Netgedichten

netgedicht (nr. 70.769):

stervende zwanen

helderblauw en wit gevleugeld
als vogels met een lange hals
staan zij in poldergrond genageld
met de vleugels lamgeslagen stil
zwijgend de boodschap te getuigen
van een op apegapen liggend land

kortwiekt geketend waggelen zij
in het moeras van winst en verlies
dat hen langzaam verzwelgen zal
als niet diepe zakken en rijk gevuld
van het zwart gepekte verenkleed
de zware last lenigen of nemen willen

zal de geforceerde vlucht naar huis
de zwanenkolonie levensreddend zijn
of is zij dodelijk bedrogen aangedaan
door een onzichtbaar reizend virus
dat zich deze vogelvlucht boeken liet
om de adem van mensen te benemen