71 resultaten.
Gij dichter...
poëzie
2.0 met 5 stemmen 1.418 Gij dichter, die uw gangen gaat
langs 't druk gewoel des levens
als u de smaad in 't aanzicht slaat
van vriend en vijand tevens,
leg nooit de fiere vrije kop
en laat u nooit verlammen,
al dagen zij zo talrijk op
met honende epigrammen.
Want wie u tergend smaadt en slaat,
omwroetend in uw wonden,
werd vaak vol valsheid en verraad…
Dorpsbegrafenis
poëzie
4.0 met 7 stemmen 1.403 Ter kerke, omdreund van doodsklokgalmen,
Rijst voor het heimvol hoogaltaar,
Waar wierook walmt en psalmen klinken,
Een zwartbefloerste dodenbaar.
Droef knielend om het lijk huns makkers,
Die 't werken staakte, vóór de tijd,
Herdromen de ingetogen boeren
Zijn rusteloze levensstrijd.
Zijn kindren, tot ter dood bevangen,
Ineengezonken van…
LANGS DE NETE
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.377 Lijzig rimplend vloeit de Nete
door de diepe dennenwouden,
door de weiden, langs de dreven,
in dit land van peis en vreê,
wouden, lanen, vee en hoeve,
slanke scherpgespitste torens
en de dunbewolkte hemel
wentlend in heur rimpling meê.
Glijdende uchtendzonnestralen
zilvren fijn de lichte nevel,
traagzaam wuivend om het landschap
als…
Zwaardreunend...
poëzie
3.0 met 11 stemmen 1.365 Zwaardreunend door der tijden maatgang, schrijdt
de reuzenstoet, van stralend goud omgeven,
der grote kunstenaars, wier onsterflijk streven
nog om hun eeuw een laaie glorie breidt.
't Zijn hoofden, heet van d'innerlijke strijd;
't zijn harten, àl te groot voor 't aardse leven;
wij zien hun lippen nog van àlsmart beven
en gloed afgutsen…
Aan Guido Gezelle
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.348 Zwaar peinzend hoofd, met eeuwigheid omtogen,
doorgroefd van voren, door de idee geleid,
diep over al dat werelds wee gebogen,
dat, staag opwellend, in Uw boezem schreit;
schoon hoofd, wars van versiering, los van logen,*
wijd-stralend brandpunt van al-menselijkheid,
waarop, nu 't aardse leven is vervlogen,
een glans van eeuwig leven ligt…
MATER DOLOROSA
poëzie
4.0 met 4 stemmen 1.335 Nu was de lange marteltocht voltogen,
De kelk met gal en edik leeg gedronken.
Zijn doodsnik schudde de aarde, wijl zijn ogen
Nog liefdevol zijn beulen tegenblonken.
Verdiende ooit moeder zulk een mededogen?
Moeder der smarten, zwijmend neergezonken,
Gij in uw Zoon, Gods Zoon, gehoond, bespogen,
Met lijf en ziel aan ’t schandhout vastgeklonken…
Genot bindt niet...
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.332 Genot bindt niet voor immer: lichaamspracht
verschemert onder de eedle zieleglans:
mijn geest omhult u met de stralenkrans,
door kunstnaars slechts aan heilgen toebedacht.
Uw zachte glorie glijdt om mij en windt
mij in heur helder licht, - en lange nacht verzwindt.
Slechts ziele minnen: wat is lichaamspracht,
als zij niet schittert van de glans…
Het dal
poëzie
3.0 met 3 stemmen 1.305 Zie 't wijde dal, in zachte sluimering verzonken,
omsluierd van het dikkend duister, - eindloos ver,
geruisloos, lichtloos, als van d'avondwijn nog dronken.
Ginds pinkt, verdooft, pinkt weer één pinkelende ster.
"Pâle étoile du soir, messagère lontaine,"
zo zingt ons zwellend hart de grote zanger na;
is 't mooglijk dat uw oog van reine…
Zomeravond
poëzie
2.0 met 6 stemmen 1.285 O zomeravond, smachtend neergevlijd
op 't gele veld, in 't Westen goudgetint...
Teerkreunend ruisen van de avondwind,
die langs de vlakte in zware weemoed glijdt...
O melodie uit lang verleden tijd,
waarvan ik zin noch woorden wedervind...
O rust, o stilte, blauwige avonddoom!
Doorzichtig ligt ge op verre velden neer...
Zo schouwt mijn geest…
Stijgend langsheen Sint-Goedelekerk
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.277 O zwart gevaarte boven 't hoofd
zwaar hangend in de donkre lucht,
wat heb ik in uw diepten al
gesmacht, gebeden en verzucht!
O levend stenen wezen! Hier,
door angst gejaagd, door hoop gestaald,
ben ik naar 's harten wondergang,
wild ópgedraafd of kalm gedaald.
Geen enkle boezemtrilling, die -
- géén wentling mijner ziele,…
's Morgens
poëzie
2.0 met 4 stemmen 1.240 Gelijk om 't woud daar bleke neevlen hangen,
waart om mijn geest de mist van mijne dromen,
en, dauwzwaar als de mijmerzieke bomen,
zijn mijn gedachten loom nog en bevangen.
Flus gaat de tintelende strale komen
die 's nevels ziele zal in dropplen vangen:
doet ooit de zon, in parelende zangen,
mijn wazig mijmren vonkelen en stromen?
Zie plots…
Als de lente...
poëzie
3.0 met 8 stemmen 1.219 Als de lente langs de kruinen glanst
en in zonnegloed de sneeuw vervloeit;
als het eerste groen de boom bekranst
en in 't gras het eerste bloempje bloeit,
als op éne keer,
er geen regen meer
in de dalen heerst, noch winterweer,
schalt het van de hoogt'
in de dalen wijd:
O! hoe wonderschoon…
De jachthoorn
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.144 Hoort gij de jagershoren,
die galm op weergalm helmen doet,
door kalme avond boren
in ver en langgerekt getoet?
Wat kan de ziel bekoren
als 't lied, zo treurig en zó zoet,
dat uit die jagershoren
daar toet in 't langgerekt getoet?
O vlakke Demerboorden,
o weide, in…
Gij zegt mij, vriend...
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.139 Gij zegt mij, vriend: 'o spreek uw lijdend hart
in schoonheid uit, die licht uw lijden stilt:
de stem der goudgelokte muze trilt
met dubble glorie op de snaar der smart.'
Maar kent gij onrecht, waarbij 't hart verkilt,
zo diep wraakroepend dat men, 't oog verstard
voor immer, wars van troost, in haat verhard,
stom voor het noodlot staat…
Langs zomervelden
poëzie
4.0 met 14 stemmen 1.087 Langs zomervelden wil ik zwerven,
waar hemelreine liedren zingen,
die tot de grond des harten dringen,
langs zomervelden, waar het koren
goudglanzig deint in wijde golven,
vol kollen, in die zee verloren,
roodlachend nu, dan weer bedolven.
Langs zomervelden wil ik zwerven,
oneindig breed als oceanen,
waar nooit de blauwe sferen tanen,
geen…
CIRCE
poëzie
4.0 met 11 stemmen 1.077 Daarnevens bromt het woelig bal. Hier, in de gangen,
hier zingt en brast men woest. Een weiflend gaslicht daalt
met spookrig weemlen op der drinkers paarse wangen
en speelt in 't gulden nat dat in de bekers kraalt.
Daar rijst zij op, de forse en zwierge leest omvangen
door rood fluweel, waarin het blank der borsten praalt,
het wezen door een…
Mei
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.065 En door de lichtbegraasde wei,
in 't vonklend kleed van d'ochtenddauw,
komt flink en fris de fiere Mei
en blaast de luchten lind en lauw.
Lange bossen, heuvlen, vlakte en dal
zwaait hij zijn groenen loverhoed
en luidend' hymnen van kristal
weerkaatsen wijd zijn morgengroet.
Met goud van vlammen, nooit geblust,
doortintelt hij de lentedag…
O laat me...
poëzie
2.0 met 6 stemmen 1.037 O laat me eerbiedig tot u komen,
die staamlend voor u nederboog,
en in mijn oog de blikken stromen,
in volle lichtstroom, uit uw oog;
ik kwam door nacht en storm getogen;
mijn borst is zwaar, mijn voet is loom;
maar slechts één hoopstraal uit uwe ogen,
en 't àl hergloort: één lentedroom...
O laat me eerbiedig u genaken,
van liefde…
Zie, eeuwig rustloos...
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.004 Zie, eeuwig rustloos, als het golfgeklots,
de zee der mensheid om de wereld varen,
soms schijnbaar kalm, met gladde spiegelbaren,
maar dra vervoerd in woedend stormgebots.
Zij wentelt om zichzelf, in kalme trots,
en schijnt in eigen grootheid te bedaren,
maar beukt, in zucht naar 't eindloze opgevaren,
weer 't dreunend strand, àl naar de…
De Zwerver
poëzie
3.0 met 4 stemmen 972 De heide ontrolt haar bruine vacht
langs de eindloze avondvlakte,
waarop een grauwe wolkenvracht
in klamme neevlen zakte.
De raven gieren krassend rond,
loom zwoegend door de locht,
en stuwen traag ten horizont
haar hongerige tocht.
Waar ligt nu ’t doel? Waarheen de gang
al door die woeste heiden?
Geen jachtroersknal, geen…
't Is me of ik uit een lange droom ontwaakte
poëzie
2.0 met 4 stemmen 958 't Is me of ik uit een lange droom ontwaakte;
weer slaan mij vreugdevlammen in 't gelaat,
en wat ik ál doorstond, in bittre haat,
gaat op in 't hoogtijdsvuur dat groots ontblaakte.
Hoe lang heb ik gedroomd - wie weet? het staat
geboekt op treurge bladen, - sinds daar kraakte
mijn ganse wezen en het leven staakte
zijn wondergang? - o bron van…
IK VOEL MIJN LEVEN ...
poëzie
4.0 met 3 stemmen 931 Ik voel mijn leven door mijn vingren vlieten,
dat leven zonder liefde en zonder zegen,
en de allerlaatste hoop dit hart ontschieten,
zo afgebeuld langs alle martelwegen.
Geen trouwe borst zwelt ooit de mijne tegen;
geen milde hand zal mij genadig gieten
den zoete wijn des levens. Kalm bewegen
in teer genegen zijn en zacht genieten!…
Mijn hart klopt hoorbaar...
poëzie
3.0 met 4 stemmen 845 Mijn hart klopt hoorbaar in de zwarte toren,
boven de straten en haar dof gerucht,
en 't hijgt in zwenkende en geknotte vlucht
en klaagt in klamme duisternis verloren...
Mijn harte weeklaagt in de zwarte toren,
al zijne smarten in de jammerlucht
uitwenend in een lange stervenszucht,
en weer tot nieuwe jammerklacht herboren.
Hoor! 't is mijn…
De zon
poëzie
3.0 met 4 stemmen 818 De zon speelt door het loof der vorstelijke dreven,
die kruisen, heinde en verre, om 't vorstelijk kanteel;
de zon valt blinkend neer op toren en kanteel;
de zon doet levend goud op de oude kruinen beven.
De zon is overal. - Om 't wislend veldtafreel
verbreidt ze een waaiend waas, uit zijde en licht geweven:
zij trilt in elk gezang; zij leeft…
Zomerwandeling
poëzie
2.0 met 3 stemmen 813 Zomergoud smelt in de kroes der korenzee;
strelensziek ritselt ze om ons met listig spel,
daar we nu 't kronkelend pad bestijgen,
achtereen, naar de kruin.
Daarbeneên rust, in zijn tent van donker groen,
't koele dal, even ontvlucht, en doet de blik
weiflen in wisselend verlangen tussen
stil genot, steiler vlucht!
Hoger streeft…
En verre tochten gaan
poëzie
3.0 met 7 stemmen 721 En verre tochten gaan en zullen gaan...
En schepen varen heen en zullen varen...
En ogen staren na en zullen staren...
't Slaat wild, mijn harte, en wilder zal het slaan!...
Geen woud, doorkruist van wegel, baan en laan,
- een oerwoud!... Ach! een droom, die op kan klaren,
en is geen droom; vervulde wensen baren
steeds nieuwe wens, en 't kan…
'k Wou laten...
poëzie
3.0 met 6 stemmen 671 'k Wou laten wat me aan leven rest uitvloeien
in melodie zo teer als 't zacht geklater
der spelensmoede bron, in 't grote water,
na schuimend stortgedruis of kronklend stoeien,
haar laatste leven lozend... Want wat baat er
mijn harte nog, nu al zijn edel gloeien
een niet is en géén hoop het meer kan boeien
dan zoete dood wat vroeger of wat…
En zie, 't is lente!
poëzie
4.0 met 4 stemmen 668 -----------------------------------------
En zie, 't is lente! - Nevens 't kerkhof
Ligt de akker glanzend in 't verschiet,
Waar 't door zijn hand gezaaide koren
Reeds welig door de kleien schiet.
Daar was het eng toneel zijns levens.
Daar heeft zijn zweet, als uit de lucht
De dauw des hemels, mild gedroppeld,
De erflijke grond bevrucht…
De Lethe
poëzie
2.0 met 5 stemmen 645 Log stuwt de Lethe hare lome baren,
als onbewuste dromen, naast het veld
van louter licht en vreê, waar alles meldt:
Hier komt ge in 't Rijk der eeuwge rust gevaren.
De schimmen, die onlijdlijk ommewaren,
schonk zij vergetelheid, en zalig welt
de bron van 't ware leven, en nu smelt
de ziel in kalmte, nooit op aarde ervaren.
Toch,…
Ter Levenszee
poëzie
3.0 met 4 stemmen 585 De jonge zeeman stapt aan boord:
het vaartuig danst in wilde lust;
daar spant de zeewind ieder koord,
wijl ieder zeil in ronding zwelt.
De morgenzonne kust en sust
het kleurig deinend waterveld,
der borst ontgalmt een breed 'hoezee!'
ter schone zee, - ter levenszee!
De kloeke maat, met glanzend oog,
aanschouwt de grootse oneindigheid…