Alle inzendingen van Pieter

De bolderwagen rollend langs akker en bos Over zandgeelbelopen pad, stuifstoffig Hoofdknikkend paard, de teugels los Hij weet de weg, sjokkend, sloomsloffig Warme zomernamiddag, loom en klam De bak vol met aardappelen en graan Op de bok zit de boerenknechtenman Heeft zojuist zijn dagelijkse werk gedaan Op weg naar vrouw en een bord met grutten…

Springspelend water over oude steen Zilverspattend tussen groene moskussens Vloeit de stroom, zoekend naar de snelste weg Ergens en nergens, kabbelend gaat het heen Het water is de baas, alles wijkt, berustend De brutale IJsvogel duikt op van een visgevecht Zijn blauwe verenpak een flitsende droom Wortels van de oude wilg, staand aan de rand,…

Huiverig, rillend tegen de windmacht Stormkracht twaalf, scheepsverkrachter Staand op de pier, hoopvol kijkend Zee natstuivend in mond, neus en ogen Vuurtorenflits, gierend tegen de kracht Van de waai, doch stevig staat de wachter De roodwitte gigant, een enak gelijkend Schuilend in zijn luwte, hoopvol onvertogen De zeemansvrouw, wachtend…

Zachte haren, bruin en wit Katjestakken ontluikend groen In zichzelf ruikend narcissenflirt Geur van nieuw, de geur van bloem Paars en geel, door opschietend gras Een lijstertriller begroet de opgaande zon Stil eendgekwaak op vlakspiegelend waterplas Ontwakend de distelvink, gekleed in goudgalon vijf uur 's morgens, geen geluid van achteloos…

Er zit een dikke scheur in mijn trots Ik, stoer en altijd sterk als een rots Moet nu toch toe gaan geven aan mijn lijf Mijn benen, heupen en knieën alles is stijf M'n rug staat zo krom als een banaan 'k Moet om de dertig passen blijven staan De pijn is echt niet meer te verdragen Echter er komt een eind aan al dat klagen Want ‘k heb de knoop…

Subtiel gespeeld tokkelgeluid Zachte tonen van een trillende snaar ’t Is het gezucht van een oude luit Beroerd met een plukkend vingergebaar Oude noten, middeleeuws gevoel Sfeer van open haard, sereen gebarend Zachte neuriën van de vrouwe op de stoel… En zittend in het venster, ver weg starend De minstreel… hij speelt ondanks kilte Van kasteelsteen…

Genen wil geschiedt, geen wil doet teniet wat genen, stam op stam, onderwezen, waar het individu naief is gebleken.…

Blauwgeurend, de sparkelgrop Langs de paden van de groes Met weemoed denkend aan de wrop Lang gelee, triestzeurend en batroes Het leven nu, is een grauwgegroppel Snaterend in je hoofd, vol kruig De oren vol met jostverstoppel De ogen bedekt met frummeltuig Ik ga terug, snel en met hestenvaars Achteruitleven, keerom naar de wommel Met warmtezoekende…

Het is koud En het wil maar niet vlotten Weer een jaar voorbij, weer een uur voorbij En je hoopt En blijft hopen Zal die tijd ooit komen?…

Pieeeep zoemmmm Pieeeep De machine naast je bed stelt gerust Je wit gezicht met die blauwe ader Alles is er nog, maar oud en onbewust Pieeeep zoemmmm Pieeeep Je borst gaat op en neer Even een trilling door het zakje water Ik weet dat je vecht, alsmaar weer Pieeeep zoemmmm Pieeeep Maar ook dat het stopt… eens… ooit Je broosheid, je dunne vel…

...Sinds vanmorgen voelde hij een stekende pijn vlak boven zijn wortels en dwars door zijn nerven Zou dit het einde van een lang en duurzaam leven zijn zou hij, de koning van het woud, gaan sterven? Waar haalden ze toch de euvele moed vandaan. De rillingen kropen door zijn stam, tak en bast met een zware klap sloeg hij tegen de aarde aan en zo…

Tranenvocht over mijn wangen Nee, ik veeg niets weg, laat maar lopen Dat verdrietig gevoel, versterkt door biggel koester ik, in mijn smart..., je liet mijn hand, mijn hoopvol gebaar afglijden als een oude deken. Mijn keel verkrampt, ik zou willen gillen. Lucht…. ik zoek naar adem, teugenvol ik weet niet meer…hoe moet ik…. ik stik… ik stik…

Vol van vuur, spattende ogen overtuigend, heftig bewegen gloedvol armzwaaiend betogen mijn gelijk, d’ ander liegend, ik ben tegen luister dan toch, en hoor mij aan ik…. de beste, de mooiste grootste haan ik…. die onze natie vast wel uit de misère haalt Stem toch op mijn mooie kop, mijn haar zo zacht, Ik heb verdorie toch het meest aan adverteren…

Smikkel smakkel smikkelsmek De eten kauwende lekkerbek Klingelklongel klingelklang koude zoekende IJsblokjestang Hap en bijt en hap en slik Kaasblokjes, worst en vis geprik Spetter sputter spitter splash Tintelend vol champagneglas Mompel mompel mondjevol Vette warme oliebol Tikke takke tikke tok Middernachtelijke uurwerk klok Kus smok smak…

Eindeloos Gelukkig zijn Wat is dat toch Dat streven naar Dat willen zijn Is het fysisch Is het chemisch Zit het in je hoofd Werkt het met je hart Wat is toch dat gevoel Dat sprankelend door je lichaam gaat Ik denk dat ik het weet…. eindeloos geluk is een eeuwig durend orgasme Dus alleen een sprookjesboeken-wens Is het voor jou echter een…

Nauwelijks te merken, meer een gevoel Een lichte tik en daarna niets Voorzichtig opstaan uit mijn stoel Ja toch,… ik voel weer iets… Gespannen als een strak gewonden veer Begin ik zachtjes terug te trekken Dit keer ontkom je me niet meer Met een ruk sla ik het haakje in je bek en… Oh nee,…vergeet het… niet deze maal Ik heb al teveel met…

Dorpsweg langs bevroren kanaal Kale eiken wit gemutst met glas bepegeld Ik voel me warm, dikke jas en sjaal Maar meer nog is het de wollige kilte Die mijn gemoed zacht onderdompelt In kerstsfeer beleven van verlichte avondstilte Geknoerp van mijn schoenen die… Onvast over een onzichtbaar voetpad lopen Met moeite en onevenwichtig sturen Ontwijken…

Gesloopt zijn ze, de ankers van mijn dromen, weg is m’n geboortehuis- de schulp van mijn wezen. De rode schuur, het kippenhok, de tuin met de oude bomen. De schaduwplek waar ik s’zomers zat te lezen. Weg ook alle geuren, kornoelje, jasmijn en maggikruid. Het grintpad, en het tegelstraatje naar het fietsenhok met de stoffigvuile, scheef gebarsten…

Vanmorgen met gierende sirene De brandweer door onze straat Niet duidelijk was me nu waarheen Maar ergens waar een brandweer gaat Daar is meestal wel wat te gebeuren En kijk, in de richting waar ze gingen blussen Hoog aan de hemel... in al haar kleuren Stond de Regenboog de zon te kussen ......... Nu vraag ik me af, zou die brandweerman Nu…

Witte reuzen begeleiden zijn laatste reis De Wolkerse wolken fluffig en pedant Hij was groot, groter dan zijn zijn Warrig en onduidelijk zijn praatgrage mond Ieders ogen gekleefd aan de barstige lippen Mierenheuvels, wespennesten in rouw gedompeld Pissebedden, spuugbeestjes, grijsgrauw duingras Vogels, bunzingverdriet......overrompeld.....…

Waaiwind wapperende rode sjaal Stofbril vol dood insectenbloed Plofgrommende uitlaatgebrul Geuren olie, benzine vermengend Asfaltzwart, wittestrepenflits Trillend zadel, motorhitte langs edele delen, gelukzalig gevoel. Een tanktjokvol vrijheid, gelukschreeuwleven. Zonnewarmte op ledervest, spijkerbroek Relaxed geleund, bijna slaapgevoel.…

Zachtzoevende wieken van de buizerd zwevend tussen bruinkleurend bomenloof Glinsterend in de verte slingerend zonflikkerend water van de beek. Laagstaande zonnestralen bijna gedoofd door ruisende bosbomen, klamme geur. Kinderfantasie bespelend... elfenbankjes Etend eekhoorntjesbrood met eikeltjes thee Kabouterstoeltjes rood en witgestipt van…

An Englishman from London en een man uit Den Ham Met each other near een square in Amsterdam They had elkaar nog never before somewhere gezien In feite in Amsterdam, they’ve both never been They bumped against elkaar op het zebrapad Both said “excuseer me” en tilden their hats The Old Den Hammer rubbed over z’n pijnlijke lip En de Londenaar…

Sneeuwstuivend witte lucht Scherpsnijdende wind over ijs Wegschietende vissen op de vlucht Koukleumende vingers tintelend Zwijghijgend, schaatskrassend door Vastgevroren vogels, de veren sneeuw Snotpegels bungelend aan de snor Sneeuwbril krakend van de tranen Hongerklop, lel-getintel aan linkeroor Scheurstruikelval en armzwaaischreeuw Sta…

Nu de Grote Nieuwe Laatste Moederlijke Oorlog slechts drie weken duurde, honderddrieënzeventig doden snik aan onze kant, enkele tienduizenden bij nou ja de vijand, en het lentezonnetje schijnt en op het balkon bloeien de planten allerkleurigst nu de wapenen gesproken de schedels gespleten de ledematen bloederig uit de moskeeën trippelen bovendien…

Moe, moe moe Ik ben zo vreeslijk moe Alleen al dat stomme opstaan, Wat een afgrijslijk gedoe Soms denk ik, waarom en hoe? En wat doet het er allemaal toe Liggen blijven is echter taboe Ik moet weer zonodig ergens naartoe Dus sleep ik me naar de badkamer toe Waar ik me met scheren en wassen, kostbare rusttijd en slaaptijd verdoe Als ik straks…

Hoe worden onze herinneringen wakker gemaakt de fijne fluwelen en zachte gedachten wat opent toch die soms stijf gesloten deuren die het leven van een mens’lijk bestaan verzachten De gedachte aan een lang vergeten vriend komt ineens naarboven door het ruiken van warm brood dat wordt opgediend of het horen van een hele oude hit blijkt te…

Ik kan niet dwingen dat je van me houdt Als ik smekend met mijn blik mijn liefde naar je straal Wanneer het hartkloppen van jou het ritme van de dag ontwaakt je je omdraait, en zuchtend ademhaalt weet ik dat je weer spijt hebt van de nacht na wellust ingegeven door meelij en drank komen zelfverwijt, schuldgevoel en gevoed door je afwijzende…

Gromgrauwend mijn gemoed Donkerste gedachten Hoofdbonkend bloed Witflitsen... ogen dicht Onrust in de nachten Maar ook tijdens dagelicht Haatgevoel.. echter machteloos Stop dan toch... ik wil ...stop Koppijn... ondragelijk Migraine.. heet het ... En het zit in mijn kop…

Als je wordt geboren, onschuldig en naakt In een Paleis of ergens drie hoog achter Staat er geschreven wat je van je korte leventje maakt Had Leonhardt Huizenga niet ooit eens de gedachte “Je leeft maar zo kort, en je bent zo lang dood” Dat mag dan wel zo zijn, maar wie zegt me dat... ...het leven eindigt bij de laatste ademstoot? Ik wil niet…