Netgedichten

netgedicht (nr. 11.121):

Gemis

Ik ben het immer malen zat.
Er is met mij iets mis:
ik kan niet meer bepalen, wat
in mijn gedachten is.

Ze was een stuk. Ze hield van mij
En ik was blij met haar.
Die mooie tijd is nu voorbij;
al meer dan twintig jaar.

Voortdurend denk ik maar aan haar.
Ik ben niet meer bij machte
tot anders denken. Ja, 't is waar:
ik lijd aan dwanggedachten.

Ze zijn niet vrij. 'k Ben slecht van zin:
ze blijven mij maar kwellen
en zitten opgesloten in
de kleine hersencellen.

Ik droom van haar en zo verleng
ik tijd van ergernissen.
De dagen en de nachten breng
ik door met haar te missen.

M'n wond wordt niet geheeld door tijd.
Ik blijf maar aan het malen,
want haar ben ik voor altijd kwijt:
ze scheldt me uit voor kale.