Alle inzendingen van Peter

de maand van nevel bracht jullie de liefde een zoon die als god is die bedwelmend als wijn proeft bij feest en festijn de derde loot aan de stam super leuk en spannend vraagt ook zo zijn zorg van papa niek net zo goed als van mama willemien de tranen op hun gezicht getuigen geluk en hoede opdat mika opgroeien zal tot een leuke jongeman…

nee bang niet voor de dood ben ik niet bang die afslag echter de boot trein of bus mis ik graag in het weten dat eens onverhoopt die uitrit komt mijn reis dan naar de overkant zal vol zijn gevuld met souvenirs van ontmoette mensen die elkeen bewogen vol ook van verwachting aan de herenigingen die komen zullen want…

synchroon de tijd in alles samen tegelijk leven wij ondeelbaar handelend van tel op tel zijn wij steeds elkaar van het ene moment op het andere echter is het anders vandaag een stap vooruit lijkt de een de ander in alles wat wij doen een slikt al koffie als nog de ander zijn beker pakt lopen scheren wassen steeds een stap vooruit…

Wegen vervoeren (verkeer, waarvan vooral het snelle vee; klein leven teniet doet). Wegen zijn meestal recht (bochten vermijden luidt het devies bij aanleg, waarschijnlijk, om redenen). Steenslag spat soms op van wegen (vervelend voor het oog of oor van de argeloze). 'Wegen wegen...' (meer voordelen, toch, dan nadelen, blijkbaar).…

natuurlijk zijn er momenten dat de irritaties maken dat ik niet de liefde voel voor jou als alle dagen toch hoef jij nooit te twijfelen aan wat ik voel voor jou jij die mij van en in het leven nog steeds de liefste is alleen de overkant weet dat in mijn doen en laten jij eindeloos het doel bent van de weg die ik ga al zal het leven…

gaat het al beter of voel je altijd nog de teleurstelling in wat en wie ik ben een slechte smaak achter in je mond alsof nooit liefde gehad jij hebt en gekregen is het gemakkelijker als je mij iets of iemand de schuld geven kunt van wat jij behoeft is meer misschien veel te veel gevraagd wil je liever zonder of opnieuw met…

wat in een mensenleven is er mooier dan de liefde die onzichtbaar voor het oog als één ziel onweerstaanbaar in twee lichamen huist die onuitgesproken dat zegt wat zich niet spreken laat omdat er geen woorden zijn die in stilte de ander aangeraakt hem of er-dicht voor Valentijnsdag | 14 februari 2019 weet te intenderen ik heb je nodig…

als geen ander kun jij dansen stevig vasthoudend laat jij je leiden door wie of die jij in de smaak valt jij kunt dansen met elke man als geen ander kun jij glimlachen je glimlacht ieder die het zien wil in het bleke licht van de volle maan jij kunt lachen met iedere man als geen ander houd jij de hand van menig man tot verleidends…

verbazend ontroerend en ontwrichtend hoe van de ene op de andere minuut ons mysterieus het leven veranderen kan de ene dag gezond en vol verwachting onheil verdriet en afscheid voor eeuwig als gevolg van dodelijk een ziekte of ongeval plots en zomaar kun je niet meer zijn niet meer doen wat je altijd deed omdat je nooit meer wakker wordt…

de agenda van het leven was ons voller dan volst dankzij de liefdes en de naasten die ons het leven vieren lieten in het nu elkaar weten aan de overkant van de tijd zullen wij steeds weer genieten van de langzaam groeiende berg van opdiepende herinneringen die gelijk herontdekte brieven zich steeds opnieuw lezen laten die kunst van herinnering…

de onvergetelijke momenten van de herinneringen aan jou zijn mijn onbetaalbaar vermogen die mij onder de huid pulseren met de genoeglijke intensiteit ze helemaal opnieuw te beleven als een mooi album vol met foto’s dat ik steeds doorlopen mag met jou…

waar 60 kruisjes nu jouw jaren tellen vieren wij het weten dat het mooiste steeds opnieuw begint bedwelmend als liefde geuren de bloemen van jouw bestaan die als vruchten rijpen op het ouderend hout dat vanaf nu de jaren als de wijn daarvan smaakvol in balans zoet en zilt geladen stokkig mogen zijn laat als een goede wijn na…

Soms volstaat me de gedachte aan vleugels om in vliegen uit te barsten, soms kom ik met geen duizend incantaties van de grond. Soms laat ik op mijn lome vleugels trappen. Soms heb ik aan een woord genoeg om op te veren en mijn bek te slijpen aan de zon. ------------------------- uit: Gedichten, 1997.…

steeds weer mag ik jou genieten in de langzaam groeiende berg van opdiepende herinneringen die gelijk herontdekte brieven zich steeds opnieuw lezen laten steeds weer wordt ik beter in de kunst van herinnering door almaar nieuwe beelden die als afgestofte filmopnames mij blijvend terug bij jou brengen steeds weer nieuw is de expositie…

het is je vast al eens gezegd het leven begint toch pas eerst als je veertig wordt maar als je alle dingen kijkt die jij al vergaren mocht dan gelukkig weet jij beter waar je juist of liever niet voor deze datum trouwen kon heb jij al jouw gezin compleet naast een prachtige dochter drie binkenmannen groot telt het voorspoedig geluk…

Toen hij geboren was begon het al: zijn moeder had de bijsluiter verloren. Nooit wist hij waartoe dit of dat dienen moest. Hoewel hij toch kon raden liep het steeds verkeerd. Zijn vrienden durfde hij niet vragen: in hun jeugd hadden die goed hun eigen voorschriften gelezen en die toen verbrand. Iedereen hield alles maar geheim en deed…

Zwartgerokte dametjes met korrelogen vol tranen vergaven hun trouwring Om Benito Ethiopië binnen te juichen. Jij was nog niet geboren, werd niet eens verwacht, lag als ongewenste foto in het stoffige familiearchief, met de stille hoop op een gat tussen je voortanden. De krant onderdrukte je geboortebericht, in het kaarslicht swingde een…

vijftig jaar elkaar delen in het lief en het leed als je het gewoon zo zegt klinkt het als een eeuwigheid vijftig jaar elkaar meevoelen in het zoet en het zuur als je nu omziet en terugkijkt was het een handvol seconden vijftig jaar elkaar ervaren het is als korreltjes zand die gestold in mooie momenten zich vormen tot een goede film…

pet af – hoed op | van harte sedert de dag van jouw geboorte veranderde de wereld om ons heen als was er doorheen die olifant gelopen die toen jij al achttien lentes telde een gekke mannen groep bezong waar ooit de tijd leek stil te staan verbouwen sindsdien met slopershamer als nijvere mieren de hollanders het decor van ouderwets en eigenaardig…

toen ik jou loslaten moest bij de brug naar de overkant was ik niet bang voor verdriet omdat juist dat mij herinnerde onophoudelijk als de brug zelf waaien mij nu jouw souvenirs die mij veilig en vertrouwd als onzichtbare armen dragen in het diepe water verzonken schragen pijlers de overgang als de getrainde schouders die jij mij…

zacht is de nasmaak van het eikenhouten vat waaraan zij zich rijpte tot rond in fles gebotteld als de zon aan de horizon is de atmosfeer gloeiende waar brandend haar beleving zich in mijn gorgel welt ik proef de ochtendmist die als sluiers geslagen de schotse hooglanden als haar wieg openbaart soepel walst zij de weg via de nippende…

net als steeds de seizoenen waarin alles op zijn tijd komt vieren wij het leven vandaag in jou en wie en wat jij bent voor de wereld om jou heen in de kringloop van jouw zijn met de ongekende kracht van ontkiemen en groeien die in wasdom voller rijpt bloeit de betekenis daarvan waar de tijd jou ouderen laat leer jij hem beter te vieren…

Geheel zonder staart en met minimale vleugels, volstrekt ongeschikt om zich te verheffen, een lichaam meer haar dan veer, blijkt de kleinste, minst kleurrijke, zelfs bij nacht zich zelden vertonende onder u tot lieveling van mijn soort ontwikkeld te hebben. Is het een aanbeveling dat ik met zorg munten verzamel waarop hij is afgebeeld en dito…

waar de dagen korten in de avond van het jaar tekent zich het donker van een natte klinkerstraat tussen vol van kerst de warm verlichte ramen als de zichtbare grens naar het komende jaar de tijd stilt de gedachten waarin als tientallen lampjes kleurrijk de heugenissen hangen aan dat wat ons passeerde heel dichtbij of verder weg wat…

dat ieder elkaar mag blijven zien horen ook en begrijpen zal bij het doen en laten dat ook zonder woorden iedereen houvast mag hebben door er voor elkaar te zijn dat aandacht en tijd voor elkaar de kersttijd en het nieuwe jaar bij en voor eenieder mag brengen dat ieder zo zichzelf en de ander of je nu jonger bent of ouder betekenis…

Het kleine meisje Met de klinkende sieraadjes Loopt door de goudversierde stad Ze heeft haar wonden licht getooid Danst door de schitterende neon nacht De tranen als steentjes rond haar hals Zaait ze kermis uit haar rok En zwaait wat naar pages Die duiden naar het hemelbed Maar als de rust het doek En alles valt Kruipt ze in mijn schouder…

daar waar het jaar nadert waar voor volgens overlevering je het beste niet trouwen kunt mag jij jouw jaardag vieren samen met jouw lief samen ook vier je hem met de enten van die liefde die jouw leven kleuren met blijdschap en pret naast soms zorgen ook met vrienden ook en buren met wie je feesten kunt naast fel discussiëren ook over…

alweer een jaartje meer tel jij voorbij sara jouw knopen en rimpels die altijd en steeds nog in niets vermoeden doen van de jaren die verstreken al was het voorbij jaar als het leven zelf vol dagen en momenten met prettige vrolijkheid naast tijden van gemis van afscheid ook en schrik eerder en te vroeg dan gedacht en verwacht zag…

een vader betekent zoveel dingen voor mij een begrijpend hart is hij een bron van kracht en ondersteuning die mij vriendelijk doordacht aanmoedigend dan wel mopperend corrigerend en vergeeft met zijn eeuwige bereid om te helpen een krachtige berg is hij een rots in de branding van het leven die mij steeds weer de juiste weg wijzend toch…

aan jou als meisje van veertien het verleidend leven verklaren is als het baden van een bakvis zo niet lastig dan wel onmogelijk want de wereld in het verschiet lonkt onbegrensd en oneindig jij rolt dan ook jouw ogen rond als beter wetend papa of mama jou steeds weer vertellen willen dat jij voor poppen wel te oud maar voor kerels nog…