59 resultaten.
Abe Lenstra
gedicht
2.0 met 82 stemmen 13.398 We stonden bij Achilles, het regende en woei,
in een geur van sigaren, nat gras en natte mannen,
het gromde en stampvoette om ons heen,
voetbal was oorlog, toen al.
Vader, weet je nog hoe het even doodstil werd,
de bal kwam, hij kwam uit de grauwe lucht
en woei voor het doel,
niemand had gezien dat hij daar stond.
Weet je nog hoe hij…
De vraag wie ze is
gedicht
3.0 met 29 stemmen 19.208 Intussen huist ze al zo lang in mijn hoofd
en al zo bijna overal - maar wie ze is
een zinloze vraag, je zoekt in je herinneringen
naar iets onvoorstelbaars, ik weet het, maar
ook zinloze vragen vragen een antwoord
eigenlijk is ze nog steeds die jonge vrouw
die ik ooit voevallig ergens tegenkwam
- maar wie ze is - in mijn hoofd
vind ik haar…
Boerderij
gedicht
2.0 met 22 stemmen 12.636 Wat zag ik toen ik bleef staan
en bleef kijken naar hoe
die boerderij daar stond
wat vertelde mij dat ze daar
langzaam stond weg te gaan
dat ze voorgoed verlaten was
ze stond daar in haar tuin
met een oude vruchtboom
die nog een beetje gebloeid had
er was een grazig weiland
er stroomde een vredige beek
de wereld was nog als toen…
De Dokter
gedicht
3.0 met 21 stemmen 12.225 De dokter keek op mij neer
ik zag zijn gezicht boven het mijne
ik zag wat hij dacht
dat ik dood kon gaan - zo keek hij
terwijl hij luisterde aan mijn borst
hij keek mij aan met een blik
- hoe kan ik dat zeggen - een blik
voorbij mijn gezicht, een blik naar iets
achter mij naar iets verwegs
alsof hij iets in de toekomst
probeerde te zien…
Vertrek van dochters
gedicht
2.0 met 249 stemmen 40.197 Ze moesten inderdaad gaan, ik had het gezien
aan hun gezichten die langzaam veranderden
van die van kinderen in die van vrienden,
van die van vroeger in die van nu.
En gevoeld en geroken als ze me kusten,
een huid en haar die niet meer voor mij
waren bedoeld, niet zoals vroeger,
toen we de tijd hadden.
Er was in ons huis een wereld van verlangen…
De roeier
gedicht
3.0 met 8 stemmen 9.310 Vanavond trok de mist over de wei
alsof de aarde zich opende en
het grondwater buiten zijn oevers trad
paarden en koeien raakten vlot en
als in een moeras uit de oertijd
dreven tenslotte alleen nog koppen
en ruggen voorbij
van het geboomte aan de overkant
maakte zich iets los waarvan ik dacht
dat het een roeier was die overstak voor mij…
Zijn jas
gedicht
3.0 met 19 stemmen 11.273 Mijn vader J was nog maar net
gestorven toen mijn moeder A
zijn nieuwe regenjas voorzichtig
van de kapstok nam. Pas eens,
zei ze, hij was er zo trots op.
Daar stond ik dan en voelde
aan de mouwen en bij het sluiten
van de knopen hoe dood hij was
en hoe ver weg mijn jeugd. Oud
en zwak zou ik worden, in deze
plooien zou mijn huid gaan hangen…
Een lege plek om te blijven
gedicht
3.0 met 34 stemmen 24.921 Geef mij maar de brede, trage rivieren,
de bewegingen die je niet ziet maar vermoedt,
de drinkende wilgen, de zinloze dijken,
een doodstille stad aan de oever.
Geef mij maar de winter, het armoedige
landschap, de akker zonder het teken van
leven, de kracht van de krakende heide.
Geef mij maar de kat als hij kijkt voor
hij springt, om te…
de landmeter
gedicht
4.0 met 13 stemmen 6.311 Het is niet alleen onverschilligheid, in zekere zin
is het misschien zelfs wel liefde die hem dwingt,
er is geen paradijs zonder rentmeester.
Hij is gelukkig met het landschap, maar gelukkig
met het zoeken, coördinaten wijzen hem zijn onzichtbare
plek, zijn utopie is de kaart, niet de wereld.
Hij wil weten waar hij is, maar zijn troost is…
Ganzen
gedicht
3.0 met 21 stemmen 9.194 Wat bedoelde je toen je zei: diepte
dat is een woord voor wat ik nu voel - diepte.
Er vloog een kleine groep ganzen over,
een ijskoude glasheldere hemel in december.
Dat is wat ik bedoel zei je: ganzen
godvergeten hoog hun dunne geschreeuw
wat is het dat alleen zijn samen
dat blinde lot
weten van die diepte die we hemel noemen
het is…
Gedicht over een landschap
gedicht
3.0 met 27 stemmen 12.575 Het mag hier niet worden geschreven
met een woord als wereld, het is
te wijd te leeg te wit voor de bladzij
en ook een woord als tijd is voorbij
wat mag, ook dit is te eindig en
te oneindig te wit voor papier
we mogen ze denken, welja, maar alleen
om te denken, aan wat hier wil worden
herdacht, een landschap bijvoorbeeld,
aan dat wij…
Wie
gedicht
2.0 met 17 stemmen 11.995 Wie zal de vriend zijn van mijn vriendin,
de baas voor mijn hond, het kind in mijn jeugd,
de oude man bij mijn dood, wie zal dat zijn als
ik het niet ben? Jij? Ach kom, jij bent niets
dan twee ogen, die zien wat ze zien, jij
bent niets dan het uitzicht: een zon schijnt,
een appelboom bloeit, een stoel staat in
het gras; vreugde, verdriet, weet…
Oorlog
gedicht
2.0 met 18 stemmen 20.985 Terwijl het verhaal wil dat het verteld en
voorbij is - maar het breekt af
zeker, het is mij verteld en verteld
maar nog
ik zie die grijze beduimelde foto
maar nog is het gras weer groener dan gras
en de bloesems weer witter dan bloesem
in die grijze tuin moet het oorlog zijn geweest
in die man, in die vrouw, dat kind
in dat grijze gras…
Wandeling
gedicht
3.0 met 28 stemmen 14.545 Onze gesprekken werden langzaam
onze vragen beantwoordden we met kijken
naar de langzame wereld om ons heen
de dorpen en landerijen in de diepte
de vogels bijna verdwijnend in de hemel
we gingen zitten kijken naar deze prachtige
onverschilligheid van de wereld
naar de overbodigheid van onze vragen.
----------------------------------
uit…
Wat is geluk
gedicht
3.0 met 60 stemmen 24.103 Omdat het geluk een herinnering is
bestaat het geluk omdat tevens
het omgekeerde het geval is,
ik bedoel dit: omdat het geluk ons
herinnert aan het geluk achtervolgt het
ons en daarom ontvluchten wij het
en omgekeerd, ik bedoel dit: dat wij
het geluk zoeken omdat het zich
verbergt in onze herinnering en
omgekeerd, ik bedoel dit: het geluk…
Brief
gedicht
2.0 met 24 stemmen 8.363 Vandaag zou ik je een brief schrijven
een brief waarin ik iets wilde begrijpen
maar ik deed dat niet, het ging te langzaam
ik schreef en keek naar mijn hand
hoe die langzaam woorden tekende
er ontstond in dat handschrift iets als
een huis - ik wilde weten waarin we woonden
om dat te begrijpen zou ik een brief schrijven
maar ik zag alleen…
Beukenlaan
gedicht
3.0 met 22 stemmen 8.278 De gedachte dat deze bomen weten
wie ik ben, uit al die mensen deze toevallige
man, vrouw, deze ene
ze komen zo langzaam uit het gazon
gaan zo langzaam langs het pad
verdwijnen zo langzaam
de gedachte dat deze bomen
om mij geven, dat ze op mij wachten,
dat ze weten dat ik kom
---------------------------------
uit: 'Tot het ons loslaat…
Water
gedicht
2.0 met 43 stemmen 11.682 Als met water zelf, met de gedachte
spelen dat je ooit en eindelijk
zult weten wat het is.
Het is regen geweest, een rivier, een zee,
hier was het, hier heb ik het gezien
en zie ik water en weet niet wat het is.
------------------------------------
uit: 'Verzamelde gedichten', 2006.…
Onder de appelboom
gedicht
3.0 met 83 stemmen 25.961 Ik kwam thuis, het was
een uur of acht en zeldzaam
zacht voor de tijd van het jaar,
de tuinbank stond klaar
onder de appelboom
ik ging zitten en ik zat
te kijken hoe de buurman
in zijn tuin nog aan het spitten
was, de nacht kwam uit de aarde
een blauwer wordend licht hing
in de appelboom
toen werd het langzaam weer te mooi
om waar te…
Café Billard
gedicht
4.0 met 8 stemmen 8.887 Ik heb het tegen Gijs met vijftig
tegen honderd afgelegd
zijn oud-ivoren hoofdje, zoëven
vlot geraakt uit het vertrouwde
groene licht, hangt met een blij
gezicht boven de bar
zijn dorre handen vatten met een teer
gebaar het borrelglas, hij zegt
ik ben al bijna tachtig jaar
u bent nog jong dat komt nog wel terecht.
---------------------…
Er moeten toch mensen wonen
gedicht
4.0 met 41 stemmen 6.885 Er moeten toch mensen wonen, ik luister,
en herinner mij dit huis, de lege eierschalen,
de koude resten thee, de waaiende gordijnen,
op het tafellaken grijze stront van vogeltjes,
Oh, goede morgen, als kabouters in zachte
pyjama's gaan de geluiden door het huis, de
eerste Clementi, de kranen, de fluit van
het kokende water. Geluk is langzaam…
Afscheid van een land
gedicht
3.0 met 25 stemmen 8.032 Nooit zag ik de bergen zo
vastbesloten tegen de hemel
of nooit, nooit, dat denk je dan
als iets heel hevig en onherhaalbaar
voorbij is, nooit kortom
hing de hemel zo duidelijk zo
stralend zo treurig gerafeld
tussen de bergen
en hier beneden gebeuren ogenschijnlijk
geringe dingen, de rivier
die altijd roerloos aan je voeten lag
glijdt stil…
Paarden ver weg
gedicht
3.0 met 14 stemmen 5.179 Paarden ver weg, met dit vergezicht
heb ik et moeten doen. Ik heb niet geweten
dat ik onder hen graasde en was.
Nu ik weer paard ben, af en toe, zoals nu,
is mijn lijf zwaar en gelukkig geworden van al
dat gras. Het is vreemd om te zijn wie je bent,
een paard ver weg in de wei.
Zij heeft me gevraagd hoe het onder de mensen
was. Geen mens…
DODE HOND
gedicht
3.0 met 52 stemmen 11.532 Ik heb de hond laten sterven – daar lag ze
en ik dacht: waar gaat ze nu heen waar
zal ze blijven. Om de dood te begrijpen.
Het lichaam wordt wel gezien als een nest
het tijdelijk verblijf van een onzichtbare
vogel – een afgezant van de eeuwigheid.
Zo zie ik het niet. En toch toen de hond stierf
wat gebeurde er toch dat ik wist dat ze stierf…
Tuin
gedicht
2.0 met 61 stemmen 7.515 Ik zit voor het raam en zie
hoe de tuin niet is veranderd
voor haar ben ik niet weggeweest
de tuin kijkt mij recht in mijn gezicht
het is vreemd te bedenken dat zij mij
niet kent, zich mij niet herinnert
na al die tijd dat ik hier niet was
ik de tuin was vergeten, zij voor mij
niet bestond, is zij nog helemaal als toen
hoezeer ik ook…
Ga nu maar liggen liefste ...
netgedicht
4.0 met 59 stemmen 11.832 Ga nu maar liggen liefste in de tuin,
de lege plekken in het hoge gras, ik heb
altijd gewild dat ik dat was, een lege
plek voor iemand, om te blijven.…
die mooie beloften
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 8.733 De grazige weiden, de stille wateren,
ik heb ze gezocht en inderdaad
gevonden, ze waren nog mooier
dan mij was beloofd,
prachtig.
En in dit liefelijk landschap de zoon
van de maker, aan een boom genageld,
maar geen spoor van geweld
of verzet, alleen maar
vrede, rust.
Zijn lege ogen kijken het landschap in,
om zijn mond spelen…
voorjaarsgedicht
netgedicht
3.0 met 47 stemmen 13.707 Deze lente gaat het toch weer
over jou hoewel ik er langzaamaan
wel moe van ben
moe van regen, wind, flarden
bedrieglijk blauw in de lucht,
vage beloften van het einde
van de kou.
Ik weet wel dat ik toch weer
van je hou, maar moeizaam soms,
met dat doelloze
van vogels die er van lijken
te houden in regen en wind
te blijven rondhangen…
Jeneverbessen
hartenkreet
3.0 met 14 stemmen 4.496 We liepen door een landschap
met heide en jeneverbessen
een landschap zo oud
als de wereld zelf
zo moest het ooit begonnen zijn
zo moest het gebleven zijn
zo moest het zijn
zo als nu
we keken naar de jeneverbessen
ze stonden daar duister en zwijgend
zwijgend over het verdwijnen…