Alle inzendingen van Quicksilver

jouw huis in zand geklommen van geleende korrels, duimtoppen hoog zoemt in mijn oren droom mij jou in een land van fris lentegroen en mijn gedroomde huis op kousenvoeten van slapeloze nacht is een stad zonder keurslijf de zon trekt jouw zwarte maan denken eruit stort ik volle zinnen met dauwdruppels uit totdat alles in jou glinstert leg…

dag na dag, uur na uur tussen al je levensbagage in gaan gedachten met je mee hoop dat ik de kunst versta om deze taal goed te begrijpen want dit herinnert mij eraan opdat ik mijzelf herinner in de wereld waar je in leeft…

de tijd verkleurt ons hart heb je niet alles onder controle langzaam breken beelden gesproken woorden vervagen meer en meer is voorbij de laatste post blijft het verleden zwijgen als ik terug denk aan hoe jij was het samen lachen, samen huilen samen waren we sterk vliegen dagen de tijd voorbij blijft dit vooralsnog onvolledig kon…

de weg die jij vond met al zijn kronkelwegen bewandel jij graag in je eentje alleen wil jij de berg op klimmen niemand mag dichtbij je komen das je goed recht maar blijf niet in deze schaduw wandelen laat mij van je houden want als ik aan jou denk, klopt mijn hart sneller voor mij ben jij de zee waarop ik wandel geeft mij warmte van…

toen ik je riep kreeg mijn leven een andere wending zijn mijn kaarten geschud hartenaas ligt boven, wijst me de weg zei ik het al, ik ben je vriendin ik ga mijn rugbagage niet meer verstoppen deze smaak laat me niet meer los in bekende symfonieën……

om te volgen volg ik de levensloop van het hart zoals ik ben, wat wil het opnieuw en opnieuw is niets perfect, is er geen garantie maar navigeer je het hart weet leef je, leef je in de wereld pak je de trein van het leven stappen mensen op en stappen mensen af volgen hun hart de dag zal altijd duren in het ritme van dag en nacht…

balanceer mezelf in poëzie schraap mijn kleren van de stoel kleed mij aan, kijk naar buiten doe een rondedans, praat in mijzelf elke dag weet ik weer zal er een nieuwe dag aanbreken de herfstparels nodigen mij uit afgestemd op hun frequenties gaan gedachten hun eigen gang op de slipweg hoog in de wind scheen het maanlicht als een lichtbaken…

ik nam je blik van top tot teen op een glimlach die volgde de schittering van je ogen droegen er toe bij dat ik in een andere wereld belandde allerlei gedachten dansten door mijn hoofd het was bijna volmaakt hoe kon het ik verborg een blos op mijn wangen maar liet het niet merken hoe graag ik je zie……

dwaallichten ver broos, teer en wonderbaar met enkel één oogwenk daarbij ruimte latend vliegen vlinderlichten zacht fladderend daarheen waar ogen open gaan harten opengaan ongekend harten raken in het gastvrij onthaal…

in het maanloze donker kleuren gedachten ze vloeien in elkaar over ik weet jij bent hier maar mijn ogen verbergen het kind dat ik ooit was dat staat centraal in het tij van mijn leven dan realiseer ik mij onder jouw golven verdwijnt de kille duisternis tot zover als ik kan zien ik reik van binnen naar buiten droom mijn lente…

door de regenval staat er nog één laatste zomerse volbloeide rode roos in de tuin al haar andere metgezellen zijn verwelkt, verwaaid een schemering van droefenis zucht in mij geen enkele rozenknop kan ik meer zoenen heel eenzaam en alleen sta jij nu in volle glorie te bloeien nog eenmaal schijn jij met je rode gloed je kleurenlicht…

wat je ziet is niet alles, wat ik ben en niet alles is wat het lijkt jij wikt en weegt woorden met één ademzucht, één polsslag maar bij alles weet ik als jij naar mij lacht schijnt waarheid in mijn ogen want jij bent zo dichtbij open je ogen en oren maar houvast-laatlos ik geef jouw groen licht...…

als jij mij vraagt om mee te gaan laat de wind het mij weten, wat jij meedraagt zal ik geduldig wachten als de laatste nachtnevels zijn opgetrokken wanneer het zonlicht is gedoofd met mijn hart vol wacht ik op jou pluk ik sterren uit wolken lichtblauw als zomerbloesem op mijn schouders vanuit een diep verlangen naar jouw aanraking op…

kunst van de wereld oefent aantrekkingskracht uit op een vrij uitzicht…

woorden die smelten in ritmische zinnen voel ik warmte van binnen buig mee met de wind in vredestekens woont het in mijn hart zal de wind de echo hoger blazen wandel ik langs woorden neem ze mee op mijn weg alles betekent alles in klinkers en medeklinkers het draagt alle kleuren in zich die verbinden aan emoties en ze wonen in mij…

stilte in natuur onuitwisbare indruk bomen die wuiven…

zilveren regen streelt kussenzacht mijn wangen vliegen wolkjes lief als oproep in hart gevoel stil gevouwen verleden…

kunst met naald en draad gaat niet gemakkelijk op tussen twee regels maar door het oog zelf te gaan werpt wel zijn schaduw vooruit…

uit het niets kwam jij liep mijn gedachtenwereld binnen in voetsporen uit de tijd een golf warme lucht overspoelde mij en juiste snaren werden geraakt waarin dromen leefden dankzij de opwaartse stroming tot onder de juiste toon sliep ik langer dan ik waakte in ogen die doortastend zijn en elke wolk waas ’n gezicht reizen woorden met…

vanmorgen vroeg was er een lange sliert van nevel die over de witte daken trok het nieuwe daglicht schilderde onnavolgbare kleuren licht aan de horizon bijna sprookjesachtige sfeerbeelden en de maan was vannacht flonkerend zilverwit werd ik al vroeg overmand door het witte grasbeeld en door silhouetten van de magnolia die steeds meer…

in de zee van jouw adem probeer ik mijzelf te doorgronden geboeid door de puzzel van het leven laat ik de tijd rustig voorbij gaan drijf verder op de golven van energie in een gelijkluidend gevoel op de wijze manier van moeder natuur beïnvloed door de richting van stroming en wind telkens wanneer ik diep adem haal komen gedachten vrij……

in vreugdedronken van zacht fluweel doorwoel, omarm ik de natuur stapvoorwaarts wat mijn oog bekoort waaien de geuren van het voorjaar als nimfenelfen die met gesluierde tred van nevelzachtheid in teder gedruis over het plantenleven waken en laten het zaad ontkiemen tot volle overgave onder invloed van kosmische krachten schenkt het verzadiging…

in jouw witte en rode rozen heb ik mij tevreden neer gevleid met een verlichtende zucht doorkruisten onze paden in avond fluisteringen uit de stilte die schoonheid deed ontluiken door zovele geborgen uren blijf jij aan mijn zijde jij bent mijn licht in het donker bij het aanbreken van de dag……

een concreet beeld heeft mij aan het wankelen gebracht tegen de stroom in naar boven als mijlpaaltjes in de tijd in een reliëf van grote hoogteverschillen blijft het een eye-opener die indruk heeft gemaakt met een tijd wat af en toe ondersneeuwt hoe langer de tijd duurt biedt het voldoende houvast aan mijn geheugen waarin ik mij…

wanneer ik jou lees blijven mijn woorden steken ze zweven rond in mijn hart gedachten ontspruiten genietend van elke beweging die zonnewarmte doet opstijgen in hoogtes van gewichtloosheid laat ik het op mij inwerken roep en mompel van alles maar jouw woorden tollen als diamantjes op wolken zo zacht door mij heen……

mijn ogen richten zich op jou als felle lichtflitsen in de lucht schrik ik op uit mijn gemijmer probeer je zoete geur op te snuiven waar ik mij relaxt in laat vertoeven het maakt mij één zonder een richting op te gaan van sluipweggetjes pendel ik voort in de fluisterboot van jouw geheimenissen...…

een benauwde lege dageraad van verblinde oren in het rusten van de nachten draagt mijn hand een hart in ontkiemde krachten van warmte de tijd blijft stil in het afdrijven van deze realiteit bloemen markeren het een glimlach komt mij tegemoet in de zonnen die worden opgebrand scheurt het in mijn ogen…

in de muze van jouw gedichten daar herken ik mijzelf in mijn hart vulde zich met jouw innerwarmte in een onzichtbare taal omgeven door kunst die het kenmerkt daardoor voel ik me begrepen dat als een mengelmoes van weemoed mij doet rondlopen over ‘t veld van herinneringen...…

winden voelen koud herbergen schaduwen in mijn ogen in de luchtstroom van adem inhaleer ik krachtig en diep tot in de tenen mijn lippen en ogen worden vochtig wanneer ik langs de zee loop een meeuw strekt zijn vleugels en zweeft over de vloedlijn ik kijk en vlucht met hem mee over het zilte water mijn gedachten vliegen uit mijn vingers…

een verzilverde vrijheid verbreed mijn bewustzijn in ademtochten wandel ik door het theater van het leven brengt mij stapjes dichterbij in wie ik ben het verwijst mij naar tijden waarin ik reis zoals de lentezon bloemknoppen doet ontluiken in fragiele schoonheid adem ik in weemoed langs de vensters van mijn ramen kijk met een verlangen…