Alle inzendingen van Tom

Roddels en geruchten? Verboden en/of afgedreven vruchten? Alles, ik zeg het nog 's alles wat men zegt is afval, zinkend nog, verdwijnend in het kielzog van een kwijnend leven: en steeds opnieuw verlengd gegeven, nooit genoeg verstopt en makk'lijk weer te vinden; nimmer weg te snijden, ook niet af te binden. Nooit ver genoeg geschopt…

Angst Soms ben ik bang dat het water me aan de lippen, dat kansen niet verzilverd, dat dwarsliggen me overrompelt. Anderzijds is er een uitzicht, om uit te kijken, Een boom vertelt, het water fluistert.…

Leg de ketting klaar en hark mij tegen draad van kokkelgeur, het ganzenei moet stuk voor stuk gezwellen. Toe maar, bakkelei wat bokbederft, jij stropop volle maan. Je lazerij nu pruimsteen en dan vellen speelt geen rol, maar hou van mij. Knip mijn oren, snij die staart. Dat kindschap zweet in appeltaart vol hoedendoos en razernij? En dat octaven…

Het is tijd voor open spel, mijn liefste. De kaarten op de tafel. Ik heb er twee: mijzelf en wat ik schrijf. Ze zijn van weinig waarde, om niet te zeggen van geen tel. De hand van jou is rijker: je lijf is nog het minste, al is het lang niet mis. Maar ook illusies heb je nog, en hoop. Jij hebt alles wat er is. Toch ben ik soms al op…

Op zoek naar een gebeurtenis genoeg voor dit gedicht kwam ik een koolmees tegen Ik bukte en bekeek hem van dichtbij wat nader en zag dat hij ging sterven Zijn oog liet mij dat weten Hij beefde in zijn veertjes en kon niet meer bewegen Iets in hem was fel bezig de overhand te nemen Ik heb hem daar gelaten boven de koude steen ---------…

Weet ik veel hoe poëzie eruit moet zien. Niet dat statische, dat uniforme. Daar hou ik niet zo van. Dezelfde toon herhaald tot in den treure, en dat dan 'vormvastheid' noemen, of 'een eigen stem', dat soort gelul. Nee daar hou ik niet zo van. Geef mij dan maar het favoriete snoepgoed uit mijn jeugd. De toverbal. Je zuigt en zuigt maar…

Hoe plezierig is het niet om iets in het vooruitzicht te hebben, een veldje met pas begonnen bloemen, of een berg die naar behoren de lucht in steekt. Het is alsof de wereld met zulke gunstbewijzen aan het tijdelijke zich verontschuldigt voor het wrede dat haar eigen is. Want meestal zien we weinig, is het donker, nacht. Er is zeker durf, en…

Twee schelpen wordt er wel gezegd die ooit aaneen ooit vanelkaar maar nu ten slotte. Of zou het eigenste, het duplicaat, nu juist geen ring, geen nest of huis, geen woning zijn, alleen verveelde spiegeling. Wat heel niet past maar toch gelijkt, aantrekt, vervoert is waard om goed bezegeld, bestreden en bemind, in eindeloze aandacht beslist…

De vogelnesten die hij gretig binnenhaalde, dertig op voorraad in een hoek van het atelier, uit hun natuur heeft hij ze omgeschapen tot stilleven en tegen zwarte achtergrond lichtend vertoond, zoals ook aardappel, pompoen of peer. Studies in gebruik van kleur, schreef hij z'n broer: begin met slaafs natuur te volgen, eindig dan met uit palet…

Gefietst naar Holysloot, om in de wei het kussentje te zien vol bloemen, dat Joke geborduurd heeft. Wilde eindelijk wel eens weten waar we de hele winter op hadden gezeten. Het klopte aardig, alleen nooit zoveel verschillende bijeen. Dat is nu juist de kunst ervan. ------------------------------------ uit: 'Gedichten 1969-1986', 1988.…

Er wordt gebeld en ik doe open. Op de stoep staat een krachtige mijnheer. 'Hallo hier ben ik weer. De man met de hamer. Rechtstreeks van de Kop van Jut hierheen gekomen voor het slopen van uw woonst.' Hij stapt keurend rond zich kijkend binnen. 'Neen maar, voor zover ik mij herinner woont u hier toch wel het schoonst.' Dan, een hamertje…

Nam niet de Grote Houdini in de ene hand zijn hoge hoed, en in de andere een olifant die hij met een eenvoudig gebaar voorgoed in zijn hoofddeksel kon doen verdwijnen? Wat een onrecht. Mijn hoofd is bloot, en jij, niet eens zo groot en zonder slurf (nou ja), toonbeeld van schoonheid, na zoveel jaar durf jij nog steeds genadeloos aan mij…

Het is weer helemaal genieten. Zo zou het altijd moeten zijn: licht en vredig dus, alsof alles ineens voor altijd en nooit weer is. Geen lengte van dagen, geen gevoel van weg te moeten en te huilen. Nooit gaat meer iets voorbij. ------------------------------- Uit: 'Klein Diorama', 1974.…

Liefde, ik ben bang De kracht om de sterkste wezens op aarde te breken in duizend stukken. 'T zal hem toch elke keer weer lukken. Vroeg of laat, sta maar paraat want ik geloof in lot. Ik weet het, dit klinkt allemaal heel bot maar het zijn woorden recht uit mijn hart. hard? of zot? Liefde, ik ben bang Is dit wel oké? Want ik zie miljoenen…

Er is niets voor te stellen mooier dan een vrouw die in het strijkend avondlicht een tuin inloopt, het waait, het blad van de kastanje gaat tekeer, ze zoekt naar bloemen, snoeiend, alles als weleer. Daar bukt ze, rustig buiten elke tijd, verbonden met haar wereld, ook de mijne. Ik zie het aan in dit moment en wens dat ondanks ons verstrijken…

Weet ik veel hoe poëzie eruit moet zien. Niet dat statische, dat uniforme. Daar hou ik niet zo van. Dezelfde toon herhaald tot in den treure, en dat dan 'vormvastheid' noemen, of 'een eigen stem' dat soort gelul. Nee, daar hou ik niet zo van. Geef mij dan maar het favoriete snoepgoed uit mijn jeugd. De toverbal. Je zuigt en zuigt…

Daarnet, twee uur in de nacht alweer, floepte de TV aan en daar stond ik, in Madison Square Garden, tien jaar jonger en goochelend als geeneen. Door een onzichtbare massa opgezweept, cirkelzaagde ik mijn assistente rats in twee, de wekker die ik stuksloeg werd niet heel en de konijnen vluchtten naar de concurrentie. Het werd ze allemaal teveel…

Vlinder ziet een speld staan vindt hem mooi want streng niet doelloos doch standvastig. Zij wil hem aan zich binden dit eenzaam puntig wezen en zegt me zoete aandrang 'doe ik mijn vleugels dicht bekijk mij dan van voren ben ik een speld op poten.' Bang om zich te bezeren aan zoiets kleurig breekbaars met ogen fijn dooraderd volhardt de…

Ik ben Charlottes papegaai en zit hier in gouache gekooid voor iedereen die mij al jaren kent van de fietsenmakerij achter haar atelier. Ik heb een naam, die doet er nu niet toe, ik buig mij voor mijn kooi en denk aan wat ik heb gehoord, de pech van lekke band of remdefect, wat mensen overkomt. Mijn baas doet 's nachts de doek om mij wat…

Soms zie ik de Bosweg voor me, vijvers bruine bladeren, als 's avonds in de boom voor huis houtduiven zitten en met veel geraas verspringen door het groen. Verband bestaat er niet. Toch loop ik dan als toen naar donker water toe. het ruikt. Op de bodem aan de kant weerspiegelt tak en blad. Wat dreef ligt onder, hangt erboven. Dekt wat geweest…

De laatste zwarte zon voor de aarde stopt met draaien Was dit de bedoeling? Of heeft iemand ons bedrogen? Een tikkende bom, een glimlachend masker. Wat als God toch bestaat? Traag verlies ik m'n grip op alles deze keer voorgoed…

Het is een magere troost dat alles moet verdwijnen en ik je hoe dan ook op een keer toch zou moeten missen, bij voorbeeld door de dood. Ik hou van je, al kunnen we waarschijnlijk niet meer worden wat we vroeger waren of dachten te zijn. Geen verhalen over afkeer, over waanzin of grote trouw: ik verlang naar toen terwijl ik ouder word…

Rood licht ... Plankgas, ogen dicht eind in zicht ... kreunend metaal, brekend glas ... ... wou dat ik het slachtoffer was…

Hoewel er geen bewijzen zijn. Misschien als ik slaap, maar bij het minste geluid verdwijnen zijn geschubde pootjes langs mijn oren en mijn ogen, ze worden als het ware in een schild gezogen. Zijn magere kop raspt soms over mijn tong, en praat maar zo vertraagd dat men het nauwelijks verstaat: hij noemt mijn klieren liefde en ik hou van hem…

Het komt in zeven kleuren zodra je voor me staat De lof zwelt niet loopt langs mijn benen in de plaats Waar is het vocabulaire als ik ze gebruiken kan? Voor het woord Energie te hoopvol en sterk kom ik tekort Jij hebt de klinker die ik wil Die ik nodig heb maar dat mag niet gezegd Jij smijt blikken bitter als mirre Wat moet dat…

We zitten samen op het strand De zon is bijna onder Alles om ons heen lijkt wel een wonder Een klein kindje speelt met een opblaasband De bal in het water staat in brand Jij bent degene die ik bewonder Ik wil niet meer zonder We zitten hand in hand De auto heeft pech. Daarom blijven we staan Het is nacht, we moeten weg Hetgeen dat…

Het zit daar maar in zijn kooitje Zielig en alleen Het vliegt wat heen en weer tussen de voederbak en het bovenste stokje Het snakt naar vrijheid, Het wil iets nieuws beleven, Iets nieuws ervaren Je maakt het kooitje open Het is vrij en ervaart iets nieuws Ware liefde.…

Toe, vil mijn schaam dat wit konijn, span dat vel en roer de trom. Maak wat koel was kokend en kanonsloop wat was krom. Vel mijn boom de achterdocht en zaag de takken trommelstok van liefde. Drum je namen in mijn bas en maak mij jouw gekliefde. Hou me hou me hou me vast, en kerf uit mij jouw boot. Sla je peddels ritme op mij plat, en…

Het leven is een mooie taal Alleen spreek ik haar nog zo slecht…

Kijk daar gaat ze! Ze vliegt naar haar horizon toe Wacht je op mij als je daar bent...? Roep ik haar nog vluchtig toe Maar ze hoort me niet meer... Mijn schat, het ga je goed Waar je ook gaat En weet: ooit komt weer Onze Tijd Onze Eeuwigheid Vroeg of laat…