59 resultaten.
Bericht van het eiland Chaos
gedicht
3.6 met 21 stemmen 13.874 Hoelang zijn we hier nu al vrienden,
het was ooit bedoeld als vakantie,
maar wat het nu is -
We zagen de folder: Chaos, dames en heren,
Uw eiland; de glanzende foto's,
de helblauwe Chaotisch baai,
het krijtwitte vissersdorp Krisis.
We lazen dat het eiland wordt geprezen
om zijn zeer diepe rust,
de laatste bewoners worden zelfs
gelukkig…
Tegen het krakende hek
gedicht
3.6 met 26 stemmen 13.788 Zo stonden wij tegen het krakende hek,
zo buiten de wereld als paarden.
Het was weer aarde, gier en soir de
paris, een avond van waar en wanneer.
In mij kwamen vergeten regels omhoog,
zachte op nacht rijmende landerijen,
maar jij fluisterde: hier, hier is het
het fijnste, waar je nu bent, waar je nu
bent met je handen. Zo lagen we tegen…
voorjaarsgedicht
netgedicht
3.0 met 47 stemmen 13.705 Deze lente gaat het toch weer
over jou hoewel ik er langzaamaan
wel moe van ben
moe van regen, wind, flarden
bedrieglijk blauw in de lucht,
vage beloften van het einde
van de kou.
Ik weet wel dat ik toch weer
van je hou, maar moeizaam soms,
met dat doelloze
van vogels die er van lijken
te houden in regen en wind
te blijven rondhangen…
Abe Lenstra
gedicht
2.5 met 82 stemmen 13.396 We stonden bij Achilles, het regende en woei,
in een geur van sigaren, nat gras en natte mannen,
het gromde en stampvoette om ons heen,
voetbal was oorlog, toen al.
Vader, weet je nog hoe het even doodstil werd,
de bal kwam, hij kwam uit de grauwe lucht
en woei voor het doel,
niemand had gezien dat hij daar stond.
Weet je nog hoe hij…
Son of a beach
gedicht
3.0 met 31 stemmen 12.967 Zee, het zeer wijde gevoel
van te klein, bijna overbodig
ouder wordende billen waarin
nog iets trilt en schommelt
lopend naar de rommel die hij
heeft gevonden: wier, dooie
vis, slijm. Bukt, tot waar
het wit wordt tilt de wind
haar jurk op: zacht vlees. Kijk
naar de zee.
-------------------------------------------------…
Boerderij
gedicht
2.9 met 22 stemmen 12.634 Wat zag ik toen ik bleef staan
en bleef kijken naar hoe
die boerderij daar stond
wat vertelde mij dat ze daar
langzaam stond weg te gaan
dat ze voorgoed verlaten was
ze stond daar in haar tuin
met een oude vruchtboom
die nog een beetje gebloeid had
er was een grazig weiland
er stroomde een vredige beek
de wereld was nog als toen…
De rode beuk
gedicht
3.0 met 38 stemmen 12.587 Hier staat de rode beuk
met het eindeloos grote
geduld van een boom.
Hier staat de rode beuk
hij ziet en hij hoort ons
en is ons vergeten.
Hier staat de rode beuk
voor hem is het altijd altijd
en hier is het nergens…
Gedicht over een landschap
gedicht
3.7 met 27 stemmen 12.575 Het mag hier niet worden geschreven
met een woord als wereld, het is
te wijd te leeg te wit voor de bladzij
en ook een woord als tijd is voorbij
wat mag, ook dit is te eindig en
te oneindig te wit voor papier
we mogen ze denken, welja, maar alleen
om te denken, aan wat hier wil worden
herdacht, een landschap bijvoorbeeld,
aan dat wij…
Roeiboot
gedicht
2.9 met 19 stemmen 12.457 Waarom moet ik blijven kijken
naar die ansichtkaart - een roeiboot
hij ligt op de rimpelende spiegel
van een avondhemel
verankerd met een dunne lijn
aan iets in de diepte
het is een foto maar je ziet hoe
de boot schommelt en
rukt aan zijn anker
zo moet het altijd te zien zijn geweest
een boot wachtend op zijn roeier
er is gedacht…
De Dokter
gedicht
3.2 met 21 stemmen 12.225 De dokter keek op mij neer
ik zag zijn gezicht boven het mijne
ik zag wat hij dacht
dat ik dood kon gaan - zo keek hij
terwijl hij luisterde aan mijn borst
hij keek mij aan met een blik
- hoe kan ik dat zeggen - een blik
voorbij mijn gezicht, een blik naar iets
achter mij naar iets verwegs
alsof hij iets in de toekomst
probeerde te zien…
Tuin II
gedicht
3.5 met 26 stemmen 12.169 Dit is het heden, ik zie het, ik zit hier:
voor het raam en zie het heden waarnaar
ik ben teruggekeerd, naar wat er altijd
geweest is - al die tijd waarin ik er niet was
er is niets gebeurd zegt de tuin in het raam
de bomen, de vogels, de zacht waaiende
struiken, het gras, het bleef allemaal zijn
wat het was, er is geen verleden hier
wat…
Lijsterbessen
gedicht
3.6 met 23 stemmen 12.102 De dichtkunst beoefenen is
met de grootst mogelijke zorgvuldigheid
constateren dat bijvoorbeeld
in de vroege morgen
de lijsterbessen duizenden tranen dragen
als een tekening uit de kindertijd
zo rood en zo veel.
Uit: Geluk is gevaarlijk.
Een keuze uit de gedichten 1999-2005
Rainbow Essentials, 4e vermeederde druk, april 2005.…
Wie
gedicht
2.9 met 17 stemmen 11.994 Wie zal de vriend zijn van mijn vriendin,
de baas voor mijn hond, het kind in mijn jeugd,
de oude man bij mijn dood, wie zal dat zijn als
ik het niet ben? Jij? Ach kom, jij bent niets
dan twee ogen, die zien wat ze zien, jij
bent niets dan het uitzicht: een zon schijnt,
een appelboom bloeit, een stoel staat in
het gras; vreugde, verdriet, weet…
Ga nu maar liggen liefste ...
netgedicht
4.1 met 59 stemmen 11.829 Ga nu maar liggen liefste in de tuin,
de lege plekken in het hoge gras, ik heb
altijd gewild dat ik dat was, een lege
plek voor iemand, om te blijven.…
Water
gedicht
2.6 met 43 stemmen 11.681 Als met water zelf, met de gedachte
spelen dat je ooit en eindelijk
zult weten wat het is.
Het is regen geweest, een rivier, een zee,
hier was het, hier heb ik het gezien
en zie ik water en weet niet wat het is.
------------------------------------
uit: 'Verzamelde gedichten', 2006.…
DODE HOND
gedicht
3.9 met 52 stemmen 11.527 Ik heb de hond laten sterven – daar lag ze
en ik dacht: waar gaat ze nu heen waar
zal ze blijven. Om de dood te begrijpen.
Het lichaam wordt wel gezien als een nest
het tijdelijk verblijf van een onzichtbare
vogel – een afgezant van de eeuwigheid.
Zo zie ik het niet. En toch toen de hond stierf
wat gebeurde er toch dat ik wist dat ze stierf…
Zijn jas
gedicht
3.1 met 19 stemmen 11.269 Mijn vader J was nog maar net
gestorven toen mijn moeder A
zijn nieuwe regenjas voorzichtig
van de kapstok nam. Pas eens,
zei ze, hij was er zo trots op.
Daar stond ik dan en voelde
aan de mouwen en bij het sluiten
van de knopen hoe dood hij was
en hoe ver weg mijn jeugd. Oud
en zwak zou ik worden, in deze
plooien zou mijn huid gaan hangen…
De roeier
gedicht
3.6 met 8 stemmen 9.309 Vanavond trok de mist over de wei
alsof de aarde zich opende en
het grondwater buiten zijn oevers trad
paarden en koeien raakten vlot en
als in een moeras uit de oertijd
dreven tenslotte alleen nog koppen
en ruggen voorbij
van het geboomte aan de overkant
maakte zich iets los waarvan ik dacht
dat het een roeier was die overstak voor mij…
Ganzen
gedicht
3.0 met 21 stemmen 9.191 Wat bedoelde je toen je zei: diepte
dat is een woord voor wat ik nu voel - diepte.
Er vloog een kleine groep ganzen over,
een ijskoude glasheldere hemel in december.
Dat is wat ik bedoel zei je: ganzen
godvergeten hoog hun dunne geschreeuw
wat is het dat alleen zijn samen
dat blinde lot
weten van die diepte die we hemel noemen
het is…
Café Billard
gedicht
4.2 met 8 stemmen 8.881 Ik heb het tegen Gijs met vijftig
tegen honderd afgelegd
zijn oud-ivoren hoofdje, zoëven
vlot geraakt uit het vertrouwde
groene licht, hangt met een blij
gezicht boven de bar
zijn dorre handen vatten met een teer
gebaar het borrelglas, hij zegt
ik ben al bijna tachtig jaar
u bent nog jong dat komt nog wel terecht.
---------------------…
die mooie beloften
netgedicht
3.3 met 16 stemmen 8.733 De grazige weiden, de stille wateren,
ik heb ze gezocht en inderdaad
gevonden, ze waren nog mooier
dan mij was beloofd,
prachtig.
En in dit liefelijk landschap de zoon
van de maker, aan een boom genageld,
maar geen spoor van geweld
of verzet, alleen maar
vrede, rust.
Zijn lege ogen kijken het landschap in,
om zijn mond spelen…
Brief
gedicht
2.9 met 24 stemmen 8.362 Vandaag zou ik je een brief schrijven
een brief waarin ik iets wilde begrijpen
maar ik deed dat niet, het ging te langzaam
ik schreef en keek naar mijn hand
hoe die langzaam woorden tekende
er ontstond in dat handschrift iets als
een huis - ik wilde weten waarin we woonden
om dat te begrijpen zou ik een brief schrijven
maar ik zag alleen…
Beukenlaan
gedicht
3.6 met 22 stemmen 8.275 De gedachte dat deze bomen weten
wie ik ben, uit al die mensen deze toevallige
man, vrouw, deze ene
ze komen zo langzaam uit het gazon
gaan zo langzaam langs het pad
verdwijnen zo langzaam
de gedachte dat deze bomen
om mij geven, dat ze op mij wachten,
dat ze weten dat ik kom
---------------------------------
uit: 'Tot het ons loslaat…
Afscheid van een land
gedicht
3.5 met 25 stemmen 8.031 Nooit zag ik de bergen zo
vastbesloten tegen de hemel
of nooit, nooit, dat denk je dan
als iets heel hevig en onherhaalbaar
voorbij is, nooit kortom
hing de hemel zo duidelijk zo
stralend zo treurig gerafeld
tussen de bergen
en hier beneden gebeuren ogenschijnlijk
geringe dingen, de rivier
die altijd roerloos aan je voeten lag
glijdt stil…
Tuin
gedicht
2.8 met 61 stemmen 7.512 Ik zit voor het raam en zie
hoe de tuin niet is veranderd
voor haar ben ik niet weggeweest
de tuin kijkt mij recht in mijn gezicht
het is vreemd te bedenken dat zij mij
niet kent, zich mij niet herinnert
na al die tijd dat ik hier niet was
ik de tuin was vergeten, zij voor mij
niet bestond, is zij nog helemaal als toen
hoezeer ik ook…
Er moeten toch mensen wonen
gedicht
4.2 met 41 stemmen 6.883 Er moeten toch mensen wonen, ik luister,
en herinner mij dit huis, de lege eierschalen,
de koude resten thee, de waaiende gordijnen,
op het tafellaken grijze stront van vogeltjes,
Oh, goede morgen, als kabouters in zachte
pyjama's gaan de geluiden door het huis, de
eerste Clementi, de kranen, de fluit van
het kokende water. Geluk is langzaam…
de landmeter
gedicht
4.3 met 13 stemmen 6.311 Het is niet alleen onverschilligheid, in zekere zin
is het misschien zelfs wel liefde die hem dwingt,
er is geen paradijs zonder rentmeester.
Hij is gelukkig met het landschap, maar gelukkig
met het zoeken, coördinaten wijzen hem zijn onzichtbare
plek, zijn utopie is de kaart, niet de wereld.
Hij wil weten waar hij is, maar zijn troost is…
Paarden ver weg
gedicht
3.4 met 14 stemmen 5.178 Paarden ver weg, met dit vergezicht
heb ik et moeten doen. Ik heb niet geweten
dat ik onder hen graasde en was.
Nu ik weer paard ben, af en toe, zoals nu,
is mijn lijf zwaar en gelukkig geworden van al
dat gras. Het is vreemd om te zijn wie je bent,
een paard ver weg in de wei.
Zij heeft me gevraagd hoe het onder de mensen
was. Geen mens…
Jeneverbessen
hartenkreet
3.2 met 14 stemmen 4.496 We liepen door een landschap
met heide en jeneverbessen
een landschap zo oud
als de wereld zelf
zo moest het ooit begonnen zijn
zo moest het gebleven zijn
zo moest het zijn
zo als nu
we keken naar de jeneverbessen
ze stonden daar duister en zwijgend
zwijgend over het verdwijnen…