Reformatus Templom af en toe

De binnenplaats weer leeg
vrienden en helpers uit
de straat waar het zo-even
nog hangt, het zo-even van

toen een rokend monster
zijn tanden zette in
een uitgekomen droom

toen tekenen van bloed en zweet
het plaveisel kleurden

toen de zigeunerkinderen
met het blauwe wierook
gewijden werden
(snoep gekregen)

toen de jassen voor het grijpen
aan de hekken hingen
en niemand erom maalde

toen iemand en nog iemand en een touw
stuk zaten aan het sleuren van een zwaarte

toen er nog 1 2 3 geschreeuwd werd
en door de lucht gevlogen

toen in een hooggeprezen ouderdom
mannen en vrouwen mufheid
naar de schuren droegen

toen dozen te groot waren
of te klein of van karton

toen iemand szokolom zei
en een ander zei verdomme

toen de zon en toen de bloemen in de zon
en toen het bier en de versnapering
kwamen

toen iemand iets niet
nu meenam maar later


toen het gewicht van werkers en
het gewicht van toeschouwers
uit balans raakten en men zich
meer en meer richtte naar oude mores

en toen daarna
de kleine diaspora
begon.

Református Templom
Ligt er weer stil bij
Plaats wisselt zich met tijd
En ook de straat is uitgestorven
Als een verdwenen uur.

Niets blijft zoals het blijft.

Zie ook: https://tjootje.auteursblog.nl

Schrijver: Theo van de Wetering, 22 september 2004

tjootje26gmail.com

Biografie van deze schrijver

reizen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 4 stemmen 894