Alle inzendingen van PeterS

Ik laat me niet inspireren door al die hoge dames en heren die met sonnetten en rondelen hun broodjes besmeren ik zoek het meer in woorden zonder regels naast elkaar gezet ik kan daar beter mee overweg en resulteert in smaakvol beleg.…

Niemand zag haar schoonheid die was achtergebleven in haar spiegel ze had hem nooit meer afgenomen alleen de uitgedroogde tandpasta zat er op 's nachts liet ze dromen niet meer toe en van slaap werd ze alleen maar moe ze was nu als een oude krant niet nieuwswaardig.…

Mijn pen stroomt over van geluk wat ik ook schrijf het kan gewoon niet stuk blijdschap vreugde glimlachen je ziet mijn geschrift mist enig doel het is zonder overdrijven vasthouden wat ik heb dat blij gevoel dronken van geluk alle bloemen die ik voor je pluk.…

Ik weet even niet meer hoe ik heet ik zoek panisch naar mijn paspoort zoekend naar dat ene woord want daar staat het geschreven ik kijk naar de foto vind mijn naam de samenvatting van mijn leven.…

Ik had je zo goed verstopt maar steeds dook je weer op in een letter of zelfs in een woord je las mijn gedachten en dus vergezelde je mij in slapeloze nachten en doelloze dagen en stuurde mij aan als ik de weg weer eens kwijt was gelukkig zat je ook in mijn oude regenjas.…

Bonte zinnen fascinerende metaforen ik kan ze niet beminnen nee, ik wil er niet van horen een eenvoudig liefdesgedicht brengt een glimlach op mijn gezicht maar met de liefde mag je niet spotten die gaat nog terug naar een tijd toen leefde heel de mensheid nog in kille klamme grotten ze krasten hun liefde in het kalksteen simpel misschien…

Weer is als de liefde de liefde als het weer bloemen hebben in de lentezon hun kopje opgestoken voor je het weet is de winter weer aangebroken wat te denken van de bomen zo vol van lover plotseling is het over weer is als de liefde de liefde als het weer.…

Zijn zoenen zweven door de lucht en landen teder op mijn mond met ieder van mijn zucht nooit eerder ging het mij zo goed dan van het moment dat hij zijn lieve lach lachte nooit eerder werd een nacht zo snel dag mijn zorgen zijn verdwenen sinds ik hem ken de zomerwind heeft hen opgetild en ongemerkt meegenomen.…

De ochtend raakt je aan in licht en nauwelijks merkbaar gapen ik stop je in gedicht omdat ik wil bewaren je adem en zoals je ligt nog eventjes wilt slapen. -------------------------------------------- uit: De geur van natte meisjesharen (1987)…

Het leven had haar vies gemaakt tranen vermorzelden haar hart ze bleef lachen door haar oneindige nacht heen opdat anderen niet zouden zien hoe gebroken ze was en hoe alleen.…

Blijdschap is een lach alles wat je aanraakt krijgt hem mee als in een koor buldert hij van je gezicht alles is zomaar vrolijk ieder voelt zijn bloed vrijelijk in zich stromen en een gedachte springt op aan zonneschijn aan spelende kinderen en natuurlijk aan boterbloemen.…

Hij is een wonder net aangekomen kan de wereld al niet meer zonder hij vrolijkt iedereen op die hij aankijkt het lijkt alsof het grootste chagrijn de wereld fijn vindt om op te leven hij is hier nog maar korte tijd maar hij verblijdt altijd.…

Op deze envelop doe ik geen postzegel dan weet ik zeker dat hij gaat zwerven adres onbekend of zo hij komt vast bij de onbestelbare poststukken misschien wordt hij wel geopend maar hij zal niet worden bewaard hij zal tot stof worden en daarin verschillen wij dus niet.…

Ik kijk terug en ja, alles ging vlug opgroeien, studeren, het belangrijkste, door het leven leren waarheen te gaan weten wanneer stil te staan en dan je vleugels uitslaan ontdekken dat de wereld veel te klein is in zijn grootsheid waanzin vinden in de snelheid van de dingen en rust in het zingen van de vogels.…

De dames noemden het een duster de heren een kamerjas toen bedacht ik dat ik ouder word ja toen pas want ze noemen het tegenwoordig allemaal een badjas.…

De tafel voor het ontbijt gedekt de koffie zojuist gezet de aangeschoven stoel blijft leeg haar stem klinkt door de kamer "kom je nog" de koffie is onderwijl koud geworden dan hangt ze haar woorden aan de waslijn.…

Vlinderen en fluiten over elkaar heen buitelen samen dat ene liedje zingen dat zijn van die dingen die je doen gaat wanneer je hart sneller slaat bij het aanzien van de ander bij een wandeling met elkander het leven krijgt een frisse kleur zaniken wordt een gesprek, geen gezeur je leeft naar een andere toon en lachen wordt ieder moment…

Dit geschrift blijft klein kent geen grote woorden, die zijn mij niets waard ze raken als hout op drift en liggen niet in mijn aard ik wil slechts zeggen, in alle eenvoud, jou beminnen heeft mij nooit berouwd.…

De dag doet een jas van tranen aan ze knippert wat met haar ogen laat het zonlicht niet toe kijkt uit op het nietig bestaan zij zeult de tijd met zich mee telt de seconden laat de uren slaan de dag heeft een jas van tranen aan.…

Duizend wolken bevolken mijn hoofd het zijn eigenlijk watten waardoor ik de werkelijkheid niet meer kan bevatten duizend dingen zingen rond in mijn hoofd ik kan mij niet meer concentreren dat koor verstopt mijn gehoor duizend woorden heb ik in mijn hoofd ze staan allemaal in de weg maar zijn verdwenen voordat ik wat zeg.…

Er zijn mensen al uit het lood geslagen bij een tekening vervolgens is de kunstenaar het kind van de rekening.…

Zijn bovenlijf uit het meest blanke marmer gehouwen met tepels groot en hard zijn billen als van draadstaal blonde lokken die wuifden in de wind in zijn hele postuur wat onbehouwen ontegenzeggelijk was hij het godenkind hij overtrof ons allemaal wij huilden dan ook brutaal alsof wij streden om wie de grootste smart totdat zijn dood werd…

Ik sta in de belangstelling ik zocht het zelf op nu is iedereen in de veronderstelling dat ze mij kennen maar zien ze dan niet dat ik de man ben die onder de douche stoffige woorden staat af te spoelen.…

Ik kan Opnieuw beginnen Maar Ik kan niet Van mezelf winnen Kan ik wel Van mezelf verliezen Want dat Kan ik zelf Wel kiezen…

De pen valt met regelmaat uit mijn hand en ik overdenk zo haal ik nooit de krant.…

Je mag me ontwijken Je mag me vergelijken Maar Ik wil nu Naar mezelf Kunnen kijken Want Ik wil van mezelf Leren houden Dat kan ik nog niet onderbouwen Ik mis nog DAT stukje zelfvertrouwen…

De winterwolken zwellen aan met de herfst is het voor nu gedaan sneeuw valt langzaam naar beneden een witte kerst is lang geleden het sneeuwklokje laat zich weer eens zien dit schouwspel is iets van toen we hebben het lang niet gezien dat alles was bijna iets van dien maar witte kerst is toch gekomen al komt het sneeuwklokje uit mijn verre…

Stilaan even stil staan zachtjes je koffers neergezet langzaam gaan sluipend de thee zachtjes op het tafeltje bij het bed ze slaapt nog je hebt haar niet gewekt jij bent blij opgewekt ze slaapt als een engel met haar vleugels ingeklapt rap ontkleed jij je legt je jezelf naast haar neer zij kijkt even op en ze zoent je heftig als was…

Mijn hersenen kraken ik weet niet hoe duidelijk te maken dat jij meer was dan de zee meer dan de hele oceaan jij was mijn adem, mijn lucht meer dan mijn brood, mijn alcoholzucht ik liet alles staan voor jou, voor jou alleen en nu weet ik niet waarheen.…

De dood danst door de straat je hoort hem niet maar een jammerende viool klinkt van achter het behang of keukenkraan de dood danst door de straat je weet niet of hij verder zal gaan niemand die hem ziet maar je bemerkt het verderf en verdriet de dood danst door de straat het is al laat de gordijnen gaan dicht je dooft al het licht…