Alle inzendingen van Waldo

Een hand die zich ontvouwt, gespreide vingers, Voor het grijpen ligt het, Die fijne, oogstrelende motoriek. Wat wijzen kan op zich, dat moet verkocht, Zich krommen voor ’t geringste; Het loont zegt liberale politiek. Tot huid op eigen kosten blootgeslagen, Net zolang duurt het applaus; Het buigen is van jongs af aangeleerd. In andere…

Bij uitstek voor het Nederlandse volk Gewoon was het nadien decennia, De nazi's hadden ons ervan beroofd, Lees er de grondwet nog maar eens op na. Nu heeft het virus ons ’t weer afgenomen En komen wij dit keer niet ondergronds, Maar wel massaal voor onze rechten op En nemen wij geen kapje voor de mond. Wij willen handen schudden en omhelzen…

We verdienen beter, Terwijl we heelhuids Maar goed gekleed De straat over kunnen steken. Zelfs opgebroken verslijten We schoeisel Zelden tot aan de voetzool. Toch is het verharden, Het loonwaarts gebaande, De weg die gewrichten Doet ontsteken. Op het kruispunt links Staat het bord rechtsaf En rechtdoor om de hoek Schijnt ommekeer…

Hoevelen gaan er dood per dag? Dat zijn mensen. Maar wij dan, Ben ik niet sterfelijk soms. Hij frequenteerde de sportschool, Maar kan zijn blakende lijf Niet tonen op het terras. Het sluimerende is fataal. Dat is wat telt. Ons bedrijf Is mijn innerlijke zelf. Voor haar was het zeer belangrijk Representatief te zijn, Maar de modezaak…

De zweep der vrijheid geselt onze jeugd, Ontneem hen niet het vlees, zij worden laaiend; Het is verworven door de ouders, minstens zo vrijgevochten willen zij nu zijn. Geen generatiekloof kan dat nog keren, De puberteit gaat postmodern aan hen Voorbij; er heerst het feest, laat ons het vieren En dat zal ook de demonstratie zijn. Die vrijheidskoorts…

Achterlaten, zodat vooruit Gaat het kind, bij de bushalte Op weg naar school, het openbaar Vervoer ontloop ik; dan het werk Dat maar niet wachten kan. Ben er! Droog, het verlossende bericht. Het stiekem toch blijven stilstaan Voelt als schuld aan het voorbijgaan, Want op uitzwaaien rust taboe, Omkijken verklaart schaamte; Het afscheid onzichtbaar…

Proestend op de ophaalbrug Er tussendoor rent een kind. Met elkaar in het voorbijgaan Aan de praat geraakt, een dame Op leeftijd en ook een heer, Weerszij met de fiets aan de hand. Kom terug! De stem gedempt, Moeder draagt een mondmasker. Oma woont nog thuis, maar opa Zit in het verzorgingstehuis. Het kind gehoorzaamt, buiten Adem; zij…

Het kan vandaag al zijn Waarschijnlijk morgen, Niet alle doden zijn Van hetzelfde etmaal Maar in één van de cijfers, Toe- of afnemend, Is hij een getal. En Ik vraag me af, Wil ik weten welk? Er woedt een storm Terwijl ik levend stilsta En als lid van het prestant, Dat afgesloten Eigen koren overstemt, Beluister ik de naklank Van die…

Binnen is het, buiten adem Van de luchtweg die spelonkend De vleermuis in recordtijd aflegt, Nauwelijks nog uit te houden. Nog eenmaal ondersteboven En gierend ontsnapt en ruist het En geheel onkundig rekent het De hele wereld tot zijn grot. Met een onversperbare vlucht Werpt het zijn schaduw, sleurt de nacht, Duikt op in het geringst…

Ach mijn kind, wie zal jou leren Dat jij niet verplicht bent aan de Verkramping van het handbereik. Het opdelende indelen, Een catalogus van vakken Wordt nooit een encyclopedie. Het waagstuk van het verzuimde Weten, de rede die omgeeft En omvat, gaat buiten elk boek En rang. Helaas een ontschoolde Zul je zijn voor de leraar en Zijn…

Ach mijn kind, wat moet er worden Van jouw wereld en de mijne Nu de kloof van generatie Slechts op de markt nog kan bestaan. Lege kramen, leger raken, Luister niet, maar hoor marsmuziek, Het vult de kamer, straks de straten, Sla op de vlucht, maar waar naar toe! Waar is veilige omgeving, Waar de school die weigert dit, Wat ongewenst is…

Ach mijn kind, hoe toch te worden mens, nu kinderen verdrinken, men waarde aan onthelzing hecht! Armen vergroeid en onthand, wild om zich heen wapenende splijt- stof, uitgebreid de borst ontkend. Opdelend het jongste als som het gesplitste splijten, lede- maten bestemd voor een grafiek. De stem van de jeugd in lichaams- delen geschoold…

Met zee in de vleugels Scheren meeuwen opwaarts, Krijsende hellingen Tegen de gletsjer. Het wrikt neerwaarts, Een zeevaarder die opwarmt, Bij elke slag Vleugelt het fjord. De spanwijdte lekt IJzig van stapel, het tast Kruiend het verenkleed Klam aan en scherp. Gebeente raakt splinterend Op drift, verweekt, dringt Met nevelgeknars…

Langs gevensterd gevel enerverend Kruinen vederbomen buiten eigen adem Longen van de straat op zomerdagen bol. Aan de polsslag van het schaduwvegen Hangt met dwarrellicht het loofterras weldadig Samen palmgesteld een takkendoolwoud vol. Vendelbuien kan het flardend velen Luchtig slingeren bewoners aan de ramen Open ruist in vogelvlucht acacia…

Als in het stille ochtendgloren sternen luid hun liefde schreeuwen haar golven zacht het strand bekoren korrels zand haar schelpen strelen.. Als meeuwen dromend op één poot een zwakke bries haar duinen kust staren naar het morgenrood dan is ze moe..en rust.…

Schimmige nevel boven zand dempt het geluid van verheven gangen op het door mens verlaten strand stilt mijn drang naar ongeremd verlangen Op de grens van zee en land glanzende manen als met parels behangen vloeit schuim als grof geweven kant word ik door rijkdom bevangen…

Spranklend zilver, glanzend goud kerstfeest voor mij is liefde en vergiffenis geuren uit het dennenwoud Mijn kerstwens voor het nieuwe jaar... leef intenser dan voorheen je hebt elkander slechts te leen wees daarom zuinig op elkaar.…

De lucht was donker en grauw ik moest de kleine dragen haar lijfje bibberde van kou sneeuw viel in witte vlagen De stad sliep achter de ruiten op dit nachtelijke uur een enkeling waagde zich buiten het vroor, de wind was guur Op het marktplein, een trotse spar vol lichtjes en slingers, hek erom heen zo uit het woud, vast in de war we…

Onstuimig bruisend, soms ook vaag ze waren er ook maar even! De golven op het strand vandaag.. lijken op de liefdes in mijn leven Golven zo groot....weg op het end! ik verlang naar je, met al mijn zinnen I'm your man..take my hand ! ik wil je eindeloos beminnen.. Nee..jij mag er niet, ook even zijn zoals die golven in de zee Al…

Toen keerde ik me om Mijn rug naar je toe. En nog voel ik je ogen In mijn rug boren, Roepende: "Waarom wil je me niet horen!" Ik probeerde weg te komen Keek om. Je stond er nog. Een blik, Een gedachte: We waren niet bij machte Om nog iets te beginnen Nog een smoes te verzinnen Om daar te kunnen zijn Alleen dat gevoel Van die naderende…