Alle inzendingen van Pieter

Genen wil geschiedt, geen wil doet teniet wat genen, stam op stam, onderwezen, waar het individu naief is gebleken.…

Blauwgeurend, de sparkelgrop Langs de paden van de groes Met weemoed denkend aan de wrop Lang gelee, triestzeurend en batroes Het leven nu, is een grauwgegroppel Snaterend in je hoofd, vol kruig De oren vol met jostverstoppel De ogen bedekt met frummeltuig Ik ga terug, snel en met hestenvaars Achteruitleven, keerom naar de wommel Met warmtezoekende…

Het is koud En het wil maar niet vlotten Weer een jaar voorbij, weer een uur voorbij En je hoopt En blijft hopen Zal die tijd ooit komen?…

Pieeeep zoemmmm Pieeeep De machine naast je bed stelt gerust Je wit gezicht met die blauwe ader Alles is er nog, maar oud en onbewust Pieeeep zoemmmm Pieeeep Je borst gaat op en neer Even een trilling door het zakje water Ik weet dat je vecht, alsmaar weer Pieeeep zoemmmm Pieeeep Maar ook dat het stopt… eens… ooit Je broosheid, je dunne vel…

...Sinds vanmorgen voelde hij een stekende pijn vlak boven zijn wortels en dwars door zijn nerven Zou dit het einde van een lang en duurzaam leven zijn zou hij, de koning van het woud, gaan sterven? Waar haalden ze toch de euvele moed vandaan. De rillingen kropen door zijn stam, tak en bast met een zware klap sloeg hij tegen de aarde aan en zo…

Tranenvocht over mijn wangen Nee, ik veeg niets weg, laat maar lopen Dat verdrietig gevoel, versterkt door biggel koester ik, in mijn smart..., je liet mijn hand, mijn hoopvol gebaar afglijden als een oude deken. Mijn keel verkrampt, ik zou willen gillen. Lucht…. ik zoek naar adem, teugenvol ik weet niet meer…hoe moet ik…. ik stik… ik stik…

Vol van vuur, spattende ogen overtuigend, heftig bewegen gloedvol armzwaaiend betogen mijn gelijk, d’ ander liegend, ik ben tegen luister dan toch, en hoor mij aan ik…. de beste, de mooiste grootste haan ik…. die onze natie vast wel uit de misère haalt Stem toch op mijn mooie kop, mijn haar zo zacht, Ik heb verdorie toch het meest aan adverteren…

Smikkel smakkel smikkelsmek De eten kauwende lekkerbek Klingelklongel klingelklang koude zoekende IJsblokjestang Hap en bijt en hap en slik Kaasblokjes, worst en vis geprik Spetter sputter spitter splash Tintelend vol champagneglas Mompel mompel mondjevol Vette warme oliebol Tikke takke tikke tok Middernachtelijke uurwerk klok Kus smok smak…

Eindeloos Gelukkig zijn Wat is dat toch Dat streven naar Dat willen zijn Is het fysisch Is het chemisch Zit het in je hoofd Werkt het met je hart Wat is toch dat gevoel Dat sprankelend door je lichaam gaat Ik denk dat ik het weet…. eindeloos geluk is een eeuwig durend orgasme Dus alleen een sprookjesboeken-wens Is het voor jou echter een…

Nauwelijks te merken, meer een gevoel Een lichte tik en daarna niets Voorzichtig opstaan uit mijn stoel Ja toch,… ik voel weer iets… Gespannen als een strak gewonden veer Begin ik zachtjes terug te trekken Dit keer ontkom je me niet meer Met een ruk sla ik het haakje in je bek en… Oh nee,…vergeet het… niet deze maal Ik heb al teveel met…

Dorpsweg langs bevroren kanaal Kale eiken wit gemutst met glas bepegeld Ik voel me warm, dikke jas en sjaal Maar meer nog is het de wollige kilte Die mijn gemoed zacht onderdompelt In kerstsfeer beleven van verlichte avondstilte Geknoerp van mijn schoenen die… Onvast over een onzichtbaar voetpad lopen Met moeite en onevenwichtig sturen Ontwijken…

Gesloopt zijn ze, de ankers van mijn dromen, weg is m’n geboortehuis- de schulp van mijn wezen. De rode schuur, het kippenhok, de tuin met de oude bomen. De schaduwplek waar ik s’zomers zat te lezen. Weg ook alle geuren, kornoelje, jasmijn en maggikruid. Het grintpad, en het tegelstraatje naar het fietsenhok met de stoffigvuile, scheef gebarsten…

Vanmorgen met gierende sirene De brandweer door onze straat Niet duidelijk was me nu waarheen Maar ergens waar een brandweer gaat Daar is meestal wel wat te gebeuren En kijk, in de richting waar ze gingen blussen Hoog aan de hemel... in al haar kleuren Stond de Regenboog de zon te kussen ......... Nu vraag ik me af, zou die brandweerman Nu…

Witte reuzen begeleiden zijn laatste reis De Wolkerse wolken fluffig en pedant Hij was groot, groter dan zijn zijn Warrig en onduidelijk zijn praatgrage mond Ieders ogen gekleefd aan de barstige lippen Mierenheuvels, wespennesten in rouw gedompeld Pissebedden, spuugbeestjes, grijsgrauw duingras Vogels, bunzingverdriet......overrompeld.....…

Waaiwind wapperende rode sjaal Stofbril vol dood insectenbloed Plofgrommende uitlaatgebrul Geuren olie, benzine vermengend Asfaltzwart, wittestrepenflits Trillend zadel, motorhitte langs edele delen, gelukzalig gevoel. Een tanktjokvol vrijheid, gelukschreeuwleven. Zonnewarmte op ledervest, spijkerbroek Relaxed geleund, bijna slaapgevoel.…

Zachtzoevende wieken van de buizerd zwevend tussen bruinkleurend bomenloof Glinsterend in de verte slingerend zonflikkerend water van de beek. Laagstaande zonnestralen bijna gedoofd door ruisende bosbomen, klamme geur. Kinderfantasie bespelend... elfenbankjes Etend eekhoorntjesbrood met eikeltjes thee Kabouterstoeltjes rood en witgestipt van…

An Englishman from London en een man uit Den Ham Met each other near een square in Amsterdam They had elkaar nog never before somewhere gezien In feite in Amsterdam, they’ve both never been They bumped against elkaar op het zebrapad Both said “excuseer me” en tilden their hats The Old Den Hammer rubbed over z’n pijnlijke lip En de Londenaar…

Sneeuwstuivend witte lucht Scherpsnijdende wind over ijs Wegschietende vissen op de vlucht Koukleumende vingers tintelend Zwijghijgend, schaatskrassend door Vastgevroren vogels, de veren sneeuw Snotpegels bungelend aan de snor Sneeuwbril krakend van de tranen Hongerklop, lel-getintel aan linkeroor Scheurstruikelval en armzwaaischreeuw Sta…

Nu de Grote Nieuwe Laatste Moederlijke Oorlog slechts drie weken duurde, honderddrieënzeventig doden snik aan onze kant, enkele tienduizenden bij nou ja de vijand, en het lentezonnetje schijnt en op het balkon bloeien de planten allerkleurigst nu de wapenen gesproken de schedels gespleten de ledematen bloederig uit de moskeeën trippelen bovendien…

Moe, moe moe Ik ben zo vreeslijk moe Alleen al dat stomme opstaan, Wat een afgrijslijk gedoe Soms denk ik, waarom en hoe? En wat doet het er allemaal toe Liggen blijven is echter taboe Ik moet weer zonodig ergens naartoe Dus sleep ik me naar de badkamer toe Waar ik me met scheren en wassen, kostbare rusttijd en slaaptijd verdoe Als ik straks…

Hoe worden onze herinneringen wakker gemaakt de fijne fluwelen en zachte gedachten wat opent toch die soms stijf gesloten deuren die het leven van een mens’lijk bestaan verzachten De gedachte aan een lang vergeten vriend komt ineens naarboven door het ruiken van warm brood dat wordt opgediend of het horen van een hele oude hit blijkt te…

Ik kan niet dwingen dat je van me houdt Als ik smekend met mijn blik mijn liefde naar je straal Wanneer het hartkloppen van jou het ritme van de dag ontwaakt je je omdraait, en zuchtend ademhaalt weet ik dat je weer spijt hebt van de nacht na wellust ingegeven door meelij en drank komen zelfverwijt, schuldgevoel en gevoed door je afwijzende…

Gromgrauwend mijn gemoed Donkerste gedachten Hoofdbonkend bloed Witflitsen... ogen dicht Onrust in de nachten Maar ook tijdens dagelicht Haatgevoel.. echter machteloos Stop dan toch... ik wil ...stop Koppijn... ondragelijk Migraine.. heet het ... En het zit in mijn kop…

Als je wordt geboren, onschuldig en naakt In een Paleis of ergens drie hoog achter Staat er geschreven wat je van je korte leventje maakt Had Leonhardt Huizenga niet ooit eens de gedachte “Je leeft maar zo kort, en je bent zo lang dood” Dat mag dan wel zo zijn, maar wie zegt me dat... ...het leven eindigt bij de laatste ademstoot? Ik wil niet…

Zachtjes beroer ik je ranke lijf Van jouw ronde vormen, vol en glad Schiet mijn extase omhoog en hard Als ik over je harde lichaam wrijf Jouw hals en nek als gepolijst ivoor Een achterwerk om van te dromen Gewelfde heupen, om van klaar te komen Een stem, klankultimatum voor het oor Je raakt mij vol op m’n gevoelige snaar Zo warm, zo vet en…

Liggend op mijn warme bed, denk ik aan jou voel ik een sterke drang je te grijpen en te kneden Ik kan de afgelopen nacht maar niet vergeten Onverwacht kwam je uit de stilte en schaamteloos en zonder voorbehoud kroop je over mijn naakte lijf naar beneden Mijn onverschilligheid bemerkend liet je je hongerige mond zuigend gaan zonder schuldgevoel…

Kom, duik met me onder Duik met me mee Proef de blauwe schoonheid Luister naar de diepte Luister naar de liefde De liefde van de zee Lopen over het strand Loop met me mee De duinen stuiven, worden steiler Meeuwen aaien de morgenzon, Duikspelend met de wind Een schip met witte zeilen Scheefhangend in de ochtendstond Als een ongehoorzaam…

stemmig en gewijd staan we keurig in rijen opgesteld rustig maar vol ongeduld wachtend op de volgende die ons weer even in beweging zal zetten zodat we ons gebed aan de wind kunnen schenken die het tot ver achter de horizon zal verzenden onze voeten en kruin zijn dik met boter ingevet om zolang mogelijk te blijven draaien van elke zet na iedere…

Jouw kracht, met speels gemak en achteloos gebruik van ongespeelde charme het verdooft me, ik word overmand ik dacht veel sterker te zijn je bent zo enorm, zo overal, zo alom Ik nietiger dan ooit, klein, verschrompeld elke ongevraagde vraag of ademstoot van jou ik moet, moet, moet, wil..... zal doen ik aanbid je teveel, ik moet een stap terug…

Noem het oorlog, of zedendelicten noem het tsunami, noem het opstand de inquisitie met hun kerkse edicten zeg, het is een ongeluk, of een wereldbrand. Ook burenruzies, of demonstratieve acties, genocide of gewoonweg moord. Intifada, jihad, de zelfmoord fracties, ophanging aan het eind van een koord. Doodslag, of veel te snel in het verkeer,…