart... Ik kon je zo moeilijk aankijken en verbied me nu het omkijken maar ik mag niet toegeven aan dit ongerijmde gevoel deze verboden…

laat me maar ik zal je wel vergeten dat jij een levend droombeeld was verwerk ik schrijvende in hartenkreten lees me maar de woorden van mijn lippen die droomden van jouw aanraking zijn niet meer te remmen en slippen ik gleed uit op jouw gladde alter-ego waarmee jij je dagelijkse brood verdient ik was client van een soort bordspel…

de avondzon schijnt afzwakkend licht door de kerkhoge bomen en kleurt het bloemenbed goud net als mijn verliefde dagdromen de schaduwen trekken lange strepen lang en tijdrekkend duurt het wachten van begraven bloembollen op de lente die hier zolang overnachten twee bomen leunen tegen elkaar ik leun tegen spelende gedachten de bladeren…

De beenhouwer maakt een hansworst draait je geweten door de gehaktmolen met een kruidenmix van spijkers en liters vet om in gaar te koken De bestanddelen zijn onbetrouwbaar en dragen een zoute nasmaak van teveel deprecierende zelfstrijd en te weinig opbouwende aanspraak Je voelt je een nietsnut, overbodig op de wereld maakt gehakt van…

Dwarrel op mij neer getailleerde sneeuwbui dat ben jij ik weet wel dat ik jou koud laat maar ik smelt voor jouw figuur dus doe me niet de das om Misschien smelt jij morgen maar geloof me het geeft niet ik ga niet over een nacht ijs…

met het zomerdak naar beneden rijden we over de snelweg die leidt naar een zonnige plaats waar jij de liefde een bebouwde kom geeft jouw haren wapperen in de wind als een vlag die de "dag van de liefde" viert je lacht terwijl je me aankijkt, met de meest verwachtingsvolle blik wat voelt dit overweldigend dat jij zo tevreden met mij bent…

daar staat ze bijna naakt met enkel mijn witte hemd aan komt ze dichter bij me staan haar kraag omhoog haar mouwen opgerold haar lange, slanke benen veroorzaken vuur tot in mijn tenen daar staat ze hoe ze naar me kijkt bijna ontvlammend veel sprekend en verlangend het witte hemd langzaam nat wordend steeds verder onder de douchestraal…

gek, he? ik was het al bijna vergeten dat gevoel dat wij hebben bezeten liefde, verliefdheid het leek niet te meten jij was er altijd daar waar ik je wilde dat gevoel... gek, he? ik was vanavond stappen ik was je even vergeten nu zie ik mezelf in stof happen en even slikken en het nog steeds niet snappen dat gevoel... gek, he?…

stront stinkt niet zo hard als elk woord uit jouw mond citroenen zijn niet zo zuur als het leven dat ik van jou kreeg escort is nu jouw werk waarbij je kwijlt als een hond jij was ooit zo lief een knuffelbeertje met een hart van deeg tot de dag dat je wegbleef jij mij niet meer verstond en onze liefde zweeg jouw woorden stonken…

dubbel dekkende verf met een prachtige struktuur azuurblauw en smetteloos gevaar op een muur van telleurstellingen zo kijken jouw ogen me aan verborgen talent voor gebreken na het drogen komt het verbleken gevaar op afslaan van de motor van onze liefde smetteloos helder van klank was jouw woord, gevoel en gebaar zoveel liefde voor…

ik start de motor plankgas de snelweg op sigaret aansteken blikje energy drink open gedaan op naar ons gedenkteken 800 kilometer snelweg te gaan dan ben ik bij het bankje waar wij met verf vereeuwigd staan daar in Oostenrijk was onze liefde voordat het ophield te bestaan aan het eind van de dijk die de Bodensee inloopt komen herinneringen…

ik ga helemaal op in m'n relatie óók jij scheldt vaak tijdens onze communicatie wat wij samen hebben is buitengewoon extreem óók jij gaat graag regelmatig vreemd als ik aan jou denk veroorzaakt het vaak binnenpret óók jij hangt met je hoofd vaak boven het toilet ik bereid me al helemaal voor op een leven dat ik met jou deel óók…

jouw liefde is als vruchtbare aarde ik oogst jouw gevoelens van onschatbare waarde jouw ogen zijn als blauwe diamanten een traan, een lach ik hou van al jouw kanten jouw taal klinkt als een echo van mijn dromen die jij voor mij tot leven laat komen…

jouw ogen verwarmen mijn hart jouw adem verwarmt mijn gezicht de adrenaline gloeit verliefd haast zichtbaar in het kaarslicht gisteren wist ik nog niet wat ik vandaag zou gaan bereiken je opende de voordeur van jouw hart en liet me naar binnen kijken eindelijk zijn we hier samen gehurkt op de bank, tegenover elkaar gedachten en gevoelens…

ik vecht tegen dit gevoel dat met zwaar geschut mijn hart doorzeeft tot jij verdwijnt en met jou de warboel ik vecht en relativeer want verliefdheid is een waanbeeld het is de loop van een geweer…

Knooppunt Oudenrijn een turbineklaver ooit een klaverblad, een stuiver, een verkeersplein Knooppunt Oudenrijn jouw foto's imponeren vroeger zo mooi groen snel vermenigvulde het cementeren en begon het file-latijn Knooppunt Oudenrijn eind 1939 geboren je blijft ons nog lang beschoren maar als ik nu aan jou denk pak ik liever de trein…

ze heeft een grote mond maar haar staart hangt tussen haar benen ik heb het definitief uitgemaakt voor deze onzin laat ik me niet lenen ze haalde het bloed van achter m'n nagels en verwachtte niet dat ik zo zou reageren ik begon over die ander die ik niet kan vergeten ineens begon haar hart te propageren ik denk nog steeds aan haar zij…

als ik een ster zie vallen dan wens ik mij jou weer dichtbij mijn hart je bent nu bij hem en messen boren gaten in de vervallen bloedvaten van mijn hart ik vecht tegen beelden die mij martelen en glassplinters dartelen in mijn hart hoewel ik niet meer slaap droom ik onophoudelijk van jou de allerliefste, mooiste vrouw maar met een…

messen steken in mijn lichaam als ik jouw tranen zie stromen in mijn eenzame herinneringen smekend in oneindig verdriet opdat je terug zult komen ik leef opeens in een andere wereld nu herken ik de onbetaalbare waarde van jouw onbereikbare hart waarmee je mij vijf en een half jaar seconde na seconde de liefde verklaarde stond je maar weer…

door gedachten te dichten dicht ik de gaten met dromen over een doel bedoel ik mijn liefde een gedicht in duizend delen deelde ik met jou pleidooien smeken stapelend een stap te ver de gedragingen gingen verkeerd verkeren in eenzame staat jij verstaat me niet meer meert niet meer aan bij mij…