Gedichten

gedicht (nr. 3.294):

Tuin

Ik zit voor het raam en zie
hoe de tuin niet is veranderd
voor haar ben ik niet weggeweest

de tuin kijkt mij recht in mijn gezicht
het is vreemd te bedenken dat zij mij
niet kent, zich mij niet herinnert

na al die tijd dat ik hier niet was
ik de tuin was vergeten, zij voor mij
niet bestond, is zij nog helemaal als toen

hoezeer ik ook van haar houd, voor mij
is zij niet gebleven, niet omdat ze op mij
wachtte is zij er, zij is er zoals ook ik er is

... Toen ik dit zag (2008) ...

Schrijver: Rutger Kopland
Inzender: Ivana Draganovic, 27 januari 2018

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: individu

Tuin

2.0 met 61 stemmen

7.573

Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Naam:: c.ale
Datum:: 16 februari 2018; Leuk zoals er op diverse manieren tegenaan gekeken wordt. Ondanks dat schrijver van z'n tuin houdt zoals die is, is die niet gebleven(niet onveranderd gebleven voor hem) Zij herinnert zich hem niet.
De tuin is gewoon tuin. De dichter is voor haar ook gewoon wie hij is. Niets meer. En dat is weer die melancholie die ik typerend vind in zijn gedichten.

Naam:: Evert de Boer
Datum:: 27 januari 2018; Beste Joanan,
Je veronderstelling lijkt mij niet juist.
Het woord is, wordt in dit gedicht zevenmaal gebruikt.
Als volheid van getal? De tuin is aanwezig en de dichter is er ook.
Er wordt gecommuniceerd, maar de scherpe is klank loop door het gedicht, en de dichter blijft erbij dat hij er ook is.
'Ben' is zwakker en doet in dit gedicht denken aan spreektaal.

Naam:: Bert Weggemans
Datum:: 27 januari 2018; In grammaticale zin heb jij gelijk Joanan, Rutger gebruikt het woord 'ik' in de psychiatrische betekenis van een afzonderlijke derde persoon, dus gebruikt hij de persoonsvorm 'is'. :-)

.

Naam:: Joanan Rutgers
Datum:: 27 januari 2018; Een mooie liefdesverklaring van Rutger voor zijn tuin. Hij was een superdetaillist. Maar het laatste woordje moet volgens mij 'ben' zijn!...

Geef je reactie op deze inzending: