Jouw naam
heel eenvoudig
met bezielde ogen
raakte ik verstrengeld
in oneindige horizonten
van hemelsblauw
waar ik mezelf verloor
binnen de golfslag
van ogenblik tot ogenblik
toen ik jou riep, keer op keer
in mijn groot verdriet
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/quicksilver_dicky/
Schrijver: Quicksilver, 13 mei 2009
Geplaatst in de categorie: emoties
verdriet 3.4 met 13 stemmen 
650
650
Geef je reactie op deze inzending:
ontroerend.