Alle inzendingen van Theo van de Wetering

Een zerk is een lief mensenschrijn. De tijd graveert daarin soldaten, bot voor bot, alsof ze er nog zijn. Men pleistert in het steen verleden plat: gewit gemis, known unto God.…

Haar hoofd, van ouderdom te vol om er weer kind te kunnen zijn, verviel tot labyrint. Alle dimensies werden in haar wit, getallen cijferden zich weg uit reeksen en elke volzin weigerde te zijn. Haar ogen, eindelijk in staar gebleven, zochten nog lang naar een gestorven vader achter een ontbrekend raam. Toen werd zij interlinie tussen…

Zij luiden elkaars ego uit: met bordkartonnen klokken, en wat ze zeggen, gedempt, is dunner dan rijstpapier, maar geeft de grootste brokken.…

Er waren kinderen tot toen. Er was een vrouw, er was fatsoen tot toen. Er bleek een dood, daarna Er is geen nu Er is geen na…

Wij waren een voorbij aan het herhalen. Het was te mooi om waar te zijn. Blijft de herinnering aan waar je woonde: de achterkant, de huizenrij.…

Jan Arends, Jan Emmens: leven te donker, gedichten te over, de dood opgebiecht het leven gewikt en gewogen. Ga dan maar vallen, het laatste gedicht is het lichtste, het zwaarste, het nekt uit een soort mededogen van overgewicht. Lieve dood , o zo helder, wat ben je toch licht.…

wat mij verontrust is niet dat het regent maar wel dat de regen verzuipt in de putten het water terechtkomt de beek bij de bioscoop onder de grond duikt en niet meer te volgen is enkel weer bovenkomt bij het noordeinde de hofvijver voedt en langzaam verdampt en over de stad kruipt mismaakt wordt wat mij uitermate verontrust is de regen…

Ik schrijf aan jou maar telkens schort er iets aan wat ik zeg: Ik haper zinnen, woorden blijven steken, beelden raken weg. Ik stuur je kattebelletjes, toespraken, preken, maar nergens staat waarom ik van de liefde stapel word. Ik schrijf aan jou tot op het punt van breken. en weet: ik kom muziek tekort.…

Wij waren een voorbij aan het herhalen. Het was te mooi om waar te zijn. Blijft slechts herinering aan waar je woonde: achterkant, huizenrij. Ik voel mijn tranen.…

Zijn lichaam verdwaald: willekeurige ziekte, toevallige dood. Hem te voorschijn gehaald uit een doos vol verleden komt hij met moeite los van de foto: passepartout 1906 hand in hand wandelend met hem die mij nog jaren verborgen moest houden, arend mijn vader Om nog beter het weten te weten, close up zekerheid ga je vergroten laat je…

Ik ben een boomlang bloedmooi meisje dat liefheeft Mijn vriend zo klein als klein kan zijn Hij is onzegbaar mijn Ik kus hem neigend, in mijn buiging hartstocht, geilheid, liefde misschien bestaat onmeetbaarheid…

Herinner je: net in het nekje van de weg wat huizen verderop het werken van het strak rode gemaal gebouwd ten tijde van ooit de depressie, een uitzicht over magere slootjes, griendgronden en ander landelijk spul, te armelijk voor een vrolijke vakantie. Toch gingen wij steevast ieder jaar: mijn vader telkens meer gesloopt tot aan zijn dood…

We waren 16 en 19 in de Gabriël Metsustraat, Schilderswijk, Den Haag, heilig oord. Ouders staken achterdochtig uit voelsprieten van zuivere liefde, maar in die jaren voelden wij alleen, en vrijden rijkelijk. We rookten, wierookten in dat dubbel bovenhuis, draaiden oudjes een loer, want wij waren ware liefde, konden zingen: We…

Je ligt, je slaapt tussen de stilte van je haren: je gezicht mooi, je neus als ooit, je mond als nooit, je lijf als ook, je geur als vrijheid. Ik kijk naar je: hoe weinig woorden zijn er nodig waar geen taal de liefde doet ik zwijg 1 woord Ik kijk 1 Lief 1 Jij.…

Je lag je sliep tussen de stilte van je haren: je gezicht mooi, je neusje als ooit je lijf als ook. ik keek naar je: hoe weinig woorden zijn er nodig als de taal de liefde doet…

Nu pas denk ik aan je, nu een nacht duistere schachten over mijn hoofd heeft geworpen: vluchtig verlangen, boom zonder wortels, onvruchtbare aarde. Nu pas word je zichtbaar. Je bent meer dan variaties op thema: vrouw, vriendin, geliefde en er rimpelen minderen weg uit het leven, terwijl in mijn ogen en rondom de jouwe je jeugd allengs…

hij kwam met de verschoten kleur van schemer aan de deur en droeg de geur van bleke eenzaamheid wij raakten door zijn komst verontrust in hoge mate ik dacht o kon ik bij een vader schuilen hij zou mij als een polder indijken mijn onzekerheid op een boezem uitlaten zodat er weer regen ging vallen liefde mislukken jij dacht o god kon…

Hier ben je dan. Ik zou je tegen elke ondoorgrondelijke drank in willen laten schuilen met waterschade omdat je mooi bent en ik in je ogen of het donker niet anders kan dan weerloos fonkelen met dronken druppels in mijn ogen.…

Het geluid droeg ver vanuit de school. Vooraan de straat klapte het met dubbele spoorslag langs de huizen omhoog wanneer wij juichend uitgingen. Het moet iets van vuurwerk zijn geweest. Ik weet er niet zoveel meer van. En achter ieders rug, over de sportvelden klonk het luid, kaatste de jeugd van aangrenzende scholen anders, protestanter…

De winter draagt wit, oud en koud, een nasleep van een uitgebloeid seizoen dat donker uitschaatst over witte vaarten. Wellicht is er gezaaid intussen, - want tussen jaargetijden trekt geen god een streep - en wordt er al verwacht: een warmer kind, een moederbuik, zoals vanouds. Seizoenen wisselen van mens en gaan een inruil aan zodat…

Over onze liefde, wind en water: Heb je het dralen gezien dat de kust nadert: zal ik eb zal ik vloed? en de maan en de stand van de aarde die bepalen het aangaan het afgaan het over en weer Heb je gehoord het dilemma zal ik, zegt het, moet ik dan altijd het turkoois dat zweemt naar groen en aarzelt tussen blauw. Heb je om je hoofd…

De binnenplaats weer leeg vrienden en helpers uit de straat waar het zo-even nog hangt, het zo-even van toen een rokend monster zijn tanden zette in een uitgekomen droom toen tekenen van bloed en zweet het plaveisel kleurden toen de zigeunerkinderen met het blauwe wierook gewijden werden (snoep gekregen) toen de jassen voor het…

Het juiste midden is: in één kaarsrechte lijn van hier naar daar en terug geloofloos over stromend water lopen. zo mogelijk als brug, zo denkbaar als rivier.…

Twijfel langs de hemel, een zweem van vreugdevuur, gestookt op de weidegronden in de verte. Moeizaam hangt de nevel en ademt traag een kleur. De nacht ligt in de welving van een lichtblauw rookgordijn, Er klimt of hangt een maan in stilte, er smeult. O schoonheid van het land rondom het dorp dat heet Bikafalva.…

Ik, die ben in bomen uitgebroken tot groei, tot takken om te strelen, Ik die stukgelopen ben op hars en schors en het kussen van rasp Ik die van je houd tot aan de faliekant van jouw huid Ik wil staan als een gevlochten rondom aan de tuin die je bent…

Misschien zijn handen een vanzelf penetreren van liefde. Misschien ook vouwen handen zich gebaren: schelpen, artisjokken, en zeggen zij: liefste, lig in mijn holte. Wuiven of buigen de vingers zich naar elkaar over? Wordt lichtval een diefstal van schaduw? O handen, o hardheid, o liefde, spreek toch van verlossing tot…

Na twee jaar dood vroeg hij is opa botjes nu ik zei wel ja na twee jaar zal dat wel maar wist het niet of bijna niet aar- zelde alsof alsof ik beter kijk dan jij alsof ik beter weten zou dan jou geopenbaard.…

We searched the beach for shells especially these dark twins bearing random pale eyes of white chalk on their backs. And when we found I asked Dad, will they ever match again, thus wide apart yet so closely connected? They will not fit, he said Just let them be for they have been silenced in death. They are as soon will we, he said…

Toen begrijpen poreus werd geen coma meer nodig was ging zomaar zijn hand de lucht in. Met trage slagen dirigeerde hij zijn eigen einde nader het fermate vóór de rust van een tel eeuwigheid. En zagen zijn ogen de solist in de kamer die al tamelijk lang stond te kijken naar het wit om zijn mond en de kleur van zijn voeten, die bij…

O nacht, word wakker, speel een lage tuba droefenis of erfenis voor het vergeten. O nacht, sta haastig op, gedenk allen die hier stonden: Jacques, Edith en Aretha o.a. O nacht, blaas een klacht langs de straten van Parijs een requiem in een donker, laag register: hoe het paleis puin wordt wanneer teneinde loopt dynastie Brel, vorstin…