6 resultaten.
                
Het inwendig leven V
poëzie
 4.5 met 2 stemmen  4.712
 4.712 Veel gezworven, veel gelezen,
veel gezien en veel gedacht,
ach, bemind ook en geprezen....
in mijn eigen diepe nacht
enkel kan ik veilig wezen.
Na de gisting, na de woeling
blijft het hart zo zwak en flauw,
angstig zoekt het een bedoeling
in dat al en vindt haar nauw
in zijn eigen bleke voeling.
 
Voor mij is het menigvuldig'
bron van…
Berk
poëzie
 5.0 met 2 stemmen  2.925
 2.925 Die blank en slank van stam en fijn van blâren
 door ieder windje uw zekerheid voelt mindren, 
gij zijt de teerste van de grote kindren,
 die duistere aarde aan 't lokkend licht kon baren.
 
Maar lenig zijt gij en de zware stormen,
 die trotser bomen kracht te machtig vond,
 gij draagt ze buigend en op schraalste grond
 kan uw bescheidenheid…
De knotwilg
poëzie
 4.5 met 2 stemmen  3.220
 3.220 Wie 's levens moker maar getroost laat beuken,
 doch in zich 't beeld bewaart, dat eens hem blonk,
 die voelt wel eindlijk in zijn oude tronk
 een vastheid groeien, die geen lot kan deuken.
 
Al staat hij krom en armelijk ontwricht
 ergens alleen, ver van de blanke vlieten,
 door iedre nieuwe lent gedreven schieten
 lenige twijgjes naar het…
Maannacht.
poëzie
 4.5 met 4 stemmen  6.785
 6.785 Een lichten en een wuiven
 ging door het wakend woud
 in ruisend, schittrend stuiven
 door het bebladerd hout;
 de volle takken hingen
 te zwieren en te zingen
 in zilvren flikkeringen
 op 't feest van wind en maan.
 
De wijde, heldre hemel
 blonk rijk in elk verschiet,
 waar 't fijnere gewemel
 zijn glans een doortocht liet,
 en luistervolle…
Ballade aan de maan
poëzie
 3.0 met 1 stemmen  2.192
 2.192 Wij zijn te zamen maar alleen,
 mijn bleke liefde, en over tijden
 en ruimten gaat mijn mijmring heen
 met u door lege luchten glijden;
 daar kan geen tegenstand ons beiden;
 gij ziet mij van de hemel aan,
 als vroeg gij: waarom al dit lijden?
 ....Zwijg stil, zwijg stil, mevrouw de maan.
 
Ik ben maar liefst met u getweên,
 gij zijt althans…
Praeludium.
poëzie
 5.0 met 2 stemmen  1.250
 1.250 De wisselende lichten van de zon
 met schijn en schaduw over wisseling
 van aardse vorme' en kleuren, ieder ding
 altijd weer anders, altijd weer een bron
 
van nieuw verheugen, dat komt ongeweten
 en weer verdwijnt, verglijdend als het licht:
 maar van de geest is, niet van 't wisselzicht
 het heilig wezen, dat wij schoonheid heten.
 
De…