Alle inzendingen van Ruud Brouwer

Alles wat komen gaat doet jou pijn het zwarte gat staat op wacht slechts denkend op korte termijn ontneemt het negatieve jou de kracht Ik wil jouw onzekerheid strelen genezende gesprekjes uitstrooien jouw gapende wond van angst helen inspiratiesnippers in de lucht gooien Dus ik neem je mee op reis we zullen vast verdwalen in woorden maar…

Kus de vlam van mijn rusteloze hart... Omhels het vuur van mijn innig verlangen... Voel de hitte van mijn brandende liefde...…

Mijn adem is voelbaar in jouw nek ik sta achter jou heerlijk te zweven terwijl ik jouw nachtjapon uittrek begint jouw lichaam zwoel te beven We strekken ons uit op het bed ik ruik jouw zijden zachte haar niemand die ons nog iets belet het past allemaal zo mooi bij elkaar Jij glijdt gewillig door mijn handen vol passie streel ik jouw prachtige…

Ik ben gegijzeld in mijn eigen gevoel omheind door muren van het verleden niemand begrijpt meer wat ik bedoel en alle hoop is aan stukken gesneden Elke seconde van leven is er één teveel elke dag duurt daarom veel te lang van de toekomst is ook niets meer heel en dat maakt mij zo vreselijk bang Ik ben bang voor wat er komen gaat bang…

Twee zielen één gedachte samengesmolten in het lot samen ongekende krachten elke seconde is een genot Liefde is de sleutel tot het heelal en ook nog alles daar omheen op gevoel zweef je meestal de wonderen zijn voor jou alleen De stevig gebouwde liefdesbrug veilig tegen weer en wind kent ook een eigen weg terug naar de plek waar hij vlinders…

Mijn zoektocht is in volle gang naar jouw bron van liefde en licht ik hou mijn gevoelens amper in bedwang maar jouw poortje zit nog stevig dicht Ik troost mezelf door te blijven hopen op een teken vanuit jouw stille onzekerheid alleen door jouw wil gaat jouw hart weer open maar zelfs jouw hart is dat teken even kwijt Ik ben echt niet bang…

Ik hunker naar die kleine hint die ergens stil ligt verborgen die mij de moeite waard vindt en wil vechten voor een morgen Ik zal niet barsten of buigen voor angst, verdriet of pijn al valt alles helemaal in duigen het zal de moeite waard zijn Ik wil mijn leven weer oppakken sinds het ooit is weg gegleden maar ik voel dat het blijft…

Weet je nog die ene dag dat je me zo hard nodig had totdat je me niet meer zag en mij compleet vergat Ik stond altijd voor je klaar ik leefde gewoon voor jou ik zei ook nooit “ja, maar…” en toch kreeg ik die knauw Ik heb een harde les geleerd waar ik niet om heb gevraagd maar wat jij ook beweert ik ben cum laude geslaagd…

Ouwe Ome Jan kon niet meer leven zonder z’n borrel of een glas vol hij zat dagelijks zielig te beven van de stinkend sterke alcohol Zijn vrouw zag het met lede ogen aan maar was van mening gezien zijn leeftijd dat ze hem z’n gang moest laten gaan want zonder drank was ze hem ook kwijt De dokter trok ineens aan de noodklok Ome Jan had niet…

Ik wil jou altijd om mij heen zelfs als ik jou nooit meer zie zonder jou is mijn hart alleen en leef ik in valse harmonie Jij mag mij altijd wekken zelfs uit mijn mooiste droom met jou wil ik dan vertrekken met pure hartstocht onder stroom Jij bent mijn oase in de woestijn daar waar ik mijn gevoel neerleg jij mag ook altijd mijn vlinder…

Dat kleine beetje kleur in mijn bestaan zal ik koesteren in al haar schoonheid zonder haar wil ik niet verder gaan met haar raak ik mijn angsten kwijt Als een regenboog in mijn geest verrijkt het mijn hart en ziel wat donker en zwak is geweest is nu helder licht en stabiel Ik vraag helemaal niet zo veel er zijn weinig dingen waar ik om…

Gelukkig heeft niemand iets van Uw lijden gemerkt altijd was U alles en iedereen enorm dankbaar ook al was U in Uw doen en laten beperkt maar dat is niet zo gek met negentig jaar Vanochtend is Uw levenskaars uitgewaaid en daarmee vervlogen al Uw anekdoten in onze droom hebben wij U uitgezwaaid en wat hebben wij vreselijk van U genoten De…

Een onverwachte warme speciale blik middenin een extreem koud seizoen een fantastische avond met jouw vrienden en zo hard lachen dat jouw spieren pijn doen Wakker worden en minuten nagenieten van een prachtige droom die nog dagen duurt slagen voor een belangrijk proefwerk terwijl jij bij jouw buurman hebt gegluurd In een drukke stad ineens…

Onze liefde was zo echt en puur zo helder en zuiver als kristal onaantastbaar en mooi als de natuur en zo oneindig als het heelal Onze gevoelens dieper dan de oceaan kwamen plots verlamd bovendrijven vervolgens ieder onze eigen weg te gaan maar wel altijd goede vrienden blijven? Zullen we dat doolhof met rust laten wat dat gaat toch nooit…

Als liefde een hoge berg is dan sta ik eeuwig aan de voet en als liefde een spel is wil ik niet weten hoe ik het spelen moet Als liefde een oceaan is zal ik nooit verdrinken en als liefde Titanic heet zal hij wederom zinken Als liefde een muziekstuk is kan ik er geen noot van lezen en als liefde levensgevaarlijk is heb ik gelukkig…

Wil jij mij gewoon met rust laten alleen met mijn stille verdriet straks ga ik jou nog haten en dat willen wij allebei niet Ik wil verder met mijn leven pik jij het jouwe gewoon op niet eens lang bij elkaar gebleven maar keihard stootte ik mijn kop Je zit voor altijd op dat ene plekje diep, heel diep in mijn hart heel langzaam wordt…

Laten we dansen in de regen zoenen in het licht van sneeuw neem me mee in jouw zegen voor het feest van de eeuw Omarm mij in de stralende zon til me op een wolk van geluk drink met mij uit de liefdesbron streel de bloem die ik voor je pluk Hou me vast in de koude nacht spartel met mij in een passiefontein ik heb hier zo lang op gewacht…

Waarom doet het licht zo raar het licht dat woont in mijn ogen alsof ik alleen nog maar staar en geen tranen meer kan drogen Duisternis voelt plots geborgen veilig in een diep donker bestaan maar straks is er weer een morgen en gaat helaas het licht weer aan Waarom doet dat licht pijn dat licht wat om mij heen dwaalt alsof ik altijd gelukkig…

Niemand die haar tranen ziet alsof ze onder water huilt stil onzichtbaar verdriet wat nog steeds in haar schuilt Ze wil worden verlost van een leven vol met pijn van de moeite die het kost om zichzelf te zijn Ze heeft niets meer te willen dit leven is een ware straf ze kijkt heel bang naar de pillen die de dokter haar gaf...…

Ik zie de hoop in je ogen je wilt nog zo veel leren maar ze is gevlogen en zal niet terugkeren Moe gestreden mens sla je ogen vredig neer vlieg weg als een wens en je ziet me ooit weer Slaap maar in bij mij het is echt wel goed zo eindelijk ben je vrij dit leven kreeg je cadeau……

Je bent in mijn tempel van passie beland en je geniet zichtbaar als ik je streel heel langzaam kruipt mijn brutale hand jouw huid voelt als vloeibaar fluweel Gewillig kronkel je onder mij door we raken verstrengeld in onze lust onze lichamen dringen allebei voor een zwevende vrije val als je me kust Mijn tempel van passie is door liefde…

Ik wil jou in mijn armen nemen en jou daar zachtjes verdrinken confronterend met extremen van gevoelens die nooit zinken Ik wil jou in de nacht ontvoeren liefhebben tot de maan ons verlaat eerlijke passie op volle toeren alsof de wereld heel even stil staat Ik wil jou koesteren als mens en jou voor altijd stiekem bewaren in mijn hart…

Ik ga op mijn rug liggen in het zachte gras en laat mij meevoeren naar wolkenland dromend over hoe mooi alles ooit was zo heerlijk rustig…niets aan de hand Reusachtige eilanden van pluizig schuim hangen roerloos in een zacht blauw toneel helder wit vermengd met een grijze pluim zo overdonderend mooi…en zo veel Donzige dekens in een bewegingloze…

Ik koester jouw hart in mijn ziel lees al jouw gedachten onderweg jij bent alles waarvoor ik viel jij begrijpt mij als ik niets zeg Ik zal jou voor eeuwig adoreren alles wat jij bent voel ik in mij het allerkleinste weet jij te waarderen dit gevoel gaat nooit meer voorbij Ik draag jou voor altijd op handen hoe zwaar het leven soms ook is…

Als een diepblauwe wilde rivier nemen mijn gedachten de vrije loop heel even waren ze net nog hier maar nu drijven ze slechts op hoop Overspoeld door enorme verwarring meegesleurd door onverwachte vloed verlamd door innerlijke verstarring verlangend naar een beetje overmoed Gaat deze vlucht over tot verdrinken of dwingt het positieve tot…

Zou jij mij willen vangen als de avond straks valt intens naar mij verlangen als de maan sterren uitstalt Zou jij mij dan gijzelen met het mes der liefde op mijn keel elk uur passioneel verbrijzelen tot ik je niet meer streel Laat je me dan weer ontsnappen in het land van onderhuidse pijn waar angst en hoop elkaar overlappen daar…waar…

Ze is de wedstrijd jaren geleden begonnen in haar liefdestenue stapte ze het veld op ze had nog nooit iets in haar leven gewonnen elke relatie had iets van een vrije schop Meerdere malen kreeg ze de bal aangespeeld als een onwennig meisje speelde ze hem snel af die ene keer had het echt niet veel gescheeld maar het was de familie die buitenspel…

Ze staart dromerig en kleurloos uit het raam kille tocht druppelt door een kleine kier met haar ogen gesloten leest ze zijn naam hij houdt haar vast maar hij is niet hier Ze kijkt verliefder dan ooit in zijn ogen luistert nog aandachtig naar zijn verhalen maar ook nu zijn ze weer keihard gelogen en mag ze weer in haar tranen verdwalen…

Mijn grote huis is kil en leeg jouw stem druipt nog langs de muren ineens was het stil en je zweeg jouw leven mocht niet langer duren Mijn grote huis heeft liefde verstoten jouw geur hangt nog aan de bank mijn hart heeft zich afgesloten geen tranen meer als ik jank Mijn grote huis is naakt zonder jou ik word met stil verdriet beloond ooit…

Ze duwt getergd haar koffer dicht hij zit verslagen op de rand van hun bed zijn nerveuze blik op de grond gericht vernederd en aan de kant gezet De stilte is ondraaglijk hard ze kijkt op de klok en dan, vertrekt ze, gekleed in het zwart daar hield hij namelijk niet van Vlak voordat ze de deur dicht doet rent hij de trap af en roept haar…