Alle inzendingen van Wiebe IJsinga

(Misschien denk ik het maar en besta ik nog wel.) Iemand kucht. “De Heer! Is uw herder. Kom in de kudde en verheug u op het grazig dal.” (Je verheugen - op 24/7 rondhangen, met een helse kramp in je kaken van je eeuwig blije grijns..! O Moeder Morfine, haal mij uit dit bed vandaan, zorg toch dat ik… ah, ja, fiets! Met losse handen,…

Wat een lange peuk. Ik zou hem bijna pakken, dit is toch zonde! Maar kijk, er ligt er nog een. Met dezelfde lippenstift, zorgzaam uitgedrukt. Misschien, misschien wat expres, was zij twee keer eventjes net Audrey Hepburn.…

Aardig, zei je toch? Je moet weten, hoewel, je moet, dat gaat vanzelf. Niet om hemel of hel, ik zei dan ook aardig, niet goed.…

Langzaam schaam ik me dieper dat wij elkaar verdelgden met giftig verwijt. Denkbaar voelt zij dat ook zo en vergeven wij elkaar ons kil ontkennen. Pas dan nemen we afscheid. We zeggen nog iets aardigs maar we luisteren niet echt.…

Oh, zegt een beeld meer dan zeven lettergrepen? Ik kan het in vijf!…