Stanley Kunitz, Het portret.
netgedicht
Mijn moeder heeft het mijn vader nooit vergeven
voor het doden van zichzelf,
vooral in zo’n moeilijke tijd
en in een openbaar park,
dat voorjaar
toen ik wachtte om geboren te worden.
Ze vergrendelde zijn naam
in haar diepste kabinet
en zou hem er ook niet meer uitlaten,
maar ik hoorde hem bonzen.
Toen ik van de zolder kwam
met het…