Hartenkreten

hartenkreet (nr. 32.807):

De Schim

Ik liep door de donkere straten,
toen ik doorhad dat er iemand achter me liep.

Ik had de voetstappen wel in de gaten,
die subtiel dreunden,dof, maar diep.

Het alleen zijn is niet meer,
samen ben ik nu met die andere ziel.

Wel erg eng is het deze keer,
waarop ik me omdraai en kniel.

Een schim komt uit het duister,
een hand rust op mijn hoofd.

Toen het slissende gefluister,
het licht ging uit, ik was verdoofd.