Alle inzendingen van Wil Melker

het loopje van jou zong haar boodschap al luid vooruit snel wisselende woorden droegen vaak in akkoorden hun bestemming al in herkenbaar plezier daar of hier het was een lust jou te ontvangen behangen met zoveel vitaal elan en jouw lach die altijd iets meer vermocht in een warme omarming die ons muzikaal meenam naar geniaal…

waar volmaakt het eeuwig zoeken naar foutjes in schoonheid uitlokt speelt bij jou de lach van zeker weten een eigen spel schuift hemel weer een plaatsje verder is superglans net een verblindend stukje hel dat oplicht waar contrast het paradijsje ziet soms wolkt wat speelse magie aandacht kleurend boven de scenes waar jouw volmaaktheid…

warm golfde het lange al geel gepunte hoge gras onder de vlagen wind die ver aan de horizon beelden deden trillen wij bewogen nog stiller dan de woordloze omgeving waar slechts een vogel schreeuwde om schaduw en wat druppels fris nog zoog hitte aan de grond die na de laatste transfusie water begonnen was aan brakke lagen…

uren kon ik naar je ogen kijken proberen de beelden te begrijpen die jij uit je leven liet zien je lach bleek het podium dat jou altijd getrokken had niet om te laten zien wie jij was maar wilde zijn meer om te geven samen momenten beleven van intens plezier waarvoor jij en wij zitten op de bankjes hier jij nam ons bij de…

nog krult je lach in de hardste bouwstenen van onze fundamenten de veste die al generaties lang met degelijke normen- en waardenspecie de tijd heeft getrotseerd nog is de sleet buiten nauwelijks zichtbaar lijkt wat achterstallig onderhoud maar de echte breuk en scheuren komen diep van binnenuit waar rot en putlucht heersen over…

zacht golfde haar warmte over zijn gevoelige huid het kouwelijke had hij mee nog van thuis waar velen geen echte warmte kenden en eerder voor overleven stemden in die tijd hij keek haar aan zij lachte toen haar flow zijn aura raakte en daar een energetisch contactpunt maakte muziek zong door zijn lijf op een wijs die…

jij had het zelf al heel aardig ingekleurd het format van het abn met de nodige dictie omgeven maar zo hier en daar bleven er warme klanken kleven die zich emotioneel anders lieten verspreken zij gaven de smaak van samen aan een beperkte groep voelden goed om met bekenden in rust te praten de schone taal had niet die omhaal…

je ogen lichten altijd op in combinaties van kleuren als jij stemmingen peilt die de balans van emoties in een kamer bepalen nooit breek je in maar opent met een vrij entree om dan in meegaandheid de diverse bronnen te lokaliseren om hun invloed te bepalen te vaak zijn de settingen al bekend tenzij er nieuwe instroom…

jij hebt soms een gekke lach in je ogen armen en benen molenwieken een fleurig pandemonium dat uitnodigt tot heerlijke deelname een aanleiding is niet te achterhalen het hyper zijn bij jou is nooit van het kwalijke venijn er is geen onderscheid in wie achterblijft en in samen vieren weldadig sluipt rust op kousenvoeten binnen…

ze nam stilte mee uit een zee vol herrie waarbij van iedere golf die oversloeg het volume brak op het onbegrip van zwart basalt ze opende het cordon van donker geloken ogen wierp zand om het laatste argwaan niet te zien sloot handen tot kring danste haar pirouette er grafisch midden in waarbij zij de blikken aannam rondde…

ik zag je gaan een witte vlek tegen het donker zwart wolkendek en keek je aan de bui ontlaadde met alles van zijn gade nog bleef je staan er was geen afstand in depersonalisatie waar dimensies normaal waren vervloeiden wij in een gebeuren de buitenwereld spaakte in eigen wiel meteen vervielen de specialistische zintuigen tot…

er stapten twee benen mijn lengte voorbij niet alleen hun snelheid maar ook de soepele schoonheid onthutste mij nog was haar blik niet van de horizon geweken zij had mij nog nauwelijks bekeken pas toen ik moest dribbelen stribbelde zij tegen zij was godin in het franse land met mij aan de hand haar zwierige gebaren wezen mij…

ik dacht jou te smeulen blies wat haar uit je gezicht dat dromen weerkaatste die speelden in de vlammen van de open haard je gloeide roder langs de randen van de grijze as vlamde op in het speels oranje geel van jeugdig frivool ontwaken waarin wij samen de onrust maakten die langzaam ging bruisen in het rode bloed waar…

ik zie je stralen bij de gedachte een frisse neus te gaan halen daar buiten waar warm en kou zijn eigen kleur kiest die samen de schoonheid van het moment bepalen de basis een huid die verschillend kan reageren op de weerssferen en toch in staat is een behaaglijk gevoel te genereren of aan de bibber gaan om warmte te laten ontstaan…

je stapte onzekere passen liep een vage weg onder een onbekende hemel het voelde als gewoon aan de wandel alleen mensen waren er niet geen lachende gezichten je miste de zwaai en het vriendelijk groeten ook huizen hadden een andere kleur een bankje zou fijn zijn om even te rusten en dan beleefd te vragen waar we nu zijn…

ik zag je hand op het behang ogen die wegdroomden vingers die de tijd nog voelden in de pijn van toen die even krampten toen je weer de stemmen hoorde van het twistgesprek op de overloop waarvan je in de toon alle hoop verloor nooit is het meer goed gekomen de lat was veel te hoog gelegd wat restte bleek het laatste op de…

je lachte om de zachte zoem en trilgeluiden die jij altijd bij je droeg alleen aanwezig luisterde niet altijd voldoende op dus met een stukje muzikaal onthaal van overijverige frequenties kondigde jij je komst verblijf en afscheid aan in een ludieke melodie danste jouw omgeving zijn warmte delend met alle anderen het…

ik dacht dat jij de ordening van liefde in je had in mijn ervaren bleef ik in gênante onkunde naar vrijheid staren speelgoed kwam warmlief bovendrijven maar kleur en vorm konden niet met echt wedijveren er moest een trigger zijn in dit minzaam proces juist in kleine dingen bleek contact in elke fysieke vorm een investering met…

we liepen voor de wind warmte floot in vlagen en een wolkje oogde wit van boven een wereld om ons heen wij helemaal alleen wij hebben ons niet afgesloten gingen juist helemaal open voor alles dat er was en wilden delen in samen elkaar voelen en strelen juist uit het niet verbale wilden wij het leven in zijn volledige…

je pluisde zacht aan het begin van de lange nacht in lieflijke geluiden met op je lippen de warme dromenlach het was onze tijd om zonder klokken weer gelijk te gaan lopen in alle seconden kleur en toon wat meerstemmig was zocht samen in geven en nemen naar harmonie waarbij golven wit opkrulden uit het donkere diepblauw…

ik heb je niet gevouwen jij hebt jezelf te water gelaten hard rennend op lange benen het scheepje in je hand dat zonder ruime sop meteen op de golven teruggaat naar het strand wij hebben het scheepje op droog zand gelegd vouwen glad gestreken en langzaam op gekalefaterd ondanks jouw dwarse te water lating ben je goed gedoopt…

intens raakten vingers en handen elkaar sprongen vonkjes over van huid op huid en in bewegen golfden statische elektra in laden en ontladen blikken kruisten hun boodschappen in frequentieloos wit licht uit een jeugdig gezicht met een diepte van vele generaties tijd en ervaring in tal van gewoontes zonder groeven van ellende…

jij hebt geen extravagantie in kleding nodig die jouw figuur op een sierlijk charmante manier goed doet uitkomen mensen focussen op jou door het bijna volmaakte plaatje zonder enig raffinement en keurig naadloos verborgen trucs zij willen meer van jouw aandacht kleding om erbij te horen ook de luchtigheid van hetzelfde gebaar…

jij hebt nooit het lijden in je gezicht laten wonen altijd waren er wel opklarende zachte dromen in een steeds dichterbij komende horizon waarvan de kleur het deprimerende oplost in perspectief met het licht van een stralende zon toch laat ook jij hoofd en schouders weleens even hangen klem gezet en gevangen in een schijnbaar…

je lachte verpachtte sombere gedachten voor een sprankelend stukje plezier die handelswijze is niet van hier maar stoelt op de positieve instelling dat leven geen tranendal is maar dat wij samen zijn ook voor het vele vertier dat in diversiteit creatief bloeit des te harder het groeit…

ja jouw gouden handen hebben mijn ziel getild naar de zon hebben haar de essentiële warmte gegeven om te leven jij met het vermogen om mensen samen de grootsheid van verbondenheid te laten voelen in warme massaliteit gedragen door geestdrift ja waar de lyriek van hart en geest tot creatieve expansie komt waarvan de som eindeloos…

ik zag mijn schaduw in het glas lachte wat om een rare frats maar zag daarvan niets terug met het licht fel op mijn rug herkende niet eens mijn eigen contouren toen stevig aan de maat tot ik leerde om bij die grens de aandacht op anderen te concentreren toen werden stukjes persoonlijkheid uitgelicht in stevig…

wij hebben samen de sprookjes doorgenomen ze teruggezet naar dromen om er meer creativiteit in te laten komen in het lezen en weer beleven wordt de wereld ruimer in zijn mogelijkheden toch verdichtten relaties tot een knus geheel waarin warmte en vertrouwen een fundament was waar je ongezien op kon bouwen zonder ingrijpende…

ik heb op een stil moment even met je vingers gesproken zij lagen lichtelijk gebogen op het tafelblad omdat dit voor nu de vrije houding van handen in de zorg is gebleken rust en bewegen zo wordt de dag gegeven en in vrije tijd de hobby verstolen nagelbijt om alles rustig te verwerken monden te moe om alert te reageren in onrust…

je lach sloot de zak met tonen die jij mij aanbood je had ze geraapt uit de melodie die ik dirigeerde en jou de kleuren van harmonie leerde van de kleine bolero waarvan de snelle dans warmrode blosjes joeg naar je wangen liever wilde jij ze niet rapen maar vangen in hun vlucht omdat het akkoord vaak nog de muzikale eenheid…