Alle inzendingen van Richard

Doe dommer dan ge zijt, maar mijd u voor de klippen; leef buiten ruimte en tijd doch spoedt u lijk de kippen. Werk zonder mate of plan, maar spied door alle luiken; veracht de burgerman, doch ledig zijne kruiken. ----------------------------------------- uit: In de zoete inval (1955).…

Soms denk ik terug aan mijn kinderjaren Die tijd was fantastisch Heerlijk...eerlijk Soms denk ik daar aan terug En denk ik vlug Was ik nog maar 16 jaar Dat is helemaal niet raar Soms verlang je terug En kan dat best ...vlug…

Zij, de mensen die waarde hebben in dit leven, innerlijke gloed, zij lopen verspreid over deze aarde en dragen een goedkope hoed. Zij wandelen deftig en stil en schuiven langs de huizen en luisteren, liefst in de herfst, naar de populieren die suizen. Zij nemen geen ruimte in gelijk zij die verguld zijn op snee, en als de tram gevuld…

Ik ben begonnen Heb ik mezelf overwonnen Want ik kan verliezen Dat kun je ook kiezen Daarom leef ik Van dag tot dag Precies zoals ik wezen mag…

Ieder mens heeft een grens Ik ben er wel eens over gegaan Ik zie mezelf nog staan Juist door dat te beseffen Kan ik het nu weerleggen En het belichten Door te dichten Ieder mens kan fouten maken Juist dat kan ook je gedachten kraken En het later relativeren Dat kun je ook leren…

De zonne zinkt. Een sterre zoekt. Een zon die hinkt wordt opgedoekt. 't Moet wel, 't is wet. Maar vóór te gaan, heeft ze in een raam, de zon, haar ziel te koop gezet.…

Ik lees Gogol. Hij is groot. Hij spreekt van liefde en dood, en dat mensen klein zijn en voor elkaar venijn zijn en dat, trots van alles, dit leven nog hoog staat aangeschreven.…

Ik ben vaak onderweg Precies dat wat ik je zeg Dat gevoel is bijna niet te belichten Toch komt het dichter bij Daarom voel ik me ook zo blij Want mijn gevoel Dat ben jij…

Ik ben soms een beetje blij Dat ben ik Niet jij Ik vind dat heerlijk Eerlijk Lekker mezelf bezig houden Lekker mezelf vertrouwen Op me eigen kan ik zeker bouwen…

Ik ben Richard Ik ben wat ik ben Precies hoe ik dat erken Precies hoe ik dat beschrijf De emoties gaan door mijn hele lijf Mensen zijn mensen Met allerlei wensen Uiteindelijk worden dat grenzen Laat mensen mensen zijn Niemand kan bepalen hoe ik wil zijn…

Ik kan genieten van kleine dingen Dat kan ik ook ik echt Een super mooi gevecht Hoe ik dit ook wil bekijken Is genieten....te vergelijken Ik denk van wel Een schitterend spel Vul het zelf maar in Een heel mooi begin…

De wereld is een fluit met zoveel duizend monden. En elkeen blaast zijn lied. En ’t maakt een droef geluid waarin ik niets van eigen klank heb weergevonden. En gij? misschien hebt ge ook getikt aan meenge ruit en werd ge als ik weer feestelijk wandelen gezonden. Nochtans: ik heb gedroomd, gehoopt; en ik droeg boete. ‘k zag de Alpen, Vlaanderen…

Ben ik impulsief genoeg....om te beseffen Dat...ik bergen kan verleggen Nee.....niet zeggen Dat....is het mooie van dichten Je kunt bijna alles belichten…

Wat is verdriet echt Is dat een gevecht Tegen mezelf Soms ben ik verdrietig En anderen zien dat niet Toch....zou dat best mogen Heeft verdriet me bedrogen En....zie ik dat nu pas door mijn eigen ogen…

Ben ik wat ik zelf wil zijn Dat is een tijdlijn Ik begrijp ik mezelf soms slecht Dat is waar ik soms mee vecht Maar dat is wel echt Dat is niet krom Maar ook niet recht Dat is precies hoe je dat kunt ervaren Door te relativeren Kun je een heleboel leren Dat doe ik maar al te graag Inmiddels vind ik dat niet meer vaag Dus stel ik mezelf…

Ieder mens Heeft een wens Maar ieder mens heeft ook een grens Wanneer wordt jouw wens De grens…

Laat vrije baan aan de : zij schonken 't zelf-vertrouwen weer aan een geslacht, dat kroop in ossewagens en in palankijnen, en nu aan 140 ijlt doorheen de nacht. In de internationale treinen wordt geboren de broederschap, die men bij pond en dollar meet, Armstrong en Vickers, de trust van 't koren, de nieuwe nationaliteiten waar niemand van…

Eens beroept de geliefde zich op een ommekeer van gevoelens, loopt ze op een onzichtbare morgen voorgoed zonder koffers zijn idioom uit. Hij neemt voor kort de kleur aan van een overgewaaid bevattelijk lied, zeult het knaagdier als in de voering van winterjassen mee in bluesmuziek. Verlamde neger, doordrenkte schoenen en een grof…

eenmaal omvat poëzie een avond dodende lezer die een meedogend boekje valse trappen op en af draagt tussen zijn overspoelde wijnkelders en een badkamer zonder spiegeltroost waar een vrouw zich volgeschreven inlaat met veelkoppig schuim dat een beeldtaal opkloppend vanonder de deur uitrukt alsof in zijn wanruimte nevels neerdalen…

Toen ik je net leerde kennen Ging ik met gedachtes rennen Toen we beiden 22 waren speelde ik met je haren en jij met de mijne precies dat fijne Ik mis je nog elke dag hoe vaak ik dat ook zeggen mag…

Wat is geluk nu echt Is het krom Of is het recht Precies dat gevecht…

waar ben je thuis waar voel je echt lekker waar gaat de wekker daar waar ......je dit kunt beseffen nee ....dat ga ik niet meer uit leggen…

Ik ben Chaotisch Dat weet ik maar al te goed Soms is dat lastig om te begrijpen Ik ga het ook niet vergelijken Ik ga wel naar mezelf kijken Als je dat kunt beseffen Kun je veel meer verleggen.....…

ik ben vaak vroeg wakker heerlijk eerlijk Ik ga dan vaak al schrijven of lezen Precies dat wezen Ik heb er geen last van.....om dat te ervaren dat komt mede door de jaren Ik ben nu inmiddels 45 jaar Dat voelt helemaal niet raar Hoe ik dat ook wil bekijken Geen enkel mens is te vergelijken…

Je nadert aan het eind van een doormijmerde middag het drinkgelagenplein en knoopt nog een uurtje zonneschijn los uit je bandana. Rond een tafel dicht bij elkaar praten drie vrouwen over hun welwillend voorbijgaan aan het punt dat de nacht hen doorgaans scheidt - je voorziet de halfzachte punten waarop ze haveloos in de morgenschemering zich…

Ik ben dol op fietsen Niet op nietsen Ik fiets op 1 dag soms wel 100 km Heerlijk.........eerlijk Lekker mezelf zijn Fietsen is fijn Je komt van alles tegen onderweg Precies wat ik je nu zeg Denk daar maar eens aan Als ik je nu zag staan...…

Ik hou van fietsen Niet van nietsen Ik fiets overal en Nergens naar toe Ik word niet moe Laat mij maar gaan Ik zie mijzelf Nu al weer staan In een vreemde laan Van een dorp of stad Maakt niet uit.....wat…

Ik ben wat ik ben Precies hoe ik dat erken Ik ben impulsief Soms voelt dat lief Soms voelt dat stout Dat is maar net Hoe je dat onderbouwt…

In het midden van de brede stroom, waar alles overkant is, dreven wij met toegeknepen ogen, onder de zon die zich zonder mededogen vermenigvuldigde in de spiegels van het golvend oppervlak. Na elke trage slag van onze bronzen armen snelden onze zondoorstoofde zomerhoofden, blond als twee kristallen bollen, meters verder mee met het getij…

Je bent wat je bent Laat het los Precies....die blauwe bomen In jouw mooiste bos…