6 resultaten.
De twijfelaar
gedicht
2.1 met 187 stemmen
46.565 Laat mij één keer in water met mosgladde keien
waterwindsels om mijn middel
Van een zwarte stoel van Thonet, het touw
door keukenlicht, mijn spijt die kokt
Klassiek in bad, met lemmet aan de pols, dressed to
kill, mijn dood stinkt niet
Alsjeblieft geen trein, zo mannelijk, niet klein genoeg
Ik zou drie keer willen doden
Een kind, een volwassene…
Lege verzameling
gedicht
2.1 met 142 stemmen
24.057 Mijn verzameling leeg houden lukt alleen door
te verzamelen, natuurlijk werk ik aan de verzameling
van alle verzamelingen, dat is wat ze tegen me zeggen
alsof ik niet weet wat leegte is, ik drink graag absolutie
hou toch op
Niemand wil mij met nul ruilen, maar ik houd me aan
de regels, mag ik nu eens verdrinken wanneer ik dat wil?
Ik wil vallen…
Ballade van de alfahulp 3
gedicht
3.0 met 3 stemmen
1.953 Een met wanen ver in West, een schooljuffrouw op hoge
poten in de Clauskindereweg, maak met haar niet die grap
een stewardess aan de Sloterplas met twee jongen nog
een haperend hoofd, een toetje als je het ons vraagt.
In de eerste keuken van die dag schuur ik het gele vet
van de tegels, wat geheid het hele zomerrantsoen van twee
uur kost, maar…
Manieren van Dobbelen
gedicht
2.5 met 2 stemmen
1.857 We zijn bij elkaar gedobbeld en zijn donkere handen
zijn mij onbekend, die kleine botjes als takjes
onderhuids ruiken naar tabak en dure poeder
hoeveel kinderen hoeveel vrouwen wonen er in die handpalm
ook je dood.
Zijn lange nagels, die jagen mij vrees aan voor straks
als we
maar eerst die hals uit, die nauwsluitende Sehnsucht.
Wat doen ogen…
Wilde vinex
gedicht
3.7 met 3 stemmen
1.849 Ik ga mijn eigen dood uitkiezen, ik ben een vinexvrouw,
geen buitenmeisje.
Ik loop in mijn vlinderbroekje op het terras, ogen ploppen
overal uit, uit mijn benen, mijn buik en mijn broekje is zo klein
zacht en zo champagne, hier in deze wijk met houten kades
zonder water, waar meisjesbenen tegen de gevel groeien.
Ik ken een zwaluw die veren…
(lente)kriebels
hartenkreet
2.6 met 5 stemmen
966 Langzaam ontpopt het droge bruine blad zich
tot een helder groen gekleurde vorm.
De bomen winnen hun persoonlijkheid terug en
zwieren openhartig met hun armen.
Dieren ontwaken uit hun koude diepe winterslaap en
steken hun vochtige neusjes in de ontdoorbroken blauwe lucht.
Een frisse ochtend wind briest tussen de rietsigaren heen en
maakt een…