Oh, singulariteit
netgedicht
Roodverschuivend zweefde je
Door vier of wat dimensies
Tijd en ruimte
als jouw onvoltooid toneel
Stiekem was je uitgedoofd
Als een kleine ster, lichtjaren weg –
We zagen het alleen nog niet
Oh, singulariteit
Oh, allerlaatste zonnewende
Ik hield al van je
Lang voor ik jou kende…