Klepelt de kerkklok kerklatijn
balanceer mezelf in poëzie
schraap mijn kleren van de stoel
kleed mij aan, kijk naar buiten
doe een rondedans, praat in mijzelf
elke dag weet ik weer
zal er een nieuwe dag aanbreken
de herfstparels nodigen mij uit
afgestemd op hun frequenties
gaan gedachten hun eigen gang
op de slipweg hoog in de wind
scheen het maanlicht als een lichtbaken
in zilvernevels van de ochtend
klepelt de kerkklok kerklatijn
draai mijn hoofd recht
als ik in jouw blauwe zee kijk
ik bewonder alles, soli deo gloria…
Geplaatst in de categorie: natuur