Alle inzendingen over gemis

Het is alsof ik je geuren ruik Het is alsof ik je stem hoor lachen Het is alsof ik je lichaam voor me zie Maar dan doe ik mijn ogen open Ik luister naar de stilte Ik adem de koude lucht En voel me leeg Ik ben niet Ik kan niet zonder jou…

Dwaalde vanmorgen nog Zorgeloos door de Herinneringen van m'n Jeugd - en zie ons Samen met vader achter Het paard naar het Land toegaan - jij ment Het paard - ik draag de Koffie en het brood Voor deze dag - Dit is de gedachte die Bij me opkomt nu ik je Gisteren voorgoed naar De hemel heb laten gaan…

Een lijntje had ik met de hemel, om zo te praten met jou, ik kon je toch geheel niet missen, vandaar dat ik bellen zou. Een lijntje had ik met de hemel en zo af en toe belde ik je en al nam je dan niet op, ik wist dat je me hoorde. Hele gesprekken voerde ik, antwoord kreeg ik niet, vanzelf, want dat lijntje met de hemel, was…

In mijn droom liep ik in een wildernis. Het was er modderig en kil. Stenen bedekt met mos, ze lagen er roerloos en stil. Er was een werkman met een spa. Ik sprak hem aan: “Er is hier een pad, vroeger wandelde ik daar met mijn man.” Hij zei: “ik weet het niet, ik denk niet dat het kan.” Er was een heuveltje, Ik klom er moeizaam tegen op…

hoe zou het zijn als ik af en toe een uurtje in de hemel jou bezoeken kan hoe zou het zijn als ik af en toe even praten kan met jou elkaar zien en vasthouden hoe zou het zijn als ik af en toe jou vertellen kan hoe het met mij gaat hoe zou het zijn als wij af en toe gewoon zeggen mogen dat we elkaar missen hoe zou het zijn…

als ik een vlinder was vloog ik naar je toe fladderend vrij in het prille zonlicht vreugdevol heel gewoon dichtbij de vlinders weten niet de vogels evenmin waarom zij genieten ongestoord van de mooie lentezon…

Stromen van tranen, van vreugde van blijheid. Soms ontroerend soms droef. Opgedroogd en weggegleden in de stroom van de tijd. Wat is gebleven? Een enkele traan, vergoten in het donker van de nacht. Een vleugje hoop op een weerzien, misschien. Dat is, wat er is. Dat ik je mis...…

Gemis van een maatje Gemis van iemand die je kunt vertrouwen Gemis van iemand waar je al je verhalen kwijt kunt Gemis van iemand waar je al je problemen mee kunt bespreken Dat gemis is onbeschrijfbaar Dat gemis heet liefde Liefde zonder grenzen voor elkaar Liefde onbegrijpelijk maar onmisbaar…

Alles gaat door ook mijn leven stort niet in maar het gemis De wond die in mij bloedt om wat had kunnen zijn dat warme bloed dat gemis Jij kende mij zoals ik gekend wil zijn zo dubbel is mijn gemis Jouw schoonheid moeten gaan zien in andere wonderen van mensen in het gemis…

Toen ik hem daaglijks sprak en zag – Dat vriendlijk oog, die milde lach – Beminden wij elkander; Toch hield ik, zo verbeeldde ik mij, Iets meer van menig ander; Van jonger vrienden, dwaas en vrij, Vol opgewonden jong gevoel, Want hij was kalm en scheen wel koel... Maar nu de vriend mij is ontvallen, Nu voel ik ’t aan mijn lange smart,…

Steeds als ik je zie ben ik verlegen en verdoofd. Als ik alleen ben, spook enkel jij nog door mijn hoofd. Ik denk aan je op elk moment van de dag. Ik droom van je elke seconde van de nacht. Liefste, ik hou van je met heel mijn hart.…

Jouw armen om mij heen, je stem in mijn oren, Je gefluister blijft in mijn hoofd, ik wou dat je mijn hart kon horen. het zegt dat dit altijd zo wil blijven, wij samen liggend aan de zee, tussen al dat zand. Maar dit is gewoon een illusie, gedwongen van jou, aan mij, om dit te schrijven, denkend aan al dat zand.…

Gemis zonk als een nacht in mij. Verlangen gaat de hoop voorbij. Wat stelde het voor? Ach, veel bellen en praten, een lach en met veel schroom een kuise kus. Gemakkelijk te verwerken dus? Gemis zinkt als een nacht in mij. Verlangen gaat de hoop voorbij.…

Het leven zou toch zo mooi kunnen zijn. De zonnestralen glijden naar binnen door het raam. Ze verwarmen m'n hele huis. Waarom dringen ze nu niet door in mijn lichaam? De natuur wordt weer prachtig. De lucht is stralend blauw. Je hoort hier toch vrolijk van te worden. Waarom voel ik dan nog steeds die kou? Je ziet de mensen genieten van…

maar uit elkaar zijn we toch Ik mis je nog elke dag Je lieve gezicht en mooie lach Ik vind het vreselijk om zonder jou verder te moeten waarom moet ik toch zo vreselijk boeten voor iets wat eigenlijk heel mooi had moeten zijn doet nu mijn hart alleen maar pijn Jij hebt het over een klik die er niet is Wat is dan datgene wat je zoekt, het gemis…

Klussen met mijn vader Lekker zwoegen in de tuin Of gewoon iets samen slopen Weer een muur of pui in puin Samen met mijn ouwe Zonder praten heel veel doen Onbetaalbare momenten Meer dan goud of een miljoen Samen is nu over Wat er rest is zo'n gemis Eenzaam sjouwen in dit leven Omdat hij er niet meer is…

Ik zag hem vertrekken op een avond, Zoals je een gemiste trein ziet vertrekken, Ik probeerde uit te leggen wat een pijn ik voelde. Maar kreeg geen woord gezegd, toch voelde ik het verdriet om zijn vertrek, En nu eenzaam ween ik traan om hem die ik verloor, Mijn beste vriend.…

met in zijn hart de tranen die hij spaart omdat hij ze bewaart... met in zijn hoofd haar kussen, haar bed en al zijn nachten met... met in zijn hand haar allerlaatste brief waarin ze schrijft: "mijn lief..." met in zijn oren haar zo vertrouwde stem haar liefste lach voor hem... met in zijn kamer haar laatste zelfportret dat hij…

Als de dagen van het diepste kwijt zo zonder einde kunnen zijn en toch niet kwellen dan zal ik zelfs jou missen missen en geen tijd meer tellen…

Een koude wind waait door mijn hart Een zee van tranen door mijn ogen Waarom is de waarheid zo hard Al mijn hoop in een klap vervlogen Het gemis steekt in mij Door scherven van verdriet, ze doen zeer Ik wou dat ze die woorden nooit zei Maar ze waren er: Hij is er niet meer....…

Onze liefde was verboden en te ingewikkeld om voort te kunnen blijven bestaan Ik heb van je mogen genieten met je gelachen en gehuild je zorgen gedeeld, jouw leven geleefd gestolen uurtjes, intieme momenten de hoogste bergen beklommen Je handen heb ik gevoeld speurend over mijn lichaam je verlangen gedeeld en plannen gemaakt niet wetende…

Als ik aan jouw lach denk de kracht van heel je zijn Dan moet ik slikken om te vechten tegen de tranen van mijn pijn Soms voel ik me echt eenzaam dan voel ik me zo alleen Dan verlang ik naar jouw aanwezigheid zo gevoelig om me heen Dan voel ik weer de warmte Die ik tot heden zo heb gemist Hoeveel ik nog steeds van je hou Als je dat eens…

Ik kan zo toch niet verder Het gemis is veel te zwaar Hoe moet ik nu toch leven Vertelde jij mij dat maar Maar alles wat er nog is Is niets meer dan zwijgen Een afstand vreselijk groot Niet dichterbij te krijgen Wat moet ik nu zonder jou Heb er van alles aan gedaan Maar niets geeft nog mij rust Nu jij van mij bent weggegaan…..…

Voor het slapen gaan laatste gedachte is net een straathond zoekend naar de resten van de dag tot bot ontleedt hij de weg van voorhoofd naar achterhoofd en terug snuift achter de ogen overblijfsels van beelden en voor de nacht onderdak vindt tussen de kiezen waar ik je naam maal, je woorden en smaak van je lichaam als kinderlijke angst in…

Vandaag jaagt een schaduw over het veld Ergens knispert zand in schelpen aan het strand Ondanks jicht heb ik mij ook vandaag vermand Sla ik steeds mijn ogen naar het hoge op Zie de gloed aan het talud op de dijk Voel mij dan ondanks pijn en gemis heel rijk.…

Ik ben het immer malen zat. Er is met mij iets mis: ik kan niet meer bepalen, wat in mijn gedachten is. Ze was een stuk. Ze hield van mij En ik was blij met haar. Die mooie tijd is nu voorbij; al meer dan twintig jaar. Voortdurend denk ik maar aan haar. Ik ben niet meer bij machte tot anders denken. Ja, 't is waar: ik lijd aan dwanggedachten…

Het valt me zwaar, het lijkt een nachtmerrie maar het is helaas maar al te waar. Ze hebben mijn schatje meegenomen, dat gebeurde toch alleen in mijn enge dromen? Wat moet ik nou, ik kan toch helemaal niet zonder jou? Schrijf het maar van je af zeggen ze dan, maar hoe doe je dat zonder je man? De meeste dromen zijn bedrog, slaap ik dan…

Kijkend naar de grauwe lucht Zie ik ganzen op de vlucht De somberheid achterlatend Van motregen en natte straten Die somberheid spiegelt mijn hart Mat beslagen door de hete tranen Wens ik een van hen te zijn…

Het gemis, dat nooit mijn hart verlaat.…

’t niets drupt als regen in de dagen en pagina’s bladeren vanzelf steeds naar de eeuwigheid eenzaamheid schrijft zich vandaag niet treuriger als toen ’k je zweeg op maagdelijk papier in steen en glas gestold mijn lachen jouw mond spreekt mij gesloten al dat wat niet te horen was, alleen.…