Alle inzendingen van Pieter Feller

Ik ben naar Bethlehem gereden. Daar in restaurant ‘De oude stal’ serveerden ze echt heerlijkheden die ik niet licht vergeten zal. Het ossenvlees was knapperig gebraden, de schapenbouten mals en zacht. De ezelsbiefstuk niet te versmaden, de kamelensoep was ongedacht. Ja, dit eethuis verdient meer sterren, maar die worden zeker niet gehaald…

O, hoe kan ik je nu troosten bij je oneindige verdriet? Stil stromen droeve tranen om wie jou hier achterliet. Toekomst lijkt zo grauw en donker, de zon is weg, het gras verdort. Doch na weken, maanden, jaren staat vast dat het weer lichter wordt. Want de tijd heelt alle wonden, alleen littekens blijven bestaan. Die zullen pas geheel verdwijnen…

Ik wil heus wel je ridder zijn op het witte paard, maar waar haal ik in de stad zo gauw een schimmel vandaan, een harnas en een zwaard? Ik pak wel een stok en mijn oude fiets. Hoe zie ik eruit? Belachelijk? Het is toch beter dan niets? Ik red je uit de klauwen van strenge pa en depri moe en breng je heftig trappend naar mijn kasteeltje…

Mag ik jouw klok zijn? Gewoon in je kamer staan met mijn rug tegen de muur. En wil je het weten dan zeg ik het juiste uur. Ook al sta ik daar stil, ik zal voor altijd lopen, want door jouw liefde aan mij gezonden, blijf ik voorgoed opgewonden.…

Kleine noppen op het groene veld. Een voetbal die wel weg zou willen, maar heel zielig zit bekneld tussen de beentjes van de F-pupillen. Ineens springt hij weg als een dier in nood en rolt zomaar in het doel. O, wat is de vreugde groot. Kleine noppen tikken zachtjes; modder valt van voetbalschoen. Dampend kinderlijfje zingt: 'We worden…

Honkbal is mijn favoriete sport. Jarenlang was ik korte stop. Als slagman kwam ik iets tekort, mijn verreveldwerk was een flop. We kregen eens een nieuwe trainer, werkte met Amerikaans talent. Van oorsprong was hij een Wener, beslist een heel geschikte vent. Aan het einde van mijn loopbaan, zeg maar in mijn honkbalherfst, keek hij me zeer…

Er is geen erger ziekte dan de haat die als een muur tussen de mensen staat. Breek die muur af steen voor steen, sla de handen voorgoed ineen. Heiden, moslim, christen, jood bedreig elkaar niet met de dood. Neem het enig juiste besluit wens of bid die haat de wereld uit!…

De os en de ezel, de schapen vooral, zij stonden te kijken zo stil in de stal. Zij hadden geen idee van oorlog en strijd. Met alleen dieren op aarde was er vrede… altijd!…

Ik lag terneergeslagen op mijn bed, hoorde het tikken van de klok. Ik had mijn verstand op nul gezet, luisterde naar het ruisen van je rok. Toen ik die ochtend wakker schrok, door jouw weggaan zeer ontzet, was mijn verdriet een ijzeren blok dat mij bijna had geplet. Nu is dat ijzer allang verroest, mijn leven een klein paradijs met kinderen…

Laatst sprak ik een bedelaar bij ons in de straat, vuile kleren, verwilderd haar. Hij gaf me een goede raad. 'Als je ooit eindigt in de goot, zoals met mij is gebeurd en je honger is zo groot, dat je maag om eten zeurt. Vermijd dan de laan waar de rijke leeft, ga naar de streek waar de boeren wonen. Terwijl een boer je vaak spek en bonen…

Het vlooientheater is verdwenen van de kermis. Maar Kubiko, een watervlo uit een vijver in Hoenderloo kreeg een grandioos idee. Hij dacht, hupsakee, ik begin hier onder water een watervlooientheater met internationaal vermaak. Uit Holland komt het vlootje Sjaak, dat als enige van ons landje een brasem laat eten uit zijn handje. Uit Rusland…

Onder mijn bed is een plekje te huur. Je kunt er fijn wonen, het is heus niet duur. Kom maar kabouter, elfje of fee. Maak er een huisje, neem je meubeltjes mee. De prijs die je moet betalen, is dat je de griezel verjaagt, die daar elke nacht ligt en mij altijd zo plaagt. Kom toch klein volkje, ik hoop dat je me redt, dan krijg je van mij…

Een breekbaar mannetje van de Herengracht is met een ambulance naar huis gebracht. Hij stortte in op zijn werk. Ach ja, hij was niet al te sterk. Broeders droegen hem kapot naar binnen. eerst zijn voeten om mee te beginnen. Toen een korf met knieën en handen en een bakje vol vingers en tanden. Onderbenen, bovenbenen, een jampot met tien…

Aan een zwijgzaam viswijf te Hoorn vroeg een visliefhebber vol toorn: 'Wat is er nu mis, verkoop je geen vis?' Nee, want ze was haar tong verloren.…

Geachte lezer, heeft u al een Komrijbewijs? Het is bijzonder handig als u op reis gaat door het literaire landschap van het geniale Komrij-heerschap. Met het Komrijbewijs, dat is bewezen, bent u in staat zijn werk goed te lezen. Schrijf u in voor vijftig lessen. Ik geef ze bij mij thuis na zessen. Deze unieke cursus is niet duur, hij kost maar…

Er is een zwerver gevonden zomaar ergens in een straat. Hij liep er op blote voeten in een vreemd uitziend gewaad. Donkerbruin waren zijn ogen, oosterse trekken en een baard. Wonden aan armen en benen, doch uiterlijk kalm en bedaard. Broeders van het leger des heils hebben hem netjes opgevangen. Hem van zijn rare goed ontdaan en het door…