Alle inzendingen van Quicksilver

jij boezemt vertrouwen in ver bij de reizende zon sprenkelt een verfrissend bad vliegend gaat het met jou mee lijk jij in het blauwe hemels ver weg te zweven voor even als vogels in de lucht zelf die vrijmoedig zwaluwen in kolossale vluchten vol nieuwsgierigheid tegemoet vlieden zij heen en terug met wijd uitgestrekte vleugels zeker…

je hart sprong op als een vlaagje zoete wind fierezwierend de kamer binnenwaaide maar ze weet dat rond haar hoofd waait een andere wondernimf waar ze over droomt het vult haar hart met liefde zo warm en dichtbij als geen ander is er die ene die de taal van je hart verstaat aan wat bekend is (Sophie B. Hawkins - As I Lay…

in een lofdicht tussen zachte vrouwenhanden letter ik jouw naam op roze-rode lippen toegenegen blozend warmte ontvonkt in mijn borsten tot de sleutel der innigheid als ik hechte vriendschap dicht aan jouw boezemvrucht…

vandaag, morgen en gisteren drink ik jouw beeld uit de fontein van witte nachten zonder te bezwijken voor dagdromen getoonzet in één stem rechttoe rechtaan jouw beeld maakt bij mij iets los liefde slaapt nooit jij bent mijn adem, mijn taal bij nacht en bij dag…

een roes vol liefde die haar gedachten omwolkten op stapels schrijfgerei van rozenkleurende fantasieën met vraagtekens zij wist, dat zij hierin haar passionele verlangens niet kon overwinnen onder de wijde tintelluchten op papieren illusies…

mijn boezem blaakt bewogen door een schoot die je adem golvend vervoert blij en wakker voor ‘t minnende oog van de blozende ochtendzon zo zalig, zo heerlijk natuurlijk ogend oh, verzucht ik weer jouw lieflijk zongezicht en nectar lippen verblinden meteen vertonen op tijd een wonderlijk zoet genot door ontloken klaarheid ontvonkt…

klinkt bijzonder in oren varen aan de wind over tunes van jagende wolken omhoog, omlaag wiegend in een lucht van zuchten murmureren mysterieuze gezangen hoog aan de wind subtiele bewegingen wordt je meegevoerd door wonderlijke klanksferen van magische krachten waarop je ziel goed kan laveren op volle toeren begroet de wind je uitbundig…

al wat ik wil heeft een naam om het morgenlicht in te drinken spreken met jouw stem horen, zien en voelen waar mijn voet zich zet jij geeft kleur wat diep in mij leeft tikt de klok beminnend verder en liefde spreekt onze taal die me omvloeit naar het hart van jou…

bloemzoet in dromen sluimert soevereine liefde dat je innerlijk draagt wanneer je slaapt houd ik mijn glimlach groot in de ogen van jou ruisen melodische golven door de windloze sfeer mijn hart begrijpt went zich tussen nacht en morgen waarin het licht niet dooft liefde voedt ons aan borsten, vleugel vrij breed verwarm ik mij helend…

het leven plooien is een kunst in tijden van beproeving…

de zonnemond kust het avondrood minnestrelend op zachte appelwangen van bevriendheid stroomt warmte dorstig aan de oever van jouw voeten als je stille paden loopt waarop dromen verdelen tussen duizenden zandkorrels rijs jij op als Afrodite blootsvoets één met de golven die je lichaam strelen vriendschap bindt ons samen beroert het…

langs de wereld van zomerbloesems dicht ik jou mijn liefde toe met diep warme tonen op lippen die samen gaan zoenvrijend liefkoos ik jou vlinderwiekend aaiend in het stralende liefdesmeer onder witblauwe luchten zacht in- en uitademend naakt tot naakt…

stil gezegd ik draag haar spiegeling dekkend tot rijpend bekleed in dragende delen je zo bekend die klank luidt voort met zachte woorden bestreeld blind werd goud om hoofden die lessen naar de andere…

ik zocht de liefde steeds in het rose/zachte violet verstrengeld dicht vlak naast mij in stil verbond zeer bemint zoals een dromerig kind blijft hartstocht groeien tot zoet geluk in hoopvol verlangen wat zegent zocht je troostende lippen die liefde dragen blij begroetend wat mijn hart verlangt ‘k heb je lief liever dan mijzelf…

door schoon wolkfloers keren beelden met tussenpozen terug waarin ik dacht in de verte glanst serene stilte aan hemelse sterren die eens liefde schonk zichtbaar in de ander liefde is meer dan één bladzijde dat ziel en zin vervult…

in eigen artistieke schoonheid ligt stil de kroon zacht in zilv’ren blank water die uitplooit in gouden lichtstralen gloort iets moois aan de einder op de maat van elk windzuchtje verankerd het leven bewogen zichtbaar en hoorbaar voelbaar zoals het leven geeft en neemt hee hee hee deze vivre dans overspoeld klanken en golven…

in de naakte ochtend begin je opnieuw verstilde handen ontbloten dragende sporen bedekt zilverdauw klare ogen die terugkeren binnenin het hart helend zacht zijn klanken ingeprent gedachten blijven bewaard wat je leven zin geeft bij daglicht…

als ik zou zwijgen zinnen tegen mijn boezem houdt wanneer het aanvalt in brandend verlangen dat meer bemint dan ogen al wat mooi is zou je dan luisteren als jij bij me bent als de nacht zwijgt zonder rede zouden we liefde kunnen rekken naar waarheid bemind om meer lief te hebben dan ben ik sprakeloos als jij bij me bent dat zou…

uw Calimero-gehalte wordt niet netjes opgekuist binnen enkele seconden geeft u klakkeloos sneaky lage cijfers vindt dergelijke euforie misplaatst binnen diverse gedichten uw creativiteit kunt u in elk geval volop botvieren voor mij is alles pure poëzie vandaar dat ik het u lezen laat misschien valt het kwartje nu in meerwaarde…

de ontembare geest openbaart zich door de suizende stilte van de wind kruipt door het oog van ons bestaan heeft oneindig veel geduld tegenover ware grootheid gaat door de díepste diepte wat ons roept, drijft tot een volkomen aaneengesloten beeld als blijvend sprekend geheel dat alles omvat zonder enige pauzes spreekt de geestkracht…

op de lange zeedijk dicht ik mijn liefde voor jou ademt mijn adem de klaarte eerlijk open zonder woorden blozend, zoenend strelend voel ik jouw passie het zilte nat ligt sensueel als liefdesnectar zoet op mijn lippen vingertoppen herkennen het warme weten maakt de heuvels ongestoord vrij ik rust in jouw boezem zacht sluimerend…

uit de handpalmen begon het blootleggen van je dagdagelijkse leven op ontdekkingstocht uit hoogst intieme relatie die je de adem beneemt wie zaait zal oogsten rijk aan groeikracht voor het eigen karakter omrankt een fonkelend spoor waarin verdriet en vreugde elkaar afwisselen bloesemrood wekt de aarde ontvouwt zich de oogst tussen…

pluk niet verdraaid de dag voordat ze begonnen is geniet van wat de dag ons geeft dat schept tevredenheid dus “pluk de dag”…

hemelwater viel in kleine spettertjes uiteen op mijn wangen zonder pose worden zorgen opgetild door deze neerslag de wereld is een spiegel in tegenwerkende krachten die de mens opvoert als wil tot macht hoe zal ik mij weren tegen schijnverrijkers zoals je het ziet ik zucht, sluit mijn ogen tussen de buien door laaf ik mijn dorst…

gedachten verstarren via inkt van een pen waarmee het is afgedrukt al verder en verder maakt deel uit vanwaar het over gaat de boog lijkt gespannen aan het trefpunt de lucht kleurt grijs langzaam drijf je weg tussen gedachten en denken stilte neemt toe…

heel eenvoudig met bezielde ogen raakte ik verstrengeld in oneindige horizonten van hemelsblauw waar ik mezelf verloor binnen de golfslag van ogenblik tot ogenblik toen ik jou riep, keer op keer in mijn groot verdriet…

gedwee naar bollen een betoverend bloemenfeeëriek deed gisteren menig hart sneller kloppen met ogen wijd open wat een prachtig schouwspel vloeit hier in elkaar over bij het ruisende requiem van vrolijke klanken een blijde lentegaard toont de keukenhof al zestig jaar zijn schoonheid in miljoenen bloeiende bloembollen dat loutert…

op stapels van rozerood vallen droombeelden aan tussen de borsten van gelijkheid in een naakt vers vrij verbonden naar het poëtische accent van klankwegen die samenkomen in één lijn van klank en woord dag in dag uit maar meestal verdroom ik mijn dromen in wolkjes condens op zijn zachtst gezegd, divers boven de winden uit…

tot taal geschrokken vieren worden gegeven ver onder de maat wat gaat er schuil achter deze onvriendelijke victorie strategie dat over vingers stroomt die je écht verrassen na slechte cijfers…

veels te mooi tot aan de uiterste kimmen van de rimpelloze zee hou ik jou vast ontsluiering wacht lonkend langs de waterplooien van zijn bestaan om groot te worden ons onstuimig hart kent het marionettentheater vlakbij de ziel van rijpe handen rankt de kust juwelig verder duizendvoudig gegroeid mijn hart bonst verstild alleen voor…