Hier en daar
Hier en Daar
We staan hier aan de oever van een machtige rivier
de andere oever is daarginds en deze hier is hier.
De oever waar we niet zijn noemen wij de overkant
die wordt dan deze kant zodra we daar zijn aangeland.
Drs.P relativerend met een glimlach en een enkel gebaar,
verwoordt het betrekkelijke, van hier en daar
Wissel van kant dan wordt, hun - onze, zij - wij,
met de voeten in de klei
kijk ik naar het zand.
Een streepje geel onder blauw een betoverend strand.
Verkwikkend water streelt mijn lijf
Newton’s wet ontkracht, ik drijf,
ik zwem, het water geeft me rust
geeft energie hier aan de kust.
De golven zijn mijn vrienden we omhelzen elkaar,
zij voeren me terug ik ben weer daar
aan het strand, de mensen, het vertier
is daar nu daar of is daar hier?
Hier, is Europa grenzeloos vrij, binnen eigen grenzen gevangen
vingerwijzend verstrikt door nationale belangen.
Hekken zullen de vluchtelingenstroom niet stelpen
je zult daar iets moeten doen, daar moeten helpen.
Daar ondernemen mensen vertrouwen,
daar mensen helpen een toekomst te bouwen.
Door welvaart te delen en aandacht te schenken
empatisch te luisteren; naar hoe zij daar denken.
De menselijke maat en menselijke waarden
zal leiden tot een leefbare aarde.
Bespiegelingen, veilig schilderend in mijn atelier
doen wat ik wil onafhankelijk maar alleen het idee
dat mijn vrijheid bepaalt wordt door de plek waar ik me bevind,
het dorp, het land waar mijn leven begint
stemt mij boos, maakt me cynisch maakt me bang,
oeverloze discussie het duurt te lang.
Mijn vrijheid mijn rijkdom en die van velen
confronterend gênant, we moeten meer delen.
Hier waar vrijheid en welvaart bijna vanzelfsprekend is
hebben woorden als armoede en strijd een andere betekenis.
Daar aan dat strand over het water
ligt ook zand maar het gaat er heel anders aan toe.
Mensen daar, liggen niet te zonnen, maar zijn moe
iedere dag weer, vechtend voor een menselijk bestaan,
waar halen ze die energie nog vandaan?
Mannen, vrouwen, kinderen moeten alles ontberen
met een sprankje hoop, op een vuilnisbelt,
als levende prooi liggen zij te creperen.
Wanneer jij daar nu ligt met vrouw en kinderen
wie zal jou dan nog kunnen verhinderen de stap te wagen
bij een rijke buurman onderdak vragen?
Het zijn geen gelukzoekers, criminelen of proleten.
Het zijn mensen als jij en ik, laten we dat niet vergeten.
Zij zijn kansloos tot wanhoop gedreven
vechtend en zoekend naar een beter leven.
Aan de rand van het water aan de grens van hun land
staat hun blik naar het noorden naar die overkant.
Een walhalla, een land van melk en honing
nog een laatste stap, dan ligt daar de beloning.
De boot is gammel, samengepakt schouder aan schouder
verder uit de kust wordt het water kouder.
De nacht valt de zee word onrustig en bovendien
is er aan de horizon geen land meer te zien.
Dodelijk vermoeid val ik in slaap van dreigend gevaar niet bewust
het is het koude water dat me wakker kust.
Geen daar geen mensen en geen vertier
daar blijft daar en dit is hier.
De zee komt langzaam tot bedaren
er komt een schip, voorbij gevaren.
De golven omhelzen me nu als Judas, die zich liet verlokken
langzaam word ik naar beneden getrokken.
Ik heb alles gedaan alle risico’s genomen en alles gegeven,
die droom, die schreeuw om hulp betaal ik nu, hier, met mijn leven.
... gedicht geschreven en voorgedragen ter begeleiding van mijn expositie bij het Europees Parlement te Brussel 2023 ...
Zie ook: http//www.richardsmeets.com
Schrijver: Richard Smeets
25 juni 2025
richardsmeets.comGeplaatst in de categorie: actualiteit
Hier en daar
34
Geef je reactie op deze inzending: