Alle inzendingen van Vos Andrea

In angst en onzekerheid liet je mij achter verdriet en diep gemis, een leegte, niet wetend waarheen... Krachten vloeien weg leven ontglipt mij in schuldgevoel dichtbij, een leegte, niet wetend waarheen... Niets meer willen alles laten 'zijn' onomkeerbaar lot, een leegte, niet wetend waarheen... In die stilte hoor ik jouw stem…

Ik zit met jou in een magische rit waar alles vanzelfsprekend mag zijn alles van mij, houd van alles van jou je bent mijn afleiding in ritme en blues wereldse stemmingen hebben een lager pit. Jij weet mijn diepste snaren te raken als doordrongen sluierloze ziel alles van mij, houd van alles van jou gevoelige klanken komen naar boven speels…

Iedere nieuwe dag wilde ik het beste uit mezelf geven ik liet dikwijls mijn hart breken om zoete liefde te proeven ik viel, keek naar de pijn, maar stond weer op en bleef overeind. Een moment in tijd meer zijn dan ik dacht te zijn vluchten in mijn dromen waar ik alle antwoorden wist een moment in tijd het lot aanvechten in dat moment…

Ik wou dat ik vleugels had zoals vannacht in mijn droom waar ik achter vlinders vloog over uitgestrekte weilanden zoete honing van boven als dwalende regendruppels benevelen mij in liefde dansend onder een regenboog tot de zon mijn ogen opende. Ik wou dat ik jou was...…

Geef mij een rede om nog te praten, geef mij een rede om te begrijpen, geef mij een rede om nog te bestaan... In deze harde wereld van zinloos geweld, misbruik, manipulatie en verderf. Vertel mij jouw gedachten, zuiver mijn denken, we praten al zo lang, misschien in stilte zullen zorgen verdwijnen misschien in stilte zal vrede heersen…

Mezelf tegen het hoofd slaan ik kan niet meer mee in deze vluchtige tijd van leven. Gisteren ongedwongen zalig gevoel, morgen tranen in gemis. Niets gebeurt zonder rede waar het bestaan geen grenzen meer heeft. Verdwalen in gesproken woorden van samen, alleen, stil en breekbaar in mezelf. Hunkeren naar vervlogen tijden, waar alles veel simpeler…

Onwetend denkend mens gevangen in zichzelf vasthoudend aan verleden immens pijnlichaam geen vooruitgang neerslachtig verdriet, in geestelijkheid geen bestaan van tijd enkel geschapen door de mens. In het moment is er enkel het NU eigen invullings keuze oproepend vreugde of verdriet niemand bepaalt voor een ander ieder onafhankelijk in…

Op het strand alleen spelend met een windvogel zonder verwachtingen hij stijgt en stijgt ik laat los mijn dromen hoog aan de wolken drijvend zonder bestemming leef ik van dag tot dag genietend van wonderen niet gisteren niet morgen in elk huidig moment dankbaar in herkenning van mijn zorgeloos innerlijk kind.…

In de verte zag ik jou, eindeloos nieuw zicht betrouwbaar verborgen verlangen vredig rustig bijzonder evenwicht. In de verte zag ik jou, plots dichterbij stilzwijgend gebroken rede onvruchtbare oase de luchtspiegeling voorbij..…

Hemels blauwe lucht stilte mag ontwaken vanuit het hart een blij verzucht. Uit de verborgen cocon ingetogen smart vleugels zichtbaar hernieuwde krachtbron. Zonnestralen gloed verwarmt elk wezen een nieuwe start ongekende invloed. De vlinder pracht grootse verandering perfecte spiegel subtiel bedacht. (de vlinder, ons prachtig…

Jij en ik, hebben het pad gevolgd van geloof en hoop met hongerige ogen naar een mooie levensloop. Jij en ik, kunnen een boek schrijven woord per woord in onze ervaringen door niemand gehoord. Jij en ik, altijd de strijd aangaan ook al stort de wereld in met liefhebbend hart zonder tegenzin. Mocht je weggaan, en je sterrenhemel…

Hoe vreemd kan het leven in haar plotse wending zijn, net wanneer ik dacht aan mijn laatste verhaallijn. Een leven zonder vervulling van mijn innerlijke ziel, mijn hunkeren naar éénheid wat mij meermaals tegenviel. Jou al even in mijn bestaan toch bleef de muziek stil, tot nu in mooie akkoorden die samensmelten heel pril. Voorzichtig…

Buiten zo grillig ijzig koud overladen in een wit tapijt, verwarmt door jou mijn hart, ware liefde ik was het kwijt. Lente ontspringt zacht in mij wanneer jij naar mij glimlacht, diepe intense gevoelens ontluiken, ik heb er vele jaren op gewacht. Zomerse vurige ontbrandingen, laten mij zijn in wie ik wil zijn, onze liefde puur laten stromen…

Mijn bladeren verkleuren, ik verlies in kracht, een stormwind raast, in mijn kille donkere nacht. Machteloos kijk ik neer, op ooit mijn glorietijd, thans vol zorgen en zwaar, loslaten, een hele strijd. Nog voedend in mijn gedachten, vanonder de dikke humus wond, schieten fraaie beelden, als paddestoelen uit de grond. De…

In gedachten mijn leven overlopen, door menig dal en bergen heen, vaak niet zoals we allen hopen, geloof in het goede verdween. Stormen vanuit alle windrichtingen, voerde mij radeloos heen en weer, geen zin aan al die verplichtingen, "is dit 't leven ?" of is er meer ? Ik trok mij terug, windstil bezonnen, van alles en iedereen…

Immense zee van emotie, angstvallig in verlangen, door de eeuwige jaren heen, vele kwetsbare ondergangen. Krachtig onzichtbaar schild, zet zich vast om mij heen, teruggetrokken in mezelf, stille roep, heel sereen. Heldere kleurrijke regenboog, weerkaats jij op mij neer, stralende zon in jouw lach, een blij ongedwongen sfeer…

Men heeft alles wat zich wenste, een bestaand gezin met mooi huis, 'n toffe job, geen geldelijk tekort, toch voelt het hart als 'n kluis. Opgesloten in eigen diep verlangen, geen gehoor of antwoord bij de ander, het gejaagde leven, geen tijd meer, je wordt zelf je grootste tegenstander. Zekerheid wat alles heeft overgenomen, angst om…

Mijn weg loopt stil en moeizaam, klimmend tegen 'n hoge vrije muur, afbrekende barmhartige pijnscheuten, heilzaam vecht ik naar bekwaam. Ik volhard in al wat ik ontmoet, ze zeggen, "toon je weelderigheid", maar kan niet zijn, wat ik niet ben, het simpele in mezelf tegemoet. Ieder loopt maar aan mij voorbij, niemand ziet mijn innerlijk…

Bezongen in de mooiste liederen, welke moeilijk tot hun recht komen. Ieder schuift het aan de kant, maar roept het in al z'n dromen. Het geloof erin is voorwaardelijk, eerst zien en voelen vanuit een ander. Om je omver te blazen van je troon, de mond snoeren, fragiele tegenstander. Ooit wist onze ziel, wat ware liefde is, we zijn allemaal…

Tijd, een illusie in ons bestaan, door mensheid nodig bevonden, om gebeurtenissen af te wegen, van een komen en ook een gaan. In dromen, kan de ziel vrij zijn, los van die blokkerende tijd, reizen naar de vele gebieden, verborgen in 't onderbewustzijn. Wensen komen feilloos in beeld, in hoe kleurrijk het leven wel is, tot de grauw, grijze…

Vele mensen zijn er nu mee bezig, gedachten over 't afgelopen jaar, wat het hun allemaal gebracht heeft, voor sommige confronterend zwaar. Een besef het anders te willen, in meer wie je werkelijk wilt zijn, merken dat situatie's en mensen, men zal afstoten tot 'n breuklijn. Opruimen van dingen wat niet past, bij het ware innerlijke gevoel…

(een vervolg op mijn gedicht "Mijn vleugels der wind...") Innerlijk verlangen in hoop, gelegd in de armen der wind, zie ik ondeugende antwoorden, speels dansend zonder afloop. Het suist stil moedig verder, in eigen manifestatie ervan, jij die mij onbewust roept, als nog verborgen aanbidder. Uit jouw denken, mijn woorden, uit mijn '…

Mijn naam in vergankelijkheid gehuld, iets in mij blijft mysterieus onvervuld, wie ben ik, met een eigentijds bestaan, een doordrongen gevoel van teruggaan. Teruggaan, waar mijn ziel ooit begon, uit de mist, naar de eeuwige lichtbron, niemand vertelt mij welke weg te gaan, geen deur die ik werkelijk kan toeslaan. Alles komt en gaat, in snelle…

Kunnen we nog in vrede geloven ? een vraag van vele filosofen. In onze wereld zoveel geweld, meeste oorzaak, macht en geld. Waar is waardige steun voor elkaar ? mens ten onder in 'n crisisjaar. Niets is nog onvoorwaardelijk, stelt zich heel aanhoudelijk. Met Kerstmis oprecht en stil, dan overheerst weer de levenswil. Verdraagzaamheid voor…

Moeizaam dansend in zacht maanlicht, verscholen in een warm hartsgedicht, praat niet, maar luister naar woorden, woorden van innerlijk herkennen. Onverwachts als een diepe wens, in een juist moment van tijdsgrens, stond jij daar heilzaam te schitteren, een éénheid in mijn blind glinsteren. Een aanraking, intens en liefdevol, een waarheid…

Hebben ze stijf haar, willen ze krullen, hebben ze krullen, willen ze stijf haar. Hebben ze een tuin, willen ze 'n flat, hebben ze een flat, willen ze een tuin. Hebben ze een hond, willen ze een poes, hebben ze een poes, willen ze een hond. Hebben ze een job, willen ze werkloos zijn, hebben ze werkloosheid, willen ze een job. Hebben ze de drukte…

Wie ben jij toch maar... ? uit het verre warme Spanje, een lief paard op 't grote dek, jij met lange baard en wit haar. Vele knechten vergezellen jou, ze zijn zo zwart als roet, klimmen roekeloos op daken, trotseren onze decemberkou. Menig kinderharten slaan snel, je brengt lievelingsspeelgoed en hopen smaakvolle lekkernij, weet alles…

Ooit had ik een mooi doel, het kwam op mijn zeldzaam pad, zal ik stoppen of doorgaan ? zonder nadenken, enkel gevoel. Ontsprongen kracht van de zon, in passie, genegenheid zo warm, vele mooie werkelijke dromen, vanuit mijn ziel, de eeuwige bron. Afstand en tijd liet zich bedwingen, donderwolken schoven stil nader, een denken liet alles…

Een passiestorm nam mij mee, op mijn vleugels der wind, niets kon mij tegenhouden, ver over de woelige zee. Ontoereikend, onbegrepen, op mijn vleugels der wind, verloor ik veer na veer, liet het maar aanslepen. Hoop in innerlijk verlangen, op mijn vleugels der wind, fluisterde hij mijn naam, in zijn stille lofzangen. Een herkenning…

Wat ben ik een blij gelukkig mens, daar zijn grondbeginselen van, meegekregen van mijn lieve ouders, groter kon niet zijn, mijn wens. De kracht, om in mezelf te geloven, volhardend blijven in wat ik wil, brengt mij naar eindeloze doelen, zonder echt te moeten uitsloven. De liefde, omarmd in mijn innerlijke, het leven verder door met mijn…