71 resultaten.
Zomeravond
poëzie
2.0 met 6 stemmen 1.285 O zomeravond, smachtend neergevlijd
op 't gele veld, in 't Westen goudgetint...
Teerkreunend ruisen van de avondwind,
die langs de vlakte in zware weemoed glijdt...
O melodie uit lang verleden tijd,
waarvan ik zin noch woorden wedervind...
O rust, o stilte, blauwige avonddoom!
Doorzichtig ligt ge op verre velden neer...
Zo schouwt mijn geest…
Zomernacht
poëzie
3.0 met 7 stemmen 2.042 O! toen was er gedanst op dat verre gehucht,
in die schuren, omloverd door kanten en bomen!
Nu verzwond, in de verte, 't bedwelmend gerucht
en wij keerden naar 't dorpje, verzonken in dromen.
Zeg! herdenkt ge die nacht nog, die zomerse nacht,
die onmeetlijke hemel, in eindloze pracht,
en dat veld in een zilvrige sluier verloren,
en die…
's Morgens
poëzie
2.0 met 4 stemmen 1.240 Gelijk om 't woud daar bleke neevlen hangen,
waart om mijn geest de mist van mijne dromen,
en, dauwzwaar als de mijmerzieke bomen,
zijn mijn gedachten loom nog en bevangen.
Flus gaat de tintelende strale komen
die 's nevels ziele zal in dropplen vangen:
doet ooit de zon, in parelende zangen,
mijn wazig mijmren vonkelen en stromen?
Zie plots…
Aan ene onbekende
poëzie
3.0 met 22 stemmen 2.047 'k Liet door de schouwburg onbestemd mijn blikken waren
terwijl ginds de opera wegschemerde in de vert'.
Bewustloos scheen mijn geest en 't bleef koud om 't hert.
Dan kwaamt ge - een lichtglans - voor mijn dolend oog gevaren.
En eensklaps trilde een wonder zingen op de snaren,
een lang vermiste toon, die…
De organist
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.804 (fragment)
Wat is 't me een zoet genoegen, dat
de ervaren hand de toetsen duwt
en, over 't juublend elpen blad
de volle jacht der klanken stuwt;
wanneer ik elke noot ontmoet,
met wisse slag op vaste maat,
op iedre klop van 't drijvend bloed
een toon van 't klankbord wederslaat.
Doch voller is 't genoegen, dat
mijn ziel…
Kerstlied
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.637 De nacht was zwijgend,
de nacht was donker
in 't veld van Bethlehem.
Geen stemme ruiste er
op 't veld van Bethlehem.
Doch eensklaps trilden vreugdepsalmen
en hemels zongen de Englenkoren:
Daar is een Kindeken, een Kindeken geboren.
De herders zochten
vol blij verwachten
de stal…
Zwaardreunend...
poëzie
3.0 met 11 stemmen 1.365 Zwaardreunend door der tijden maatgang, schrijdt
de reuzenstoet, van stralend goud omgeven,
der grote kunstenaars, wier onsterflijk streven
nog om hun eeuw een laaie glorie breidt.
't Zijn hoofden, heet van d'innerlijke strijd;
't zijn harten, àl te groot voor 't aardse leven;
wij zien hun lippen nog van àlsmart beven
en gloed afgutsen…
Muziek en poëzie
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.435 Laat de schelle tonen vlieten
uit de zangerige keel
en als vooglen henenschieten
in hun wislend klankgespeel.
Want dan reppen tong en veren
vrije liedren, lang versperd,
vooglen die hun kop bezeren
aan de traliën van mijn hert.
Laat de rijke klanken stromen
als een vloed in de avondpracht,
waar de zwanen drijvend dromen
in hun…
O klamme koude...
poëzie
2.0 met 9 stemmen 1.605 O klamme koude, die me 't krimpend herte
beklemt, en 't àl ontzielt en mijn gedachten,
als bloemen, dor voor ze in de zonne lachten,
doet nederbuigen onder 't lood der smerte,
- doet nederbuigen in wanhopig smachten,
zo droef, ach, o zo droef, tot haar verterte
de tred des wandlaars, onbewust hoe 't herte
toch pijnlijk krimpen kàn om al…
Als de lente...
poëzie
3.0 met 8 stemmen 1.219 Als de lente langs de kruinen glanst
en in zonnegloed de sneeuw vervloeit;
als het eerste groen de boom bekranst
en in 't gras het eerste bloempje bloeit,
als op éne keer,
er geen regen meer
in de dalen heerst, noch winterweer,
schalt het van de hoogt'
in de dalen wijd:
O! hoe wonderschoon…
O laat me...
poëzie
2.0 met 6 stemmen 1.037 O laat me eerbiedig tot u komen,
die staamlend voor u nederboog,
en in mijn oog de blikken stromen,
in volle lichtstroom, uit uw oog;
ik kwam door nacht en storm getogen;
mijn borst is zwaar, mijn voet is loom;
maar slechts één hoopstraal uit uwe ogen,
en 't àl hergloort: één lentedroom...
O laat me eerbiedig u genaken,
van liefde…
Mei
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.065 En door de lichtbegraasde wei,
in 't vonklend kleed van d'ochtenddauw,
komt flink en fris de fiere Mei
en blaast de luchten lind en lauw.
Lange bossen, heuvlen, vlakte en dal
zwaait hij zijn groenen loverhoed
en luidend' hymnen van kristal
weerkaatsen wijd zijn morgengroet.
Met goud van vlammen, nooit geblust,
doortintelt hij de lentedag…
Gij dichter...
poëzie
2.0 met 5 stemmen 1.418 Gij dichter, die uw gangen gaat
langs 't druk gewoel des levens
als u de smaad in 't aanzicht slaat
van vriend en vijand tevens,
leg nooit de fiere vrije kop
en laat u nooit verlammen,
al dagen zij zo talrijk op
met honende epigrammen.
Want wie u tergend smaadt en slaat,
omwroetend in uw wonden,
werd vaak vol valsheid en verraad…
Langs zomervelden
poëzie
4.0 met 14 stemmen 1.087 Langs zomervelden wil ik zwerven,
waar hemelreine liedren zingen,
die tot de grond des harten dringen,
langs zomervelden, waar het koren
goudglanzig deint in wijde golven,
vol kollen, in die zee verloren,
roodlachend nu, dan weer bedolven.
Langs zomervelden wil ik zwerven,
oneindig breed als oceanen,
waar nooit de blauwe sferen tanen,
geen…
Zie, eeuwig rustloos...
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.004 Zie, eeuwig rustloos, als het golfgeklots,
de zee der mensheid om de wereld varen,
soms schijnbaar kalm, met gladde spiegelbaren,
maar dra vervoerd in woedend stormgebots.
Zij wentelt om zichzelf, in kalme trots,
en schijnt in eigen grootheid te bedaren,
maar beukt, in zucht naar 't eindloze opgevaren,
weer 't dreunend strand, àl naar de…
Gij zegt mij, vriend...
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.139 Gij zegt mij, vriend: 'o spreek uw lijdend hart
in schoonheid uit, die licht uw lijden stilt:
de stem der goudgelokte muze trilt
met dubble glorie op de snaar der smart.'
Maar kent gij onrecht, waarbij 't hart verkilt,
zo diep wraakroepend dat men, 't oog verstard
voor immer, wars van troost, in haat verhard,
stom voor het noodlot staat…
CIRCE
poëzie
4.0 met 11 stemmen 1.077 Daarnevens bromt het woelig bal. Hier, in de gangen,
hier zingt en brast men woest. Een weiflend gaslicht daalt
met spookrig weemlen op der drinkers paarse wangen
en speelt in 't gulden nat dat in de bekers kraalt.
Daar rijst zij op, de forse en zwierge leest omvangen
door rood fluweel, waarin het blank der borsten praalt,
het wezen door een…
De Zwerver
poëzie
3.0 met 4 stemmen 972 De heide ontrolt haar bruine vacht
langs de eindloze avondvlakte,
waarop een grauwe wolkenvracht
in klamme neevlen zakte.
De raven gieren krassend rond,
loom zwoegend door de locht,
en stuwen traag ten horizont
haar hongerige tocht.
Waar ligt nu ’t doel? Waarheen de gang
al door die woeste heiden?
Geen jachtroersknal, geen…
De jachthoorn
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.144 Hoort gij de jagershoren,
die galm op weergalm helmen doet,
door kalme avond boren
in ver en langgerekt getoet?
Wat kan de ziel bekoren
als 't lied, zo treurig en zó zoet,
dat uit die jagershoren
daar toet in 't langgerekt getoet?
O vlakke Demerboorden,
o weide, in…
Het dal
poëzie
3.0 met 3 stemmen 1.305 Zie 't wijde dal, in zachte sluimering verzonken,
omsluierd van het dikkend duister, - eindloos ver,
geruisloos, lichtloos, als van d'avondwijn nog dronken.
Ginds pinkt, verdooft, pinkt weer één pinkelende ster.
"Pâle étoile du soir, messagère lontaine,"
zo zingt ons zwellend hart de grote zanger na;
is 't mooglijk dat uw oog van reine…
Dorpsbegrafenis
poëzie
4.0 met 7 stemmen 1.403 Ter kerke, omdreund van doodsklokgalmen,
Rijst voor het heimvol hoogaltaar,
Waar wierook walmt en psalmen klinken,
Een zwartbefloerste dodenbaar.
Droef knielend om het lijk huns makkers,
Die 't werken staakte, vóór de tijd,
Herdromen de ingetogen boeren
Zijn rusteloze levensstrijd.
Zijn kindren, tot ter dood bevangen,
Ineengezonken van…
Stijgend langsheen Sint-Goedelekerk
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.277 O zwart gevaarte boven 't hoofd
zwaar hangend in de donkre lucht,
wat heb ik in uw diepten al
gesmacht, gebeden en verzucht!
O levend stenen wezen! Hier,
door angst gejaagd, door hoop gestaald,
ben ik naar 's harten wondergang,
wild ópgedraafd of kalm gedaald.
Geen enkle boezemtrilling, die -
- géén wentling mijner ziele,…
'k Wou laten...
poëzie
3.0 met 6 stemmen 671 'k Wou laten wat me aan leven rest uitvloeien
in melodie zo teer als 't zacht geklater
der spelensmoede bron, in 't grote water,
na schuimend stortgedruis of kronklend stoeien,
haar laatste leven lozend... Want wat baat er
mijn harte nog, nu al zijn edel gloeien
een niet is en géén hoop het meer kan boeien
dan zoete dood wat vroeger of wat…
De Lethe
poëzie
2.0 met 5 stemmen 645 Log stuwt de Lethe hare lome baren,
als onbewuste dromen, naast het veld
van louter licht en vreê, waar alles meldt:
Hier komt ge in 't Rijk der eeuwge rust gevaren.
De schimmen, die onlijdlijk ommewaren,
schonk zij vergetelheid, en zalig welt
de bron van 't ware leven, en nu smelt
de ziel in kalmte, nooit op aarde ervaren.
Toch,…
Mijn hart klopt hoorbaar...
poëzie
3.0 met 4 stemmen 845 Mijn hart klopt hoorbaar in de zwarte toren,
boven de straten en haar dof gerucht,
en 't hijgt in zwenkende en geknotte vlucht
en klaagt in klamme duisternis verloren...
Mijn harte weeklaagt in de zwarte toren,
al zijne smarten in de jammerlucht
uitwenend in een lange stervenszucht,
en weer tot nieuwe jammerklacht herboren.
Hoor! 't is mijn…
't Is me of ik uit een lange droom ontwaakte
poëzie
2.0 met 4 stemmen 958 't Is me of ik uit een lange droom ontwaakte;
weer slaan mij vreugdevlammen in 't gelaat,
en wat ik ál doorstond, in bittre haat,
gaat op in 't hoogtijdsvuur dat groots ontblaakte.
Hoe lang heb ik gedroomd - wie weet? het staat
geboekt op treurge bladen, - sinds daar kraakte
mijn ganse wezen en het leven staakte
zijn wondergang? - o bron van…
Wrangheid
poëzie
2.0 met 6 stemmen 447 Ik heb weer, tuk op de oude mijmeringen,
't bevallig kronkelende dal doorlopen,
waar eens mijn kinderlijke stappen gingen
in dartle levenslust en dwepend hopen;
bij d'ommezwaai der heimelijke paden,
weer eensklaps de onverwachte vergezichten
zien scheemren, die in blauwe dampen baden,
en eens, zó lokkend, voor mijn treden zwichtten.
Het…
De zon
poëzie
3.0 met 4 stemmen 818 De zon speelt door het loof der vorstelijke dreven,
die kruisen, heinde en verre, om 't vorstelijk kanteel;
de zon valt blinkend neer op toren en kanteel;
de zon doet levend goud op de oude kruinen beven.
De zon is overal. - Om 't wislend veldtafreel
verbreidt ze een waaiend waas, uit zijde en licht geweven:
zij trilt in elk gezang; zij leeft…
En verre tochten gaan
poëzie
3.0 met 7 stemmen 721 En verre tochten gaan en zullen gaan...
En schepen varen heen en zullen varen...
En ogen staren na en zullen staren...
't Slaat wild, mijn harte, en wilder zal het slaan!...
Geen woud, doorkruist van wegel, baan en laan,
- een oerwoud!... Ach! een droom, die op kan klaren,
en is geen droom; vervulde wensen baren
steeds nieuwe wens, en 't kan…
Ter Levenszee
poëzie
3.0 met 4 stemmen 585 De jonge zeeman stapt aan boord:
het vaartuig danst in wilde lust;
daar spant de zeewind ieder koord,
wijl ieder zeil in ronding zwelt.
De morgenzonne kust en sust
het kleurig deinend waterveld,
der borst ontgalmt een breed 'hoezee!'
ter schone zee, - ter levenszee!
De kloeke maat, met glanzend oog,
aanschouwt de grootse oneindigheid…