Alle inzendingen van Nell van den Bosch

Voel de aarde, woel de aarde ruik de aarde om je heen zoen de aarde, zoek de aarde Maak je met de aarde één. Aai de aarde, zaai de aarde Maai de aarde, één groot feest Wroet de aarde, voed de aarde Vang de aarde in je geest. Leef de aarde, geef de aarde Zie de aarde: rood, bruin, zwart Schep de aarde, schenk de aarde Sluit de aarde in…

Als het einde in het zicht is, leven bijna uitgeblust kan een mens soms zijn geliefden heel veel pijn doen, onbewust. Dan zijn ruzies, leugens, boosheid, onberedeneerd gedrag, ergernissen en getreiter aan de orde van de dag. Kan het zijn dat deze mens dan in zijn eigen duisternis, diep van binnen, met zijn ziel al aan het afscheid nemen…

Een mens heeft soms een duwtje nodig, een duwtje in de rug, een stimulans om door te gaan: ga verder, niet terug! Een mens kan soms zo twijfelen. ‘Heb ik dat goed gedaan?’ Een schouderklopje zegt zoveel: Bravo, zo verdergaan!…

Iemand zei: ‘Die herfst? Als je het mij vraagt, mogen ze hem overslaan, maar niemand vraagt het mij…’ En ik? Ik kijk melancholiek die goudomrande wereld aan en voel: die herfst, die hoort erbij.…

Wispelturig, ongedurig. Zoekend, tastend, dwalend gaan in de wirwar van ’t bestaan. Twijfel, hoop, illusie, strijd, ontgoocheling, onzekerheid... De emoties die het leven spanning, zin en inhoud geven.…

Zon aan de hemel Zon op mijn pad Zon in jouw ogen Zon in mijn hart De zon geeft de wereld Die geelgouden gloed De zon laat mij weten: Het leven is goed!…

Er zijn momenten die je leven plotseling iets kostbaars geven. Je voelt het vlindervluchtig even maar wilt het telkens weer beleven. Je wilt zo’n ogenblik bewaren, stil koesteren, opnieuw ervaren. Het streelt steeds weer die tere snaren… Is ontroering te verklaren?…

Telkens weer als je een grens een stukje kan verleggen is daar een nieuwe horizon die heel veel heeft te zeggen.…

Maar dan ineens, dan merkt ze dat ze huilt en op haar wang voelt ze een traan. Ze is zo bang; hoe moet dat gaan, als ze haar huis voor een bejaardenkamer ruilt? Dat huis waar eens haar levenstrein begon, waar dierbaren zijn meegereisd, verlaat ze nu, alleen…, vergrijsd…, Om te vertrekken naar haar eindstation.…

‘k Ben moe en toch lig ik nog wakker. De dag passeert weer de revue. ‘k beleef opnieuw wat er gebeurde, vanaf vanmorgen vroeg tot nu. Gedachten dwarr’len door mijn hoofd heen als vlokken sneeuw, zo lokkend loom. En door die wazigwitte wereld Glijd ik van werk’lijkheid naar droom……

Ik vraag me af hoe je je voelt wanneer je moeder overlijdt en jij, jij hebt haar jaren genegeerd. Voel je dan wroeging, voel je spijt, wanneer je hoort: straks wordt ze gecremeerd? Ik vraag me af hoe je je voelt als zij wordt weggedragen En jij, jij bent te trots daarbij te zijn. Voel je dan iets van binnen knagen? Of blijk je eenzamer dan…

Lach eens naar een ander Tuur niet naar de grond Laat je ogen stralen Kijk toch in het rond. Praat eens met een ander die dat nodig heeft Laat je hart toch spreken Dan weet je dat je leeft.…

0, wist je `t nog niet, ik snoep toch niet meer? Nee dank je, nee heus, ik hoef echt niet meer! Ik doe aan de lijn, zo voel ik me fijn. Zeg, dring nu niet aan, ik laat het toch staan! Of zal ik één keer...? Hè nee, nou niet weer...! Ach, geef me dan maar één stukje, heel klein. Maar morgen dan doe ik echt weer aan de lijn!…

Soms moet je je gedwee gewonnen geven. Je weet: je hebt je best gedaan. Maar ondanks al je ploeteren en streven is het toch ergens mis gegaan. Een nederlaag gelaten accepteren, terneergeslagen verder gaan. Proberen van ’t fiasco iets te leren… Hoe pak je dat in al je wanhoop aan?…

Soms kan ik me zo treurig voelen. Waarom? Ik weet het niet. Het komt me zomaar overspoelen. Die moedeloosheid, dat verdriet. Soms kan ik me gelukkig voelen. De hele wereld kan ik aan. Het komt me zomaar overspoelen. Die blijheid, ‘k lach en zing spontaan. We kennen ze toch allemaal, die ups en downs in ’t leven? Zo’n up mag van mij héél…

Soms kan je het praten maar beter even laten en zonder woorden zeggen wat je hebt uit te leggen.…

Er was eens een heertje in Assen dat wandelde steeds door de plassen. Z'n vrouw zei: 'Man, trek je kaplaarzen an, anders moet ik je sokken weer wassen'.…

Tintelend mysterie Twinkelend kristal Lieflijke materie Spiegel van ’t heelal Bikkelharde gratie Tedere cesuur Simpele creatie Edel avontuur. ’t Magisch beeld der sterren bracht ons samen hier riep ons tot twee-eenheid: rozekwarts en stier. -------------------------------------------------------------------- Toelichting: Met dit…

Probeer en keer de dingen naar een positief gevoel Probeer en leer van dingen Kom zodoende tot je doel…

In de kastanje is het feest daar zitten honderd pietjes. Ze zingen allemaal in koor de mooiste vogelliedjes. En ik? Ik kom heel stilletjes ook even op visite. ‘k Zit in mijn tuin bij het getjilp tevreden te genieten.…

Tegen elk lichamelijk pijntje is er wel een medicijntje. Ben je ziek, gewond of naar, staat bezoek met bloemen klaar. Is er ook een medicijn tegen innerlijke pijn? Leeft men dan ook met je mee met een bloemetje? Welnee! Raak je in je ziel gewond dan lijk je uiterlijk gezond en voer je je genezingsstrijd in gelaten eenzaamheid.…