Alle inzendingen van Tim

Waggelend door verlaten straten Wiebelend door holle duisternis Stom dronken onderweg naar nergens Dansend uit mijn evenwicht De muren die de leegte vertellen Zwak lantarenlicht op mijn gelaat Schoonheid en stilte met eenzaamheid Geen levende ziel te bekennen Steeds verder waggelend wandelend Verdwijnt gevoel voor ruimte en tijd Met hoofdpijn…

In elke traan verlies ik wat liefde, die niet mocht bestaan. Nu verdampen mijn wangen de hoop op geluk. Mijn geloof is gevangen, m'n verlangen is stuk. Met elke druppel die viel ontnamen mijn ogen me het licht naar mijn ziel.…

Ik zakte door het ijs, want het brak, Het ijs was altijd al dun geweest. Een visie was het waar het me aan ontbrak; Dat dit gebeuren zou had ik altijd al gevreesd. Ik zag een hand terwijl ik verdronk, Maar pakte hem niet, ik was te slap. Tot Hij me weer het leven schonk En me eruit trok, met een boodschap. Een boodschap om een visie te bouwen…

Na jarenlang zoeken heb ik eindelijk gevonden heb ik me van de tijd ontbonden ontmaskerde ik al mijn zonden en heb me zo voor eeuwig aan de kosmos verbonden.…

Met een spons wiste je mijn horizon en tekende een nieuwe, met een kwast. Zo was het, dat het mooie voor mij begon en ik, elke dag weer, keer op keer werd verrast.…

Je blijft steeds maar lachen ook al heb je verdriet Het is als het zonlicht terwijl niemand het ziet Je zal blijven lachen ook als het echt niet meer gaat Durf dan te blijven dromen totdat het voor jou weer bestaat…

Zoals het groene water en het golvenwit delft de peinzer het onderspit. De denker bezeilt de witte koppen, is door de hevige wind niet te stoppen. Waar de grijzige hemel zich verbreidt, versterkt zich het harteleed. Voor hen die zeilen en verdrinken, zal de eeuwige levensbron weerklinken.…

Kijken naar de wereld, door de ogen van een individu met een stil geweten, daar ligt de kern van ons wezen, het één zijn in de reinste vorm.…

Verbondenheid met het ongewisse, de ‘Vergangenheit’ in haar meest romantische vorm. Voltrokken, maar maakbaar door degenen die achterblijven. Een trots voor de volgende generatie. Het vereenzelvigen met vergane zielen.…

In het midden van de drukte waar niets gebeurt zoals ik het verwacht kijk ik op naar de sterren, waar een rust me overvalt. De bomen lichten op, de bladeren glimmen. Mijn adem is diep en lang. Ik voel mijn ogen knijpen om alles te ervaren wat ik waarneem. De wereld als geheel, waar triviale problemen lijken te verdwijnen. Een kort ogenblik…

Het moment waarop woorden tekort schieten, de blik op je gezicht nietszeggend is, het geluid wegvalt in de hysterie en de wereld knipoogt. Het moment waarop je omkeert om te zien wat je verwacht, te voelen waarnaar je verlangt en de teleurstelling nabij is. Het moment waarop je denkt dat alles voorbij is, het schip de haven heeft verlaten…

De tijd heelt alle wonden, zei men toen wij het rouwbericht verzonden maar niemand had begrepen dat ik hem nog wat te zeggen had hem nog zo graag bedanken wilde voor al zijn Liefde en zijn zorg ik hield van hem, mijn borg, mijn Vader hij komt mij elke dag nog nader!…

De lade trek ik bezorgd open, daar ligt die ene brief. Nieuwsgierigheid is erbij in geslopen, een opening voor mijn grief. Mijn opa was een geweldig man, als wees de wereld door. Altijd was hij voorbereid, had hij een plan, liefde voor zijn familie ging altijd voor. Met tranen in mijn ogen lees ik de zinnen, bijna vier jaar na zijn dood…

Met zweet in zijn handen en op zijn gezicht, komt na gespannen dagen een ontstellend bericht. De oorlog der oorlogen is begonnen, deze haat en woede is door de mens verzonnen. Al schietend baant hij zich een weg, een reis van lijden en pijn, rennend naar de volgende heg. Zweet sijpelt van zijn besmeurde rug, hij zal moeten vechten, er is…

't Is zondagmorgen ik wil vroeg naar't bos maar plots'ling breekt het klokgebeier los en plichtsgetrouw gaat iedereen ter kerke terwijl ik God dank op het zachte mos.…

Lantaarnpaal, een lichtbaken, gemaakt van glas en staal. Zij richt haar stralen op de hoek van iedere straat. Waar wordt gezwegen, gehuild en gepraat. Nee, zonder lantaarnpaal is alles maar donker en kaal. Met haar prachtig gebogen nek als een zwaan, weet zij in weer of wind glorieus te blijven staan. Een netwerk van licht en kunstmatige zonneschijn…

Eenmaal de Dood in de ogen gekeken, de spanning gesmoord, gezwicht en bezweken. Het werkelijke genieten en ervaren van geluk, een nieuwe pagina in een nieuw hoofdstuk.…

In lange rij achter je kist geen mens die drie dagen geleden wist dat hij vandaag hier lopen zou zò diep bedroefd "t is koud en kort de plechtigheid dan denk ik met verbittering van nu af aan ben jij, Herinnering…

Ik kijk omlaag naar het lege vel papier. Een pen in mijn hand. Ik kan niets schrijven in de eenzaamheid hier. Toch zijn we verwant.…

Zo ver weg, maar toch zo dichtbij. De afwezigheid van de emotie, het gevoel van een kerend tij. De trillende grond onder mijn voeten, de breuk in de hemel boven mijn hoofd. Het donker nadert, mijn omgeving door iedereen gekloofd. Door de dichte mist is niets meer zichtbaar, daarbij verdwijnt mijn tast. Door het gebrek aan jou, zie ik nu het heldere…

Leegte vult mijn hoofd, des te leger, des te voller, hetgeen mijn gevoelens verdoofd. Ze loopt langs mijn zijde, elegant, maar direct ten strijde. Bij wie zou zij horen? Die leegte, die mijn rust doet verstoren. Mijn gedachte aan haar, zij die langs me loopt. Vult mijn leegte beetje bij beetje, de plaatjes die mijn hersenen ophoopt. Hoe…

Haar handen met een ziltige glans, dansend over de rugzijde als een sensuele dans. Immer ongeoorloofd en onzeker, als de regen op mijn dakzijde, als warm water in een gekoelde beker. Nog even en ze straalt het uit, het volledige, het totale, de liefde en het begeren tot de laatste stuit. Het raken van de getuite lippen, de lijnen, de stippen…

De dag dat ik mezelf iets blijf afvragen. De dag van onzekerheid. De dag van trouw. De dag van ziekte. De dag van oneindige tijd. De dag van genegenheid. De dag van levenslust. De dag van oorlog. De dag van soevereiniteit. De dag van onrust. De dag van liefde. De dag der dagen.…

Haar frisse blik, haar heldere ogen. kolkend als water vult ze de leegte met mededogen. Mijn gevoel komt terug, laat me blozen. Over haar droom ik dan, op een bed rode rozen. Ze is bij me in de kille winternacht. Haar huid zo soepel, warm, glad en zacht. Ik streel haar over haar been, dat overheerlijke been. Ze is zo lieflijk, zo sereen. Bij…

Een maagdelijk deken van wit, de kerstsfeer die in ons allen zit. Een tijd van verlichtte nacht De poedersneeuw die alle voetstappen verzacht De winterziel helder wit en koud, de verlichte kerk met warm rood en goud. Grootse maaltijden met vele dranken en spijzen, Kerst laat al ons goede herrijzen. De warme Kerst in ons aldaar, onder…

Ik liep door de donkere straten, toen ik doorhad dat er iemand achter me liep. Ik had de voetstappen wel in de gaten, die subtiel dreunden,dof, maar diep. Het alleen zijn is niet meer, samen ben ik nu met die andere ziel. Wel erg eng is het deze keer, waarop ik me omdraai en kniel. Een schim komt uit het duister, een hand rust op mijn…

Speelse krullen die heen en weer wapperen in de wind Met mijn handen erdoorheen Glanzende ogen die passen bij een stralende lach Ogen vol liefde en vertrouwen met soms een ondeugende of sexy blik Mooie, volle, zachte lippen fluisteren de liefste woordjes geven de langste zoen, die je adem wegneemt en je buik vult met vlinders Een sprekend…

Mijn liefde zal je niet bedriegen, slechts een slaaf van je maken. Ik geef je de vleugels om weg te vliegen, maar zal je vrijheid verzaken. Deze ontworpen liefde laat je lachen met mij, maar zal je laten huilen. Je hart zal de schoonheid voelen van een zomerse wei, toch stort ik je in kuilen. Voorbestemd zal het zijn door onze maker, maar verdriet…

Een golf van armen overspoelt de straten, allen synchroon. Een enge, nare periode in de geschiedenis, in de plaats waar ik woon. Strenge regels en nieuwe wetten. Het slechtste in de mens is door komen zetten. De tijd is gekomen om te gaan. Zo snel mogelijk… hier vandaan.…

Vertrapt, verstoten… In het hart geschoten. Weg moesten wij van deze plek, weg van huis… Nergens anders vonden wij een thuis. Een lange reis vol verlies en pijn… Waarom zouden ze zo boos op ons zijn? Ramen ingegooid en huizen vernield… Ik weet niet wat die bruinhemden bezield. Oproer en geweld… Is de partij alles wat nog telt? Afschuw…