Zilveren draad
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 
1.764
1.764Een glimlach die haar "ik" verstopt
en zo zichzelve heeft ontpopt
tot méér dan een bekleedster
van water, groen en kikkerdril
van wegen, molens, stranden stil
waar wieken kunnen draaien
de oogst komt na het zaaien.
Haar hoed ontneemt ons 't volle zicht
de schaduw valt, ontneemt het licht
ook in haar eigen leven.
Achter het masker van…
Bezig met laden