Alle inzendingen van Ralameimaar

We liepen op het strand, ik zag de verten, de branding, de glinster, hij keek naar beneden. Ik moest aan mijn moeder denken, die ook altijd zo naar beneden, naar de grond keek terwijl ze liep. Ik had willen zeggen, kijk naar de zee de duinen, de wolken hoe die drijven. Maar ik zag zijn gepeins en liet hem. Plots zei hij: volgens mij staat…

We liepen en jij sprak mensen aan iedereen reageerde als vriend we lagen, ik ging de zee in, koud vlijde ik me tegen je warme lijf, we aten en dronken en liepen weer ik groette honden, we praatten, vertelden wat we bedoelden tot een duinpan, waar 't warm, we spraken mensen aan en we lagen en voelden de zon en het zand, het helm en een veer…

Toen een ex bij me kwam logeren had ik mijn teveel aan lijsten wat maar schimmelde en voedsel werd voor zilvervis, weggedaan: twintig jaar herinnering en ik twijfelend of dat geen spijt... Hij eenmaal bij me, ging het over werk, over liefde en die tijd, het vulde mij met zoveel dankbaarheid, waarin al die lijsten pasten. 's Morgens…

Ontwaken in een omarming die vast is, losser wil, dan nog inniger wil zijn, een kronkeling op zachte huid ons wetend in het juiste nest, -terwijl alles raadselachtig- en bij 't ontknopen ontrolt je grommende geluid. Horen, hopen of er woorden, het vangen kunnen. ...alsof we samen in een buik arm om arm, been om been mond op mond,…

Eén pinksterbloem had ik in mijn tuin onder de tafel rond Pinksteren, met madeliefjes en paardebloem. Na het knippen van het gras kon ik haar niet meer vinden. Gelukkig had ik nog foto's van velden pinksterbloem om die op facebook samen met een Pinkstergroet te delen. Toch had ik liever die ene bloem gestuurd. Het was alsof ik dat was…

Propjes groen of paars bij een boom los in de lucht die hangen zomaar, alsof geen tak ze vast, geen steeltje ze verbindt. Floddertjes opgefrommelde kloddertjes. Zonlicht schijnt door dun blad om het nog frèler, priller, losser, feller te vieren.…

Strand 1 De zee zo wijd, zoals water zich maar verspreidt het zachte zand zo licht dat 't stuift, verwaait een sjokken slechts en op het harde zand, is het lopen licht, schelpen, mesjes onschuld kraken onder schoenen, strandlopers rennen vóór een golf en keren vlug weer voor een worm terug meeuwen als vrouwen krijsen in de lucht,…

Een nog heldere droom van veel vroeger was, dat ik met een koffer, zwaar, zeulend, de berg opliep naast mijn ex, hij droeg toen niets. Nu liep ik naast jou. Gezamelijk hadden we één tas en gedeeld het gesjouw. We gingen een trap op die boven de haven uitkwam. Toen het mijn beurt was te dragen, vroeg ik moeizaam, want hoe vraag je dat…

De spiegel in de gang, en bij het bad, in de wc die spiegelen mijn ogen en mijn gezicht. De zee spiegelt de zon en haar stralend licht, een plas spiegelt wolken, een bomenrij, de volle maan of een stille zwaan. De sloot 's morgens de nevel. De pluimen van riet zie je nog scherper in 't water dan op 't land, en een korreltje zand…

Één van de leukste dingen was dat je muziek zocht, danste in de kamer, draaide en danste en mij toen vastpakte, kijken wou of ik iets was voor de tango en je met mij in mijn grote wandelschoenen de strakke pasjes wilde doen ik wou mijn schuivers uit, maar met jouw "joh, maakt niet uit" ging het als een fluit met ons beiden zowaar,…

Een dag zonder iets van jou te horen voelt als bruin brood eten, zonder enige volkoren, als een stadje zonder toren, als een zee, waarin een schip verloren, als een tandarts zonder boren, als mist 's morgens zonder ochtendgloren... en toch, vandaag was ik weer als herboren, voelde me zelfs uitverkoren, want mooier nog dan klokkenspel en haar…

Niet verslaafd raken aan drugs, sex, porno, billen, eten, pillen, werk, warmte, (want als de cv uitvalt) Niet aan geld, mooie plaatjes, opsmuk, mooie praatjes, massages, zachte handen, niet aan lieve stemmen, of aan meditaties, noch aan alles wat het leven mooi en fijn maakt, zelfs dat niet (want een volgende dag is datzelfde niet meer…

In jou en in jouw dynamiek zie ik mijn oude baas, 'k was nooit verliefd op hem, maar toch, hij moest eens weten hoe ik hem vergelijk met jou of jou met hem: hij, altijd bezig met gesjouw van dozen, hier dan daar, dan elders naar verhuizen en zijn verhaal was altijd waar! Dat doorgaan, energiek, gedreven, positief en enthousiast, als ieder…

Als ik mijn hart in het grote hart, mijn stem in de stilte leg zoals de druppel opgenomen door de zee, één wordt zodat 'k kan mee bevloeien, helpen groeien, dorst lessen, zwijgen en kan zeggen, er te zijn voor jou, mezelf, genieten kan mijn geluk doorgeven, want nog steeds... is er zoveel kleur, de bottels en de bessen, de ondergrondse…

Thuis dacht ik aan het strand en aan ons verhaal dat onder 't zand verborgen had gelegen. De mensen die er wandelden... hoe kon het dat niemand het zocht of het opmerkte, zelfs ik was er aan voorbij gegaan! Toch liepen we er tenslotte weer tegenaan. Bij eb zagen we krullen en groeven het op, hingen de halfvergane papieren te drogen.…

Vanmorgen zei je: dat kan niemand je meer afnemen ik liep langs het strand de wind woei het niet weg de golven spoelden het niet mee het zand bedolf het niet de meeuwen konden het niet overstemmen integendeel alles leek het te willen aanzwellen zodat ik bleef, bleef zwelgen in de herinnering van mijn hoofd op je schouder, hoe dat leek…

De zee bedekte zowat het hele strand lopen kon alleen op de mulle rand langs het duin, de paal van de golfbreker zichtbaar nog, welig het sop als een dikke laag room, ruim, klodders en flodders die vlogen als vlinders. Blootsvoets waadde 'k me in zacht schuim, golfjes vierden talloze randjes en landschapjes die allen mochten zijn, daaronder…

Kerstkaart, zeg hen dat ik die oliebol, die kaars, de dennetak, de sneeuwpop, het kerstkransje, het vogeltje, de duif vooral, de schaatsers op de plas, de molens in de verte, de kerstboom, de kadootjes eronder, de sterren, de drie wijzen, maar vooral het babietje in de kribbe of aan de borst, de Maria en Josef, de lammetjes, het hoefijzer…

Daar, op de boulevard.... ik kwam er vroeger, in zwoele zomers op stampvolle stoepen naar vuurwerk kijken met mijn vriendin. Nu in de frisse kou, ferme pas, in het donker met jou. Kerstlicht brandde al hier en al daar. We liepen achter een jong paar dat hand in hand, wij de enige wandelaars maar. De zee één zwart gat. Opeens pakte jij…

Nu weer rook je naar vers brood, ik verifiërde, kwam de lucht door het raam van iemands broodbakmachien, een bakkerij misschien in de stad? Nee jouw lijf! Ik liet je raden waar je naar rook nee, iets lekkers, zei ik wat je soms vroeg in de ochtend ruikt in de stad... je noemde bloemen, ochtenddauw, maar je kwam er niet op. Toen ik het…

Ik ontmoette de zee, liet mijn voeten omspoelen, omringen met haar wezen, 'zee, ik aanbid je' zei ik. Haar branding bedolf me, haar golven sterk, die dag, sterker dan ik. Ik wilde tot hun breekpunt komen, er tegen opspringen om onze uitbundigheid te meten maar telkens waren ze me te vlug en wierpen me omver. Ik gaf me over, liet…

De schouder waarop ik lig mijn adem die jouw wang wil raken mijn hand op de jouwe waken, mijn been lui laten over dat van jouw... buiten donker, frisse winterkou in deze nacht zo helder dat 'k me op de juiste huid gevlijd, mijn adem in die van jou verglijdt alleen jouw stem nog geldt, en dan het dromen, wegzinken in het onbegrensde veld…

Als reeënsporen in de sneeuw als vliezenvoetjes in vers zand van een witte meeuw zo staan je zolen en je tenen door de olie bij een schijnsel op mijn laminaat dat ik zo nog even zitten laat om, rebels tegen het vluchtige en het luchtige, van de aanblik te genieten tot het ooit weer dooit of stuiven gaat.…

Je geur zat nog op mijn kussen en ik vroeg me af welk parfum, aftershave of shampoo je dragen zou. 't Was een zeer aangename! 'k Herdacht en bedankte mijn geliefden met hun namen, minnaars, vrienden, maatjes, meer nog mooie engelen waren het geweest op het kronkelpad. Dat jij de beste bent, het langste bleef, was wat ik vanmorgen bad.…

Je vroeg of ik je beelden wilde, man en vrouw, tempelbeelden, ze moeten bij elkaar blijven, zei je. Ik wist, als ik jou toe zou laten je in mijn hart dreigde te verdwalen, wat heb ik aan zo'n gekooide vogel? Ga liever in de tuin, vlieg vrij en kom af en toe wat eten halen, ik zal elke keer genieten van je komst. De beelden mogen graag…

Een stroom in een zee, op boten, vloeit plots over brug, door een oude stad, met een kathedraal, over de snelweg, in een bus, een trein, een stroom vers bloed, vitaal, als de vierdaagse, zo binnenstromend in een land, op goede schoen, rugzak en verhaal blij dat het gehaald, wuifend, van zover... En wij, geven welk onthaal? Aarzelend,…

Mooie vogel, vaarwel door de storm je nest uit elkaar vlieg je weer weg uit het zicht, ver, geen veer, lichte ruis of bericht. Al eerder voelde ik je gaan, je gehaastheid, geen tijd meer te vertoeven, 'k zag plots een patroon in je houding, in groeven. Maar geen spijt, want al wat we gaven en kregen ruim naar behoeven. Er is nu een vogel…

Vrede is voor mij een merel fluitend op het schuine dak en ergens ver een antwoord horen op een tak, een vlakke waterplas, plots rimpelig: een eendenechtpaar met kuikens achter zich, gemaaid gras ruiken aan een dijk het carillon dat speelt ergens tegelijk, een horizon te zien met huisjes, bos en kerk, of molen en de wieken aan het werk…

Toen ik het keukenraam opende om een spin uit te laten, het raam weer wilde sluiten, zat haar hoofd ertussen ongegeneerd naar binnen te kijken, niet willen wijken deinsde niet terug, integendeel, leek me persé erin te willen. Bij de voordeur heb ik er nog zo één een lange slungel van een naar voren leunende lavendel.…

Ik kijk de tuin in en hoewel de boom verstild zie ik dat een blad soms trilt is het een vogel, welke? Nee, het is de regen wonder van water, zacht en glad glippend, niet te pakken maar spat hard op een blad geheimzinnig tussen takken slechts kort een vuurwerk van beweging, een zegening van druppels, alsof niets gedaan, alsof niets aan,…